What If -5sos Fanfiction In Greek

Part 10

Luci

Οταν ακουσα την φωνη του αναστατωθηκα και γυρισα να τον κοιταξω. Δεν ηξερα τι ειχε να μου πει και αυτο με τρομαζε λιγο.

"Δεν εχεις ιδεα! Ποτε δεν θα μπορουσες να συνειδητοποιησεις ποσο μεγαλη ζημια μου εχεις κανει! Δεν εχω σταματησει να σε σκεφτομαι απο την στιγμη που σε ειδα χθες. Και τωρα..." Γελασε. "Τωρα ,Louci πραγματικα δεν ξερω τι να σκεφτω. Το μυαλο μου ειναι ενα χαος. Οταν σε ειδα σημερα,ομως...Βασικα ,δεν εχεις ιδεα ποσο ομορφη εδειχνες κατω απο το φως του φεγγαριου .."

Δεν ηξερα τι να του απαντησω,ενα δακρι ειχε κυλισει στο μαγουλο μου.Η καρδια μου ειχε διαλειθει σε μικρα κομματακια απο τις λεξεις που εβγαιναν απο το στομα του διοτι ηξερα τι θα ακολουθουσε, μαλλον ετσι θα ενιωσε κι αυτος με αυτα που του ειχα πει προηγουμενος και ηθελε να μου το ανταποδωσει.

Τον εβλεπα που αλλαζε μπροστα στα ματια μου, τα ομορφα γαλανα του ματια που ειχα ερωτευτει αρχισαν να σκουρενουν και αυτο με τρομαζε. Ηξερα ακριβος τι ενιωθε, διοτι αυτα τα ενιωθα κι εγω αλλα φωβομουν να το παραδεχτώ. Ηξερα τι σκεφτοταν, σκεφτοταν πως δεν καταλαβαινα το λογο που το κανει,το λογο που δεν μπορει να φυγει απο την συμορια, αλλα ηξερα. Ειχα καταλαβει τον λογο πολυ καλα. Ειχα καταλαβει πως δεν μπορει να φυγει διοτι δεν ηθελε να παθω τιποτα. Ειχα καταλαβει πως αν μαθαινε ο Ιan πως εγω ευθηνωμε επηδει ο Luke θελει να φυγει απο την συμορια τους, τοτε θα ημουν η επομενη που θα κατεληγε στο νοσοκομιο. Πιστευει πως τον εχω ξεχασει αφου ειχα φυγει απο το χθεσινο περιστατικο που εγεινε μπροστα στα ματια μου. Ομως δεν ειχε καταλαβει πως ολα οσα ενιωθε εκεινος,τα ενιωθα κι εγω.

Δεν το περιμενα αυτο που ειχε πει προηγουμενος, οτι ηθελε να με προστατεψει. Ομως το εννωει αυτο? Επειδη τωρα εχει θυμωσει και μπορει να το εχει μετανιωσει,γι'αυτο το λεω.

"Και ξερεις κατι ακομα? Δεν θα επρεπ.." τον ειχα διακοψει

"Το εννοουσες αυτο?"

"Πιο απ'ολα?"

"Για ολα, μα κυρίος .. οτι σε νοιαζει περισσοτερο για μενα παρα για σενα,και οτι θελεις να με προστατεψεις?"
Τοτε το χρωμα των ματιων του αρχισε να επανερχεται σε αυτο το ξεχωριστο γαλαζιο που ειχα αγαπησει την πρωτη στοιγμη που τον γνωρισα μα υπηρχαν ακομα σταγονες θυμου και φοβου που αχνοφαινονταν με το φως του φεγγαριου.