Karanlık Yüzü

12K 425 4
                                    

Ali Beyin arabasına doğru ilerlerken az önce elimden zorba tavırlarla aldığı telefonumun sesi duyuldu. Arayanin Yiğit olduğunu düşünüyordum. Onu Ali Beyden korumak isterken daha da bulastiriyor gibiydim. Telefonumu almak için öne uzanmistim ki
-Eger telefonu elimden cekecek olursan kendine yeni bir telefon almak zorunda kalırsın. Şimdi uslu bir kız ol ve devam et!
Nerden görmüştü ki! Onun iki adım arkasından ilerliyordum. Refleksleri kuvvetli olsa gerek ki ne yapacağımı anladı. Dışarı çıktığımızda elbisem bana hic yardımcı olmuyordu. Her yerden soğuk havayı tenimle buluşturuyordu. Yola devam ederken Ali Beyin durmasiyla kafamı sırtına carptim.Ne ara çıkardığını gormedigim ceketini omzuma attı. Itiraz edemiyordum ne zaman bu kadar yakinlassak bedenim tas kesiliyor disariyla olan bağlantıma son veriliyordu. Gözleriyle beni süzdü dudaklarını yalayip seslice yutkundu.Arabanin önüne geldiğimizde
-O benimle geliyor.
Yiğit! Onun bu cesaretine Ali Bey beni kendisine çekerek cevap verdi. Sıcak nefesi kulağıma degip geçerken fisildadi.
-Arabaya git beni bekle aksini yapacak olursan Yiğiti burada tek emrimle öldürürüm
Dedi. Gözlerim arkasına kaydı. Hepsi Ali Beyin emrini bekliyordu. Vücudumu nerden geldiğini bilmediğim bir sıcaklık sardı. Gözüm bizi izleyen Yiğite kaydı. Senin için Yiğit affet beni! Arkami dönüp siyah arabaya doğru ilerledim. Arabaya yerlestigimde arabanın kilitlenmesiyle elim kapı koluna gitti. Ali Beye baktığımda Yigiti yumrukluyordu. Korku bedenimi ele geçirmiş göz yaşlarım istemsiz olarak akmaya başlamıştı. Yigiti bir çöp gibi korumalarinin önüne attı birseyler söyledikten sonra kendini yan koltuğa attı.Ellerindeki kan Yiğite aitti.Bunu görünce ağlamama hickiriklarimda eşlik etmeye başladı.
-Yigiti nereye götürecekler
Dedim cevap vermiyordu. Yola odaklanmıştı
-Lütfen Ali Bey ne istiyorsanız yaparım. Yeter ki Yiğiti rahat bırakın.
Sözümü tamamladığımda araba ani frenle durdu. Kemerimi takmadigim için kafamı vurmuştum. Kafamdaki sizidan kanadigini anlamak zor değildi. Bana da saldiracagini düşünürken sadece gözlerimin icine bakmakla yetindi. Fısıltıdan ibaret olan sesimle
-Yalvaririm dedim. Gözlerim kapanmaya başlıyordu. Daha fazla direnmeyip kendimi uykunun kollarına bıraktım.

DOKTOR HANIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin