(Tyren)
Nasa cliff side kami ni Van.
1:10 AM na.
Tahimik lang kaming nakatingin sa langit.
The thought of that tragedy striked me.
"Paano kaya kung namatay din ako kasama nila?"
I said. Out of the blue.
"Ha? Bakit mo yan sinasabi?"
Tinitigan nya ako na parang naiinis sya sa sinabi ko.
I smiled.
"Will I be with them?"
I looked up at the sky.
"In heaven?"
I sighed,
I miss them.
Si Misha...
Si Miko...
At si Papa..
"God has reasons.
Siguro dahil destined ka pang mabuhay at makasama ko.. At ng Mama mo."
I looked at him.
My mom.
My family died pero hindi sya umuwi.
Anong klase syang INA?
"Is it bad to think that may kinalaman ang Mom ko sa pagpatay kayna Papa?"
Tinap nya yung ulo ko at sumandal sa akin.
"Nanay mo yun.
Impossible."
"Pero...."
I breathed out.
Every time na paguusapan namin ang tungkol sa pamilya ko ang bigat ng pakiramdam ko.
Ang sakit sakit.
"Pero sinong gagawa ng ganun sa pamilya ko?
Wala naman kaming kaaway!
Mabait si Papa kaya----."
"May mga pulis diba?
Wag mo na yung masyadong isipin."
"Swan! Pamilya ko sila!"
"Alam ko! Pero sa tingin mo kung nandito sila hahayaan nalang i-stress mo ang sarili mo ?
Bata ka pa Tyren!
Hindi ka dapat namomroblema ng ganyan!"
Nag-lean ako sa may dibdib nya.
"Namimiss ko na sila."
