What If -5sos Fanfiction In Greek

Part 2

Luci

Οταν γυρισα σπιτι αφου μου τηλεφωνησε η Emily ημουν ακομα ταραγμενη. Το προσωπο του ηταν χαραγμενο στο μιαλο μου. Θυμομουν και την παραμικρη λεπτομερια. Τα ξανθα του μαλλια χτενισμενα σε κουιφ, τα γαλανα του ματια που χανομουν μεσα τους,το ωραιο του γυμναμενο σωμα, ο κρυκος του σκουλαρικιου στο κατω χειλος με τον οποιο επαιζε συνεχως. Ηταν παρα πολυ ψηλος, τοσο που επρεπε να συκωσω το κεφαλι μου για να τον κοιταξω καταματα.

Το μιαλο μου ελεγε οτι επρεπε επιτοπου να φωναξω την αστυνομια οταν τους ειδα να χτυπουν τον νεαρο,αλλα κοκαλωσα. Δεν ξερω γιατι, να πω την αληθεια. Ισως απο την τρομαρα μου.

Οταν ομως με πλησιασε εκεινος ,η καρδια μου ελεγε να μην το κανω,να μην τους προδοσω. Δεν ενιωθα τοσο φωβισμενη. Οχι οτι δεν ημουν. Απλος, μολις τον κοιταξα στα ματια ,δεν ειδα κοινδυνο.Μπορει να φενοταν επικοινδυνος και απειλιτικος ,μα στα ματια του αλλο εβλεπα. Ειμαι καλη στο να διαβαζω τους ανθρωπους.

"Γεια Luci", μου ειπε η αδερφη μου, οταν χτυπησα την πορτα και εμφανιστηκε μπροστα μου. Δεν ειχα δικα μου κλειδια, ακομα. Ο μπαμπας και η μαμα ειπαν πως θα το τακτοποιησουν.

"Γεια", ειπα και συρθηκα μεσα. Ενιωθα κουρασμενη. Εξαντλημενη βασικα. Ολο το σωμα μου πονουσε. Προσωπικα ,θεωρουσα τον πονο μια ψευδεσθηση. Παντα πιστευα οτι ο πονος ειναι κατι που μπορεις καλλιστα να αγνοησεις, κατι που δεν θα επρεπε να σε εμποδισει πουθενα. Γι'αυτο αγαπουσα το καψιμο ,ηταν κατι που μου εδινε ωθηση να συνεχισω,ξεροντας οτι θα υποχωρισει.

"Τα λαζανια ειναι ετοιμα" ειπε τραγουδιστα η μαμα μου απο την κουζινα βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου.

"Ελατε να φαμε!" συνεχισε να λεει.

"Λεω να παω για ενα μπανιο πρωτα."

Στηριξα τους αγκωνες μου στον παγκο της κουζινας ,κοιτωντας το τραπεζι που ειχε στρωθει. Τα λαζανια ηταν το αγπημενο μου φαγητο,μα επρεπε να παω για μπανιο επειγοντως.Να νιωσω το παγωμενο νερο να με αναζωογονει. Παντα το εκανε.

"Μην αργησεις. Ο πατερας σας εχει παει να βγαλει τα αντικλειδια και θα ειναι εδω οπου να'ναι."

"Μαλιστα, στρατηγε" ειπα κοροϊδευτικα βαζοντας το χερι μου στο κεφαλι μου στεκοντας προσοχη και συνεχισα την πορια μου ανεβενοντας τις σκαλες για τον πανω οροφο.

Το βραδυ τον σκεφτομουν ακουγοντας μουσικη. Ημουν ξαπλωμενη με τις πιτζαμες στο κρεβατι μου, προσπαθωντας να με παει ο υπνος, μα ματαια η προσταθια. Η μουσικη παντα με νανουριζε,αλλα οχι αυτη την φορα. Ειχα καποια πραγματα να αναλυσω. Οι απειλες του ακουγονταν στο κεφαλι μου, οτι θα εχουμε κακα ξεμπερδεματα αν μιλησω καπου, ωστοσο μετα θυμομουν τα ματια του, που φωναζαν οτι δεν θα με ενοχλουσε. Ανησυχουσα για τους αλλους 4. Αυτοι οντως εμοιαζαν επικινδυνοι. Ειχα νιωσει τα ποδια μου να κοβονται απο την τρομαρα, οταν τους κοιταξα. Ειδικα εκεινον που εριξε κατω τον νεαρο.

"Δεν κοιμασε?"

Κοιταξα την πορτα και ειδα την φιγουρα της Emilys να σχηματιζεται στο σκοταδι.

"Οχι,δεν μπορω να κοιμηθω," απαντησα και εβγαλα τα ακουστικα για να την ακουω καλυτερα.

"Θες να δουμε ταινια?"

"Μπα." Αναστεναξα.
"Δεν εχω ορεξη. Νυσταζω,απλα δεν με παιρνει ο υπνος."
Γελασα σφιγμενα.

"Τι σκεφτεσαι?"

Αυτο ηταν που ειχε ως συνηθως η αδερφη μου. Καθε φορα που ειχα κατι ήτε σκεφτομουν κατι περιεργο,το καταλαβενε. Ηξερα οτι δεν μπορουσα πω ψεματα στην αδερφη μου,μα αυτη την φορα επρεπε.

"Τιποτα"

"Ναι, καλα."

"Σκεφτομαι το σχολειο"

"Αααα" εκανε η Emily. "Μια χαρα θα ειναι"

"Ενταξη τωρα θελω να κοιμηθω, ηταν κουραστικη η μερα"

"Οκ.Καληνυχτα!"

"Καληνυχτα!"

Αλλαξα πλευρο και τσεκαρα την ωρα στο κινητο μου. Ηταν 12:30, πραγμα που σημαινε οτι ειχε ηδη ξεκινηση η δευτερη και τελευταια μερα ελευθεριας πριν αρχισουν τα σχολεια. Η δευτερα λυκειου θα ειναι κατι το διαφορετικο αφου θα βρισκομε σε διαφορετικο σχολειο.

Ο Σεπτεμβριος ηταν ο καλυτερος μηνας της σχολικης χρονιας, κατα την γνωμη μου. Ηταν μηνας που γνωριζες καινουρια ατομα, ο μηνας που εθετες τους στοχους σου για τους επομενους μηνες και ο μηνας που δεν ειχες μαθηματα στο σχολειο.Χιχιχιχ ή τουλαχιστο ετσι γυνοταν στο λυκειο στο Miami διοτι τον πρωτο μηνα δεν σου εβαζαν μαθηματα μεχρει να γνωρισεις τους καθηγητες.

Τωρα ομως, που βρισκομαι σε μια διαφορετικη ηπειρο, θα ειναι καπως διαφορετικα.
Οι πρωτες σταλες της πρωτης φθινοπωρινης βροχης για φετος επεσαν λιγο αργοτερα και εκλεισα τα ματια μου.