What If -5sos Fanfiction In Greek

Part 3

Luke

"Ηρθες,αγορι μου?" ακουστηκε η φωνη της μητερας μου, οταν ξεκλειδωσα και μπηκα σπιτι στις 9 το βραδυ.
"Ελα να φας."

Αγαπουσα πολυ τους γονεις μου. Ηταν ανθρωποι που ηξερα πως μπορουσα να εμπιστευτω, πραγμα που δεν ειχα κανει ακομα. Δεν ηξεραν για τον Ιan. Toν Calum , τον Ashton και τον Michael τους ηξεραν διοτι ημασταν φιλοι απο μικρα παιδια αλλα για την συμπεριφορα τους που αποκτησαμε ολοι λογο του Ιan ,οχι. Θα ειχαν φρικαρει τελιως αν μαθαιναν ποιοι πραγματικα ειναι, ποιος εγεινα τον τελευταιο καιρο και τι κανουμε. Ετσι δεν ειχα σκοπο να το μαθουν.

"Μετα", αποκριθηκα. "Παω στο δωματιο μου."

Ανεβηκα τα σκαλια και σωριαστηκα στο κρεβατι μου. Το σωμα μου πονουσε, αλλα δεν εδινα σημασια,γιατι εκεινη μου ειχε παρει τα μυαλα. Δεν σκεφτομουν τιποτα αλλο. Θα εδινα τα παντα για να την ξανα δω, εστω και για λιγο. Ηθελα να της διαβεβαιωσω οτι δεν επρεπε να με φοβαται, οτι δεν θα της εκανα κακο, ομως δεν μπορουσα. Ο Ιan και οι υπολιποι θα με σκοτωναν,αν επιανα παρεα μαζι της. Ισως ο Calum να καταλαβαινε πως νιωθω ομως παλη θα με εμποδιζε. Δεν ειχε νιωσει ποτε αυτο το συναισθημα που νιωθω. Την αγαπη. Εχω να νιωσω αυτο το συναισθημα εδω και πολλα χρονια, διοτι μονο η βια υπηρχε στη ζωη μου απο τοτε που εκανα παρεα με τον Ιan.

Κοιταξα την ημερομηνια στο κινητο μου. Τα σχολεια αρχιζαν μεθαυριο.

"Τελεια" ,ειπα ειρωνικα.

Οταν συνειδητοποιησα οτι δεν ειχα κατι καλυτερο να κανω ,κατεβηκα κατω, στο σαλονι οπου καθοταν ο πατερας μου και εβλεπε καποιον αγωνα ποδοσφαιρου στην τηλεοραση.

Λατρευω το ποδοσφαιρο ,ομως ηταν το τελευταιο πραγμα που με απασχολουσε εκεινη την στιγμη. Καθισα στον καναπε διπλα του.

"Θα ερθετε για φαγητο επιτελους?" φωναξε η μαμα.

"Σε 5 λεπτα Liz." Ο πατερας μου γυρισε να με κοιταξει.

"Πως παει?" ρωτησε.

"Ολα καλα". Απαντησα ψεματα.

"Αληθεια?"

Τα καστανα του ματια συναντησαν τα δικα μου. Προσπαθουσαν να βρουν το ψεμα μεσα τους. Προσπαθουσαν να βρουν το ψεμα σε ενα λαβυρινθο αναμεικτων συναισθηματων, τα οποια με εγκλωβιζαν στην αρχη του λαβυρινθου. Ειχα προσπαθησει πολλες φορες να βρω τον δρομο για την εξοδο, μα ποτε δεν τα καταφερνα. Παντα κατι με κρατουσε πισω ,και αυτο με εξαγριωνε. Ηταν ολα τοσο μπερδεμενα στο μυαλο μου ,που νομιζα οτι θα εκραγει καποια στιγμη.

"Ναι." Κοιταξα την τηλεοραση.

"Να ξερεις γιε μου " αρχισε να λεει, "οτι εγω και η μαμα σου θα ημαστε παντα εδω για σενα"

"Το ξερω" Χαμογελασα σφιγμενα.

Τριγυρνουσε συνεχεια στο μυαλο μου. Μπορουσα να αναβιωσω την ολη σκηνη. Οταν την εφτασα και την στριμωξα στη γωνια μεταξυ των δυο σπιτιων. Μπορουσα να δω τον τροπο στα ματια της..ενα ζευγαρι ματια που ειχαν τρελαθει. Θυμομουν τα λογια της. Μας ειχε αποκαλεσει βλαμμενα. Και τοτε ειχε ξυπνησει ο δαιμονας μεσα μου, και εξοργιστηκα. Δεν μπορουσα να την βλαψω,ωστοσω.

"Συνελθε"

Επρεπε να συνελθω. Εννοω ,ποσες πιθανοτητες υπηρχαν να ,με σκεφτεται κι εκεινη? Μαλλον θα ηταν ακομα φοβισμενη.
Αρπαξα το μαυρο σημειωματαριο,που ηταν αραδιασμενο στο γραφειο μου. Εκει μεσα υπηρχαν ολα τα τραγουδια που ειχα γραψει,τα οποια ειχαν προκυψει απο διαφορα πραγματα που με στιγματιζαν.

Χωρις να το πολυ-σκεφτω ,πηρα ενα στυλο που βρηκα πεταμενο πιο 'κει και το χερι μου αρχισε να κινειτε με ταχυτητα φωτος πανω στις σελιδες.

I don't even know your name
I don't know if you feel like i do
But your eyes ,baby ,they shined so bright
Even if there was nothing but fear in them

Don't fly away

I couldn't tell you how beautiful you looked
I'm really not good at words
I just wish i could see you again someday
And i don't care if it would be only for one minute

You're on my mind all the time, it's true
And i can't stop thinking of you
Please ,baby, promise you're thinking of me too
'Cause you can't even imagine how gorgeous you seemed

Don't fly away

I think I'm losing my mind
I just want you to be here,with me
You can find me wherever you want
I'll be everywhere so you can see me

But please ,baby, don't fly away
Promise me you'll stay here
Please, don't fly away