ik word wakker met een raar gevoel in m'n buik. Ik probeer me te herinneren wat er gisteren is gebeurt. Als ik het me herinner schrik ik best erg eigenlijk van mezelf. Wie doet dat nou op z'n viertiende. Nouja ik en Nathan dus. Ik hoop dat je kan raden wat er gisteren avond is gebeurt, ik ga het niet beschrijven namelijk. Ik pak mijn telefoon erbij en kijk hoelaat het is. Tien uur. Dan heb ik dus zo'n zeven of zes uur geslapen(Ik bereken dat ook altijd ben ik de enige die dat doet?). Ik stap uit bed en loop naar de wc. Ik merk dat ik misselijk ben en uiteindelijk ook misselijk boven de wc hang. Ik voel dat er iemand is die mijn haren naar achteren houdt. Het moet Nathan wel zijn. "Gaat het wel?" vraagt een bezorgde stem. Dan hoor ik dat het niet Nathan is maar Job. Vraag me niet wat hij hier in een keer doet maarja. "Ja gaat wel, heb gisteren iets verkeerds gegeten denk ik". Als ik klaar ben draai ik me om en zie dat Nathan er ook bij is komen staan.
We lopen met z'n alle naar de ontbijt zaal. Ik pak wat brood en ga zitten. Plotseling voel ik weer een misselijke vlaag opkomen en ren weg. Romane rent achter me aan. "Gaat lekker, vanochtend ook al hoorde ik van Job" zegt ze. "Ja klopt" zeg ik. "Hier neem maar een slokje water" zegt ze als ik klaar ben. Ik kijk haar dankbaar aan.
Vandaag gaan we surfen met z'n alle. We gaan met een gids mee richting het strand. We krijgen eerst allemaal instructies en daarna mogen we het zelf proberen. Gio, Ties, Joey, Alex, Rayan en Maarten geven het al snel op. Ik, Nathan, Job, Shaquille en Romane kunnen het al best een beetje. Na een tijdje hebben Shaquille en Nathan er ook genoeg van. "Je kan het echt goed" roept Nathan vanaf de kant. Ik voel dat ik begin te blozen maar gelukkig kan Nathan dat niet zien. "Leuk he als je vriendje een compliment geeft" zegt Job die opeens naast me surft. Hij heeft blijkbaar gezien dat ik rood werd. "Ja" zeg ik niet al te hard.
's avonds gaan de jongens op stap, ik voel me nog steeds niet lekker dus blijf ik thuis en Romane was zo lief om bij me te blijven. Als ik bij Romane op de kamer zit denk ik weer aan het gene van gisteren nacht. Moet ik het zeggen tegen haar? Of is zoiets prive? Voor ik het weet heb ik het al gezegd tegen Romane. Ze zegt even niets. "Goed dat je het me vertelt" zegt ze daarna. "Jullie zijn best jong om zoiets te doen, maar ik zeg niet dat het verkeerd is" zegt ze lief. Dan is het een poosje stil. "Fem ben jij al ongesteld?" vraagt ze. "Ja" zeg ik. En dat schiet mij hetzelfde als haar te binnen denk ik. Misschien ben ik wel zwanger. "Romane denk jij hetzelfde als ik denk?" vraag ik. "Ik weet niet wat jij denkt maar ik denk het wel" zegt ze. "Zullen we even opzoek gaan naar een drogisterij dan kunnen we een test halen" zegt Romane behulpzaam. Ik knik. Ik trek mijn schoenen aan terwijl ik me nog altijd niet helemaal lekker voel maar dat vergeet ik door dit.
POV Romane
Die arme meid zou maar zwanger zijn. Jeetje. We hebben net samen twee testjes gehaald voor de zekerheid. Fem komt de wc uit met een bekertje. "Wil je het zelf doen of moet ik het doen?" vraag ik. "Doe jij maar" zegt ze stil. Ik doe het testje in het bekertje en leg hem daarna op de tafel. Nu afwachten. Ondertussen lees ik de gebruiksaanwijzing. "Een streepje is negatief twee streepjes is positief" zeg ik. Ik merk dat Fem gespannen is. Ik sla een arm om haar heen. In spanning wachten we af. We zien het eerste streepje al verschijnen. Ik hoor een diepe zucht naast me. Al snel zien we iets waar we eigenlijk niet op wachtten, het tweede streepje. Ik hoor dat Fem begint te huilen. "Fem we doen voor de zekerheid de tweede test" zeg ik om haar een beetje gerust te stellen. We wachten weer af en weer verschijnt hetzelfde. Ik zucht. Ik sla een arm om Fem heen die in tranen is uitgebarsten. "Fem, Nathan zou een goede vader zijn" fluister ik haar toe. Als Fem een beetje bij is gekomen geef ik haar haar telefoon. Ze kijkt me vragend aan. "Misschien is het slim om Nathan even te bellen" zeg ik. Ze knikt. Ze tikt het nummer van Nathan in. "Wil je bij me blijven?" vraagt ze bang. "Natuurlijk blijf ik bij je" zeg ik. Ze belt Nathan op. Maar als ze Nathan's stem hoor houdt ze het niet meer vol en barst weer in tranen uit. Ik neem de telefoon van haar over. "Heey Nathan met Romane, kun je zo snel mogelijk naar huis komen het is dringend" "Is goed" Hoor ik aan de andere kant. "Tot zo" zeg ik en ik hang op. Na een paar minuten komt Nathan al binnenstappen. "Jij bent er snel" zeg ik. "Ja ik was al.." Nathan maakt z'n zin niet af.
POV Nathan
Ik maak mijn zin niet af. Mijn blik valt op de testjes. "Het is toch niet wat ik denk dat het is" zeg ik geschrokken. "Ik weet niet wat jij denkt maar ik denk van wel" zegt Romane. "Fuck" is het enige wat ik er uit kan krijgen. Dan besef ik dat ik niet de enige ben die hier moeite mee heeft en zie ik Fem helemaal overstuur op de grond zitten. Romane loopt ondertussen weg. Ik ga naast Fem zitten en sla m'n arm om haar heen. "Sorry" zeg ik. "Jij hoeft geen sorry te zeggen het was ook mijn fout" zegt Fem.
"Heb je al gedacht aan abortus?" vraag ik voorzichtig na een poosje. "Nee ik wil geen levende mensen doden, zelf niet als ze zo klein zijn" zegt Fem vastberaden. "Het is jouw kind, jouw keuze" zeg ik. Ik loop naar het bed toe en gebaar dat Fem naast me moet komen zitten. Ik til haar op mijn schoot. Ze is nog altijd helemaal overstuur. "Het komt goed" is het enige wat ik kan zeggen. Ik probeer haar te troosten maar zelf heb ik er ook moeite mee. Ik loop de kamer uit richting Romane misschien weet zij wat ik het beste kan doen. "Misschien moet je je moeder even bellen " zegt ze. Ik zie aan haar dat ze medelijden heeft met ons. Ik loop weer terug naar Fem. "Zou ik even m'n moeder bellen?" vraag ik aan Fem. Ze knikt.
Ik hang op. Ik zucht opgelucht. Ze schrok wel heel erg maar respecteerde de keuze van Fem en wil ons heel graag helpen.
Dit was het hoofdstuk weer een plottwist. Nu zijn en de moeder van Nathan zwanger en zijn vriendin als ik het goed heb. Ik begrijp mijn eigen boek soms ook niet haha
JE LEEST
Vrienden Of Toch Meer? ft Acid//Nathan Vandergunst (VOLTOOID)
FanfictionNathan moet verhuizen van de ene kant van België naar de andere kant van België: blankenbergen. Andere school, andere vrienden alles anders en dat alleen voor z'n moeder omdat die toevallig daar werk had. Nu ziet die z'n beste vriend Vince amper mee...