KÖRDÜĞÜM

★2.BÖLÜM" Bulutlanan mavilikler."

1 HAFTA SONRA METE'DEN

Bir haftadır duru'yu gözlemliyordum. Beni yok sayıyordu.

Ben ise onun melis ile daha başka ortak özellikleri varmı merak ediyordum. Konuşmak için her girişimimde tersliyordu.

Oysa tüm okuldaki kızlar benimle konuşmak için can atıyordu. Ben nerde hata yapıyordum ki...

Zilin çalması ile duru ayağa kalktı. Çıkması için kalkmam gerekliydi. Oysa benim kalkmaya niyetim yoktu. Artık şu soğukluğu bitirmem gerekliydi.

Kalkmayacağımı anlayıncada göz devirdi ve  masanın üzerinden geçerek çıkmaya çalıştı. Ama fazla çelimsiz ve sakardı.

Tam masanın üzerine çıkacakken kolundan tutarak çektim. Sıranın üzerine popo üstü düşünce gülmemek için kendimi zor tuttum. Resmen morarmıştı.

Utandığı için sesini çıkaramazken yüzünün aldığı şekil o kadar komikti ki gülmemek için kendimi baya kastım.

-Bana okulu gezdireceksin.

Tam azını acıp cevap verecekken, sınıfa arkadaşlarım girince korkup biraz bana yaklaştı ama hala mesafe vardı aramızda.

Kız haklı hepsi at hırsızı tipliydi bunların. Bende babama inat olsun diye bunlarla takılıyordum. O benden melisimi çalmıştı. Ne yapsam az kalırdı onun yaptıklarının yanında.

-Oğlum hadi gidelim maç yapacaktık.

-Yok abi siz gidin benim işim var.

-Lan hadi gel eksiğimiz var.

Doğru söylemek gerekirse 15 günlük tatilde okulu gezmiştim. Fakat duru'yu daha iyi tanımak istiyordum bu yüzden gezmeyi bahane olarak kullanacaktım.

-Gelmiyorum zorlama git başkasını bul oynayacak.

Biraz ayıp etmiş olabilirim. Duru korkudan kafasını yerden kaldırmıyordu. Melisimde olsa korkardı. O çok narindi. Herşeyden korkardı.

-Şu yanındaki için mi bizimle gelmiyorsun? Sana hic yakıştıramadım Mete.

Beni sinir etmek istiyordu. Az önce onu kovmamdan dolayı sinirliydi. Kedinin kuyruğuna basınca aslan kesilmişti.

Kaşlarımı çatarak dik dik yüzüne baktım. Muhtemelen ona neler yapabileceğimi tahmin ediyordu.

-Burayı terk etmek için 15 saniyen var.

Bişey demeden sınıfı terk etti.
Duru'ya baktığımda onların arkasından sinir ile bakıyordu.

Elinden tutup ayağa kaldırdım onu. Gözlerini devirip yanaklarını şişirdi. Sevimli değildi. Komikti şu anda.

-Hadi ama 1 haftadır tenefüslerde dahil olmak üzere uyuyorsun, bu gün mü aklına geldi gezmek???

Elini hala tutarken gözlerine odaklandım.

-Beni görmezden gelen sendin, şimdi bana okulu gezdirmelisin. Bir nevi özür dileyeceksin.

Bir süre düşünerek dediklerimi tarttı.Elini elimden cekerken konuştu.

-Öncelikle temas yok. Bunda anlaşalım. Vede kabul seni gezdirecem yoksa sen beni rahat bırakmayacaksın.

Kapıya doğru ilerlerken gülümsedim. Yavaşda olsa ikna oluyordu.

Birlikte koridorda ilerlerken başka sınıflardan öğrencilerin koşarak bu tarafa geldiğini gördüm.

Duru dalgın ve -nedenini anlamasamda- gergin bir şekilde ilerlerken fark etmemişti bize doğru koşanları.

Duru'nun bileğini tutup koştukları yoldan çektim. Bana bakarken gözleri arkama doğru kaydı. Birden bulutlanan mavilikleri kırgınca bakmaya başladı.

Arkamı dönünce hic birşey görmedim.

Gözlerini kırpıştırıp gözlerinden yaşların dökülmesini sağladı.

O damlalar kalbime zehir gibi yayıldı. Sıkışmasını sağladı.

Geriye doğru bir adım attı. Daha sonra bir adım daha. Aniden arkasını dönüp koşarak yanımdan uzaklaştı. Ardından bakarken kaşlarım çatıldı.

Bilmeden birşey mi yaptım ben...

ARKADASLAR DUZENLEDIGIM 2. BOLUMU DE YAYINLADIM KALANLARI HIZLICA DUZENLIYECEM AMA RICA ETSEM VOTE VE YORUM SAYISINI ARTTIRABILIRMISINIZ?