KÖRDÜĞÜM

★4.BÖLÜM-YAMAN? PART 2

Ardaşlar güncellemeye devam ediyorum. Özledim yb yazmayı. En kısa zamanda yb lere baslicam. Az sabir. Vote ve yorum yapmayi unutmayin lutfen.

Şu anda ise kuytu bir mahallede olan bırak yaş sınırını kapıda güvenlik olmayan bir bardaydık.

Böyle bir yerden çıkacak insanın ne kadar iyi biri olacağını düşününce simaya çatık kaşlar ile baktım.

Ne düşündügümü anlamış olacak ki sırıtıp omuz silkti. Bende göz devirdim tepki olarak.

●●●

Saat baya ilerlemişti.

Mert bana bakarak içki içiyordu. Bu artık beni rahatsız etmeye başlamıştı.

Annemi arama bahanesi ile bardan çıkabilirdim. Simaya telefonumdan mesaj çekip ona el işaretleri ile telefonu gösterdim.

Ardından bardan çıkıp az ilerideki sessiz ara sokağın oraya ilerleyip annemi aradım.

Herşeyin iyi olduğuna dair konuştuktan sonra bara dönmek için arkamı dönmemle şok geçirdim.

Mert bana doğru pis pis sırıtarak yaklaştı.

-Sırt dekolten pek güzelmiş.

Hay ben seni yaman sanıp sokulan aklımı...

-Ne...ne istiyorsun???

Korkum sesime yansıyordu. Bana doğru yaklaşıp bir adım önümde durdu. Yüzüme eğilip beni titreten o kelimeyi söyledi.

-Seni.

Ben şokun etkisi ile hareket yetkimi kaybetmiştim.

Sokağı saran o güven verici ses ile gerilen her bir hücrem rahatladı.

-Duru yok yaman verelim.

Bu dedigi ile yine gerilsem de dik durmayı başardım.

Mert de benim kadar şok olmuştu. Nasıl diyerek arkasına döndü. Dönmesi ile yaman'dan sert olduğu çıkan sesten belli olduğu yumruğu burnuna yedi.

Ben korku ile geri geri gidip duvara çarparken yaman küfürler eşliğinde merti dövüyordu.

Yeterince dövdüğüne kanaat getirmiş olacak ki onu bıraktı. Kolundan tutup ne zaman geldiğini bilmediğim arkadaşlarına attı.

Onlar sokağı terk ederken yaman boğa gibi üstüme doğru gelmeye başladı. Duvar ile onun arasında kaldıktan sonra kafamın biraz yan tarafına yumruk attı.

Korku ile gözlerimi sım sıkı kapattım.

Bir süre ikimizde derin nefesler alarak o pozisyonda kaldık. Sonra gözümü açacak cesareti bulunca açtım. Oduncu gömleği benzeri bişey giymişti üstüne. Alta ise siyah bi pantalon.

Oda beni bir süre inceleyip burundan soluk verdi. Bunu yapınca boğa gibi olmuştu. Gülesim gelsede ikimizinde dağılmış halde olduğunu hatırlayınca sustum.

Hafif bir meltem esince ona sokuldum biraz o ise belli belirsiz gülerek kaşlarını çattı. Sanki sinirli kalmak için kendini zorluyordu.

Gözleri çok güzeldi ela ile kahve arası bir tondu. Boyle içindeki duygularda boğulmalıktı.

Bir süre daha bakıştık. Ortamda sadece cırcır böceklerinin sesi vardı. Ben titrerken onun bedeni aradaki az mesafeye rağmen sım sıcaktı.

Nefesi yüzüme vururmaya başlayınca konuştuğunu anlayıp gözlerindeki duygu yüklü havuzdan çıktım.

-Neden bu eksik elbiseyi giydin ki???

-Hı...

Gec farketmiştim konuştuğunu. Hem dudağıma çarpan nefesinin pek yardımcı olduğunu söyleyemem.

İçten gülümseyerek bana görsel bir şölen sundu. Kısılan gözleri. Belli belirsiz gamzesi ve dokunmayı istediğim yeni çıkan sakalları.

Ben kendime gelmek için derin bir iç çekerken o da konuştu.

-Diyorum ki güzel olmak için illa sırtını mı açacaksın. Sadece böyle alık alık baksan olmazmı ???

Yutkundum kalbimin el verdiğince. Sanki sol tarafta değilde boğazımda atıyordu viçdansız.

Pozisyondan dolayı beynim işlevlerini yitirmişti. Dediğini anlayınca kaşlarım çatıldı.

-Pardonda izin mi alacaktım.

Kasılan bedenini geri çekti.

-Evet. Baksana az once puşt sana...

Susup derin nefesler aldı. Az önce olanları yeni yeni fark ederken gözyaşlarım gözlerimde birikmeye başladı.

Ne garip az önce bana nefes almayı unutturan adam şimdi canımı yakıyordu. Kalbime giren ağrı ile onun yüzüne baktım. Gözleri hariç heryere.

Gözleri gözlerime değince bir damla yaş sol gözümden süzüldü. O an gözlerinde acıyı gördüm. Canı yanıyor gibiydi. Benim canım iki kat yanmaya başladı o an.

-Sanane sen benim neyim olarak bana hesap soruyorsun.

Cümlem bitirip yanından geçmeye çalıştım. Fakat dedim ya çalıştım sadece.

Bileğimden yakalayıp sert bir şekilde duvara çarptı. Canımın acısı ile azımdan garip sesler çıkarken duvardan sırtımı ayırmaya calıştım.

Ne yazık ki dibime giren yaman önümde duvar örüyordu. Yüzüme yaklaşıp konuştu.

-Sana karışmam için önemli biri olmama gerek yok. Sadece YAMAN YENER olmam yeterli. Ama madem çok istiyorsun bişeyin olayım. Herşeyinim ulan. Abin,aşkın,sevgilin...
Herşeyininim.

Geri çekilip bileğimden yakalayıp sürüklemeye başladı. Allahına bu çocuk 17 yaşında nasıl arabası var.

Sırtımı ağrısı ile çığlık atınca bana tam dönmeden gözünün ucuyla baktı.

Sonra bir elini diz kapağımın altından diğerini kalcamın biraz üstünden geçirdi.

Ben ellerimi boynuna dolayıp kafamı göğsüne yasladım. Ney zaten kaçırıyor bari keyfini sürelim.

Arabaya varınca beni koltuğa oturttu sarsmadan.
Sonrada kendi tarafına geçti.

●●●

Sahil kenarına gelince durdu araba. Ne geceydi ama. Biz şimdi yaman ile sevgilimi olduk. Peki mert...kaç yıllık arkadaşımı tanıyamamışım ben yahu.

Hem fiziki hem ruhen yorgundum. Gözlerim kapanırken yamanı dinlemeye odaklandım. Gözlerim ise çoktan kapanmıştı.

Y:Bak şimdiden anlaşalım ben sevdigim kızın bacaklarına baktırmam...bide özür dilerim senden. Öfkem ile ilgili problemim var. Hakim olamadım. Beni sinirlendirmemeye çalışırsan çok daha iyi olur çünkü sana zarar verebilirim. Bana kırılma o anlarda. İsteyerek yapmadığım şeyler. Belki bir gün sana hikayemi anlatırım...ama o gün bu gün değil. Üzgünüm. Ama söz eğer hazır hissedersem sana anlatacağım. Duru...

Herşeyi duyuyordum ama hiç tepki veremiyordum. Bir süre sonra bir ses geldi ardından açılıp kapanan kapı sesi. Sonra aynı ses birkez daha geldi. Biri yamanın kapısındandı diğeri benim arkamdaki kapıdan.

Sonra benim kapım açıldı ve ben havlandığımı hissettim. Sonra bir yere yatırılınca anladım.

Yaman beni arka koltukları yatay pozisyona getirerek üstüne koymuştu.

Kapı kapandıktan bir süre sonra diger kapı açıldı. Bana sarılıp göğsüne yatıran kollar ile yaman olduğunu anladım.

Dış dünya ile bağlantım kesilirken yamanın sözleri ile canımın acısı,yorgunluğum uçarken uykulu uykulu sırıttım. Beni seviyordu.

-İnşallah canını çok yakmadım güzelim...