MUTED M.C

2

'Ik weet niet wat me gisteren overkomen is. Alles is zo veranderd !'

'Jij zegt ook wel niet veel he ?'

Ze gaf hem een flauwe glimlach, maar moest meteen geeuwen. Ze heeft in haar hele leven weinig slaap gehad, zoiets gunde "meester" haar nooit.
'Ben je moe ?' Ze knikte, hopend dat hij haar wel één nacht ongestoord liet slapen.
'Kom, die plank ligt waarschijnlijk toch niet zo lekker.' Het meisje volgde Michael, die haar zo graag wou helpen. Alleen wist hij niet hoe.

Hij bracht haar naar zijn kantoor en liet haar op de sofa zitten. Ze huiverde, de trui die ze gekregen had was helemaal niet dik en ze bevroor er wel in. Michael merkte het meteen op en deed zijn trui uit, wat voor haar een teken was dat ze die nacht niet veel zou slapen. Ze liep naar de deur en probeerde die open te doen, maar hij tilde haar meteen op en zette haar terug in de sofa.
'Denk je echt dat ik zo'n iemand ben ?' Het meisje schaamde zich en met waterige ogen knikte ze ja.

Michael wou kwaad worden, maar wist dat het alles alleen maar erger zou maken aangezien ze de vorige keer al doordraaide toen hij zijn stem een beetje verhief, dus hij legde zijn trui over het meisje en begon een liedje te zingen tot ze in slaap viel.

I don't like walking around this old and empty house
So hold my hand, I'll walk with you my dear
The stairs creak as I sleep, it's keeping me awake
It's the house telling you to close your eyes
Some days I can't even trust myself
It's killing me to see you this way
'Cause though the truth may vary
This ship will carry our bodies safe to shore
Don't listen to a word I say
Hey!
The screams all sound the same
Hey!
Though the truth may vary
This ship will carry our bodies safe to shore.

Nog voor hij aan het tweede couplet kon beginnen lag ze al in slaap en kon hij rustig aan zijn bureau de rest van de pizza opeten.

NEXT DAAAAY

'He Mikey ! Hoe was je jobje ? Veel crimineeltjes opgepakt !' Michael wreef over zijn hoofd, het was gisteren erg laat geworden en hij kon het meisje nauwelijks achterlaten met al die respectloze mensen.
'Precies een zware nacht gehad ?' Hij nam een kop koffie en ging naast zijn vriend zitten, wiens krullen volledig in de war waren.

'Ik weet niet wat me gisteren overkomen is. Alles is zo veranderd !' Ashton nipte van zijn koffie terwijl Michael terugdacht aan het meisje.
'Wat is er dan gebeurd ?'
'Er was een meisje in een cel en ik weet niet wat er was, maar ze deed zoveel met me !' De bruinharige jongen begon te lachen.'Is Mikeeey verlieeeefd ? Op een criminele vrouw dan nog !'
Hij keek verbaasd op. 'Ashton ! Is dat het enige waaraan je kon denken ? Ze is misschien 11 jaar ! Je weet niks over haar. Net als ik.'
Ashton schrok van Michaels reactie en biedde zijn verontschuldigingen aan. Vanavond zou hij eens langsgaan, misschien wist hij wel wie het meisje was.

'He Mute ! Wat doe jij hier ?!' Ze schrok van de luide stem die haar wakker maakte. 'Ik had niet gedacht dat je zou ontsnappen ?!' Het meisje keek naar de man voor haar, hij deed haar denken aan haar meester, maar leek een beetje vriendelijker. Ze wreef in haar ogen en ging recht zitten.
'Ga terug naar je cel ! Geen ontbijt !' De man nam haar bij haar kraag en gooide haar letterlijk de donkere ruimte in.
Daar zat ze dan weer, op een bolletje op de plank, denkend aan die ene vriendelijke jongen van gisteren. Die jongen met het paarse haar, met dat ronde ding.

Michael zat wat op zijn gitaar te tokkelen terwijl Luke pannenkoeken maakte. Misschien zou hij vanavond zijn gitaar meenemen, ze leek erg te kalmeren door muziek.
'Wil je dat ik er enkele extra bak ? Dan kun je er een paar meenemen naar dat meisje ?' Michael ging meteen akkoord met het idee, niet wetend of ze wel graag pannenkoeken at of niet.

De bewaker begon geïrriteerd te worden door het getik op de tralies van de cellen, dus ging hij kijken. Daar stond ze nog steeds op dezelfde plaats, in dezelfde houding.
'Denk niet dat ik je naar de wc laat gaan als je me niet zegt dat je moet.' Ze keek hem smekend aan en stak haar arm door de tralies, hij nam zijn stok en sloeg er hard op. Het leek alsof er een gil uit haar mond kwam, alleen zonder geluid.
Een blauwe plek vormde zich al snel, maar ze zweeg. Ze wist dat als ze verder smeekte ze nog meer gestraft zou worden.

Toen Michael die avond, met een doos pannenkoeken op zak, naar het kantoor liep was het eerste wat hem opviel het dossier dat op zijn bureau lag. In dat dossier zat er een foto van het meisje en haar vingerafdruk, meer niet.
Hij begon zich meteen vragen te stellen. Het kon toch niet dat er zo weinig in haar dossier zat ? Er moest toch op zijn minst een naam te vinden zijn ? Of familie ?

Hij liep de cellen binnen en hoorde meteen gesnik. In de derde ruimte zat ze, in een gevangenisplunje, met een emmer en daarin Michael's trui. Het leek wel alsof ze hem probeerde uit te wassen. Ze schrok toen hij de deur opendeed, maar gaf een flauwe glimlach eens ze het paarse haar herkende. Toen leek het alsof ze iets besefte en begon nog harder op de trui te schrobben.

'Hey ? Rustig ! Wat is er aan de hand ?' Michael wist niet dat de bewaker haar zo lang liet wachten om naar het toilet te gaan dat er nu een gele vlek op de trui zit, die ze er maar niet uitkrijgt.
Toch toonde ze hem dapper de vlek, voordat ze in tranen uitbarstte.

Een tijd later was het hem toch eindelijk gelukt om haar uit te leggen dat hij meerdere truien had liggen thuis en dat het haar schuld helemaal niet was.
Als hij ooit de kans zou krijgen om haar onder zijn hoede te nemen zou hij het meteen doen.

Ze keek naar de pannenkoeken met dezelfde blik als ze deed bij de pizza. Hij kon nog steeds niet begrijpen dat ze zo'n dingen nog nooit had gezien, maar deed wat slagroom op een lepel. Hij bracht die naar haar mond, ze wou hem overnemen en zelf ervan eten, maar hij weigerde. Uiteindelijk deed het meisje haar mond toch open, maar er zat in die tijd al slagroom op haar neus.
Michael was dolgelukkig om haar te zien giechelen, alleen was het weer zonder geluid.

HELLEUW.

ALWEER EEN NIEUW HOOFDSTUK !

QOTD : HOE HEBBEN JULLIE DIT BOEK ONTDEKT ?

STAY AWESOME !

XOXO