Op 13 juni werd in een verlaten buurt, in de kelder van een vervallen huis, het bewusteloze lichaam van een jong meisje gevonden.
Ze hing met kettingen vast aan een muur en stond vol blauwe plekken en littekens.
Het meisje werd ondervraagt maar zei...
Toen het meisje naar het huis keek had ze het gevoel dat ze in de hemel was, het huis was enorm en je kon duidelijk zien dat er nog een grote tuin met zwembad aan was. 'Kom je mee naar binnen ?' Michael had haar koffertje uit de auto genomen en stak zijn hand uit, ze knikte en liep verder, zonder zijn hand vast te nemen.
Toen ze de hal inliepen stonden daar 3 andere jongens met een ontzettend brede glimlach te wachten. 'Je herinnert je de rest zeker nog ?' Ze knikte, plots sprongen de jongens op en blaasden op toeters terwijl ze confetti op Hope gooiden, ze schrok, maar vond het wel grappig. 'WELKOM IN JE NIEUWE HUIS HOPEY !!' Luke klapte opgewekt in zijn handen toen Calum een blad papier nam. 'We hebben speciaal voor jou een speurtocht georganiseerd, zodat we je geen saaie rondleiding in het huis moeten geven en je het toch nog op een leuke manier kunt ontdekken.' Hope nam het blad voorzichtig aan, het hing vol met glitters en er stonden miljoenen (MILJOOONEN) tekeningetjes van eenhoorns en regenbogen op. 'Ja.. Ashton heeft zich misschien een beetje laten gaan met de versieringen.'
Een half uur later had het meisje al de hele benedenverdieping en tuin verkend, door raadseltjes en puzzels via meerkeuzevragen op te lossen. 'Ok Hope, de speurtocht zit er nu op. Je krijgt straks je prijs, maar we gaan je de bovenverdieping zelf tonen omdat er weg extra uitleg bij nodig is.' Michael knipoogde naar haar en liep toen de trap op. 'Volg je ?' Ze ging achter hem aan. 'Dit is Calum's kamer, je kunt het herkennen door de Chinese tekens die we op zijn deur hebben geschilderd.' Ze keek hem verbaasd aan. 'Truth or dare, ik zeg het je, speel dat spel nooit.' Luke grinnikte. 'Ok, hier is Ashton's kamer, we hebben ervoor gezorgd dat iedereen iets op zijn deur heeft staan waaraan je ze herkend.' Michael knipoogde naar Calum die geïrriteerd met zijn ogen rolde. 'En zoals je hier ziet is er een mooie rode bandana op getekend.' Hope knikte en ze liepen verder, er waren nog 4 deuren over. 'Hier is de badkamer, met een badeendje op de deur en daarnaast is Luke's kamer, dat is duidelijk gemaakt door de pinguïn .' Er waren nog 2 kamers over. 'En nu komen we aan de coolste kamer van allemaal, die van de coolste persoon in dit hele huis.. De mijne dus.' Het meisje giechelde toen ze naar de deur met een eenhoorn op keek.
'Mike, volgens mij is de coolste kamer wel ernaast..' Ze keek Luke verbaasd aan. 'Misschien moet je de vlinderdeur maar eens openen.' Het meisje liep ernaartoe en deed de deurklink naar beneden, eens ze binnenliep voelde ze hoe een traan over haar wang rolde. Het was de mooiste kamer die ze ooit had gezien, hij was vooral blauw en alle muren stonden vol met tekeningen van witte vlinders. Er was een wit bureau, met witte boekenkast, wit bed, witte boekentas en noem maar op. Het enige wat er niet in paste was een felroze knuffel op het bed, maar dat kon haar niks schelen 'Alles oke kleintje ?' Ze voelde een hand op haar schouder en keek haar nieuwe familie aan. 'Vind je het mooi ?' Ze knikte en duwde haar gezicht in Michael's borstkas.
'PIZZA VOOR IEDEREEEEEN !!' Michael tilde het meisje op en zette haar op een stoel versierd met ballonnen en plaatste een kroon op haar hoofd. 'Ridders van de rechthoekige tafel, buig voor uw nieuwe prinses ! AL HAIL TO PRINCESS HOPE KAREN CLIFFORD.' De jongens buigden diep en het meisje begon te blozen door al die eer. Toen ze klaar waren ging iedereen aan tafel zitten en genoten ze van hun avondmaal . (Deze plechtige taal doh)
Na iedereen klaar was besloten ze dat het tijd was voor de laatste verassing. 'Hope ? Kom eens even bij ons ?' Ze stond op en ging naast Michael in de sofa zitten. 'Wel, de jongens en ik hebben gesproken over schoolzaken en we hebben soort van een beslissing voor je gemaakt.' Er was een korte stilte tot Calum het woord nam.
'We denken dat het het beste is als je eerst naar een gewone school zou gaan, maar als je het niet leuk vindt kan je altijd weg.' Het meisje slikte, wat bedoelden ze daar nu mee ? Ze was haar hele leven thuis opgevoed door haar "meester", en op school zouden er ook momenten komen dat ze moet spreken. 'Maar niet zomaar een school ! We hebben al alles geregeld ! We hebben je leerkracht al ontmoet en het is een schat ! Haar naam is mevrouw Wannes en we hebben haar verteld dat je iemand bent die om persoonlijke redenen niet kan praten, dus je hoeft je daar al zeker geen zorgen over te maken.' Hope kreeg al een kleine glimlach op haar gezicht. 'Ten tweede zijn we erachter gekomen dat je nauwelijks achterstand hebt bij het leren en dus meteen kunt verdergaan. En dan laatst maar niet minst: we hebben iemand gevonden die jouw persoonlijke buddy voor het hele schooljaar en nog verder wil zijn. Of om het in zijn woorden te zeggen: hij kan niet wachten om je te zien. Wie is nog een verassing.' Hope wist niet wat te zeggen, ze hadden zo veel voor haar gedaan en ze had nog nooit dankje gezegd, dus raapte ze al haar moed bijeen, stond recht en opende haar mond. Heel stil kwamen de 3 woorden eruit. 'Bedankt, voor alles.'
FANTASTIC BEASTS IS ECHT ALKEVEHZKAZBVDJ. MA ECHT. EEN KORTER (EN ECHT KAK)STUKJE
MAAR JA IK BEN DUS ECHT HELEMAAL AAN HET FANGIRLEN OVER FANTASTIC BEASTS EN HET IS NIET MEER NORMAAL EIGENLIJK.
HOPENLIJK HEBBEN JULLIE TOCH EEN BEETJE GENOTEN EN HET SPIJT ME VOOR HET SLECHTE HOOFDSTUK.
OM JULLIE OP TE VROLIJKEN: HIER EEN FOTO VAN DEZE CUTIES.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
