DOKTOR HANIM

Ameliyat 1

MEDYA:SALİH VE EZGİ

Uraz Denizin yanından ayrildiktan sonra Nehirin yanına gitmişti. Kapiyi caldiginda kendini karşılayan kayınvalidesi olmuştu.
-Uraz hoşgeldin evladım.
-İyi akşamlar
-Gel içeri. Hayirdir birşey mi oldu seni bu saatte hangi rüzgar atti buraya.
-Yo ben sadece Nehirle Emreyi görmek istedim.
-Yukardalar oğlum.
-Ben hiç rahatsizlik vermeyeyim direk yanlarına cikayim.
Kadin kafasini salladı ve salona doğru yol alırken Uraz da merdivenleri ikişer ikişer cikip Nehirin odasına girdi. Nehir kapıya arkası dönük bir şekilde yatıyordu. Uraz disardaki isigin aydinlattigi kadarıyla karisinin pürüzsüz tenine bakti. İçeri iki adim atti. Ceketini cikartip yandaki sandalyeye koydu. Kravatini gevşetip karisinin yanina yerleşti. Nehirin uykusu hafifti. Yatakta oluşan çöküntüden sonra kendine dokunan ellerle hemen uyanmıştı.
-Kimsin ne oluyor? An....
Uraz elini kollarında cirpinan karisinin ağzına kapattı. Kendisini görmesi için kendine çevirdi.
-Benim Nehir. Bağırma oğlumuz uyanacak.
Uraz elini yavaşça ağzından çekerken Nehir yeniden bağırmaya başladı.
-Anneeee...an....
Uraz yeniden elini ağzına kapadi. Ne diye bagiriyordu ki. Benim demişti. Kendisini tanidigini biliyordu.
-Bagirmasana be kadin benim Uraz. Elini ağzından çekeceğim bi daha bagiracak olursan gerçekten kötü olacak.
Uraz bu sefer elini daha yavaş çekti. Emin olamıyordu.
-Ne işin var burda?!
-Ne demek ne işin var karimla oğlumu görmeye geldim.
-Görmeye mi geldin yoksa birşey anlamayalim diye kendini göstermeye mi?
-Ne diyorsun Nehir gece gece sabrimi mi siniyorsun
-Yooo ne haddime Uraz Aren.
Uraz yandaki gece lambasini yakti. Yatakta diklesip karisini da kaldirdi ve dizleri birbirine değecek şekilde oturttu.
-Dökül.
-Sana ne yaparsan yap beni aldatma ben buna dayanacak kadar güçlü biri değilim dedim
-Dedin evet ama bunun konumuzla ne ilgisi...lanet olsun!
Uraz Nehirin Burcuyu gördüğünü geçte olsa anlamisti. Gözlerini kapadi ve derin bir nefes aldi.
-Beni takip mi ediyorsun.
-Kabul ediyorsun yani.
Nehir dizlerinin üstünde kalktı. Gözleri dolmuştu. Yatağı terk edecekken Uraz onu geri çekti.
-Hiçbirşeyi kabul ettiğim yok. Sana hesap vermeyeceğim Nehir.
-Doğru Nehir kim ki. Ben sadece Uraz Arenin gayrimeşru çocuğu oldu diye manşetlerde yer almasin diye bakmak zorunda kaldigi evlenmek zorunda olduğu biriyim.
-Nehir kes sesini.
-Ah pardon ayni zamanda da gel dediğinde gelen git dediğinde giden kölesiyim. Bizim sana ihtiyacimiz yok metresinin yanina git.
-Nehir! Sabrimi tasiriyorsun.
-Cik odamdan.
-Bana emir vermeyi sesini yükseltmeyi kes. Seni üzecek birşey yapmadım ben.
-O kadınla bizim yerimizde ne işin vardi. Onu da mi böyle tavlayacaktin.
-Sacmalamayi kes. Bu kadar tepki vereceğini bilseydim oraya oturmayı birak o mekana bile girmezdim.
-Verdim işte naparsin. Ama sen bunlari kafaya takma ne de olsa iki höyt der Nehiri tehtid eder yine dizinin dibinde bitirtirsin.
-Yat çabuk.
-Hayır.
-Nehir uzan diyorum sana.
Nehir yataktan kalkıp Emrenin beşiğinin yanina gitti. Oğlunun açılan üstünü örttükten sonra yanindaki tekli koltuğa oturdu. Uraz açıklama yapamazdı. Eğer gerçekleri söylerse Nehir bundan daha fazla üzülecekti. Uraz kalkıp kapıya ilerledi. Kapiyi kitledikten sonra anahtarı cebine atti. Bu odada Nehirin yatabilecegi bir koltuk yoktu. Eğer oturduğu tekli koltukta uyuya kalmazsa tipis tipis yanına gelmek zorunda kalacaktı. Gevşetmiş olduğu kravatı ve gömleğini cikardi. Dolaba ilerledi. Burada her zaman yedekte kiyafetleri bulunurdu. Dolaptan bir eşofman takimi çekti. Üstüne geçirdikten sonra Nehirin yanina ilerledi. Basinin üstünden öptükten sonra
-İlerde pişman olacaksin.
Nehir birşey dememişti. Hala uyuyan oğlunu seyrediyordu. Uraz yatağa yerleşip karisini izlemeye başladı. Kendisinin uykusu yoktu. Nehirin uyumasini bekliyordu. Onu yanina alacakti. Nehirin basi düşüp düşüp duruyordu. Çok fazla uykusu vardi. Daha fazla dayanamadi ve kendini uykunun kollarına birakti. Uraz karisinin uyudugundan emin olduktan sonra onu yatağa tasidi. Alnindan öptükten sonra
-Seni üzecek birşey yapmadim güzelim. Yapmamda. beni anlayacaksin.