(Tyren)
Lumabas ako sa walk in closet.
Napaluhod ako.
Akala ko kanina wala na yung sakit.
"Papa..."
Naglakad ako papunta sa bangkay ni Papa.
Ang putla na nya.
Niyakap ko sya.
Hindi ko na inisip na madaming dugo sa katawan nya.
"Papa.."
Iyak lang ako ng iyak.
Hindi ko alam kung paano pa ako mabubuhay ng walang pamilya.
Kaya ko bang mabuhay ng wala sila?
"Tyren! Sabi sakin ng teacher mo nagka-cut ka daw ng isang klase!"
Naaalala ko ang boses ni Papa.
Yung nakakatakot nyang boses.
"Ayoko sa inyo! Sinasaktan nyo ko!"
"Tyren anak, Sorry. Nabigla lang ako."
The scene last night flashes into my mind.
Umiiyak si Papa.
Tell me this is'nt true.
Na panaginip lang to at paggising ko nakangiti na ulit sila sakin.
"Miss. Wag nyo pong galawin yung bang----."
Tumayo ako.
"NAMATAYAN AKO NG AMA! KAPATID NA BABAE! KAPATID NA LALAKI! NGAYON SABIHIN MO NGANG WAG KONG HAWAKAN YUNG BANGKAY NILA!
BANGKAY NA NGA LANG EH!
BANGKAY!
Wala na silang buhay.. Wala na.."
Lumingon ako.
Pinuntahan ko yung katawan ni Misha at Miko.
"Misha.. Miko..."
Hindi ko na alam kung anong ginagawa pa nila sa bahay.
Ang alam ko lang nasasaktan ako ng sobra sa nakikita ko.
"Tyren... Tumayo kana dyan."
Kinuha ko yung isang baril na nakakalat.
Tumayo ako .
"Sam.. Susunod nalang ako sa kanila."
I smiled faintly.
"Tyren! Stop that!
Alam mong madami pang nagmamahal sayo!"
I laughed bitterly.
"Nasan Sam? Tell me!
Ayan oh!
Yung pamilya ko wala na!
Patay na!"
