MUTED M.C

3

"Hoe heb jij zo goed gitaar leren spelen ?"

Ze veegde voorzichtig de slagroom van haar neus en beet van haar pannenkoek. Het was al de tweede keer dat de paarsharige jongen haar kwam bezoeken en elke keer bracht hij rond voedsel mee waarvan ze nog nooit gehoord had.

'Heb je nu al genoeg ? Je hebt nog maar een halve pannenkoek op ?' Michael was bang dat ze zou verhongeren, hijzelf at 15 keer zo veel als haar en was dan nog steeds niet voldaan.
Zij knikte en voelde zich nu al misselijk.

'Ik heb een verrassing mee.' Michael glimlachte erg vriendelijk toen hij het zei en nam voorzichtig zijn gitaarkoffer, het meisje staarde het instrument met grote ogen aan.
'Weet je wat dit is ?' Ze knikte en pretlichtjes verschenen in haar blauwe kijkers. Toen ze haar meester een lange tijd niet had tegengesproken had hij haar een gitaar gegeven, het was niet een van de beste kwaliteit, maar elke keer dat ze de kans had speelde ze erop en bleef oefenen om de liedjes die ze op de radio hoorde te kunnen naspelen. Een maand later was hij haar muziek beu en sloeg het instrument kapot tegen de muur.

'Kun je het spelen ?' Ze knikte voorzichtig, niet wetend of ze er goed in was of niet.
Michael schrok, hij had nooit verwacht dat het meisje een gitaar wist te hanteren, aangezien ze niet eens wist wat een pannenkoek was. Toch plaatste hij voorzichtig het instrument op haar schoot. Ze plaatste haar kleine handen op de snaren en begon een melodie te spelen die hij maar al te goed herkende. Hij zong lichtjes mee met het refrein.

I remember the day you told me you were leaving
I remember the make-up running down your face
And the dreams you left behind you didn't need them
Like every single wish we ever made
I wish that I could wake up with amnesia
And forget about the stupid little things
Like the way it felt to fall asleep next to you
And the memories I never can escape
Cause I'm not fine at all

'Vindt je amnesia een mooi nummer ?' Ze knikte opgewonden, het was het eerste liedje dat ze kon spelen en ze was er weg van. 'Weet je wie het gemaakt heeft ?' Ze schudde haar hoofd, met de hoop dat hij er niet boos om zou worden. 'Ik en mijn vrienden hebben een bandje, het is een van onze lievelingnummers.' Ze keek hem verbaasd aan. De jongen die ze op de radio had gehoord zat nu voor haar ?!
'Maar genoeg over mij. Hoe heb jij zo goed leren gitaar spelen ?' Michael hoopte dat ze nu tegen hem zou praten en hem een verhaal zou vertellen, maar hij zat verkeerd. Het enige wat ze deed was trots glimlachen en haar schouders ophalen.

'Je had gelijk Michael. Ze is een schatje.' Michael keek van Luke terug naar het slapende meisje. Ze hadden samen nog wat liedjes gespeeld en toen is ze weer in slaap gevallen op de sofa.
'Ik weet het, het is gewoon verschrikkelijk dat ze niet praat. Ik zou zo graag meer over haar willen weten, ze heeft zo veel meegemaakt !' Luke ging zitten. 'Ik vind het geweldig om te zien hoeveel je om dit meisje heeft Mike, maar eens ze haar familie hebben gevonden kan je niet meer voor haar zorgen. Dat weet je toch ?'
Michael had er nog nooit over nagedacht, hij had gehoopt dat zijn week nooit gedaan zou zijn en hij voor altijd voor het meisje kon zorgen. Alleen had hij eerder moeten beseffen dat het onmogelijk was.
Eens Luke weg was ging hij naast haar in de sofa liggen en viel onverwacht in slaap.

Toen het meisje die ochtend wakker werd schrok ze van de paarse lok die haar neus kietelde, ze moest erdoor niezen, maar wou de jongen niet wakker maken. Natuurlijk was het geluk niet aan haar kant en maakte ze even later voor het eerst in een lange tijd geluid, met als gevolg dat de jongen wakker werd. 'Gezondheid.'
Ze was bang dat hij kwaad zou zijn aangezien ze hem had gewekt en hoopte dat hij haar niet zou slaan.

Michael zette een kop koffie voor de neus van het meisje en gooide er enkele klontjes suiker in om het lekkerder te maken. 'Drink maar, het is veilig. Je pept ervan op !' Hij nipte van zijn tas en lachte inwendig toen ze een raar gezicht trok na een slok. 'Ik had niet gezegd dat het superlekker was.' Hij gaf haar wat suiker en melk. 'Doe dit erbij, dat maakt het beter. Ze nam het dankbaar aan en kieperde de ingrediënten in haar tas.
De koffie smaakte al veel beter.

'Meneer Clifford ? Nachtje op kantoor doorgebracht ?' Hij wou net vertrekken toen de commissaris binnenkwam, maar bedacht zich.
'Is er al meer nieuws over het meisje ?' Hij keek hem verbaasd aan. 'Mute ?'
'Het meisje, niet "Mute"' hij maakte haakjes toen hij dat éne woord uitsprak.
'Wij mogen haar noemen zoals we willen, het is niet omdat jij een beetje fame hebt dat meneer mag beslissen over onze gevangenen.' Michael begon te koken.
'Ten eerste: ik mag zeggen wat ik wil ! Dat heet vrije meningsuiting en dat is een recht. Ten tweede: dat meisje heeft toevallig ook rechten en verdient dus minstens 3 maaltijden per dag, een toilet en een beetje respect ! En ten derde: ze is geen gevangene. Als je de wet zou gevolgd hebben zat ze nu in een warm bed met een knuffel en familie die voor haar zorgt.' Hij sloeg de deur van het kantoor kwaad achter zich dicht.

'Ze wordt morgen naar een weeshuis gestuurd !' Hij draaide zich abrupt op.
'Wat ?' De commissaris kwam dichterbij staan.
'Haar familie is onvindbaar dus gaan we op zoek naar een nieuwe familie.'
Michael schrok van de nieuwe wending, als ze in een weeshuis terechtkwam kon hij niet meer voor haar zorgen, maar hij had een plan. Alleen zou het moeilijk zijn om het te doen slagen..
Hoe zal hij dit aan management uitleggen...

NR 45 AL !
BEDANKT !

QOTD: Oude K3 of nieuwe ?
Ik hield meer van de oude, maar ik ben er ook mee opgegroeid.

STAY AWESOME !

XOXO MARIE