"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 7~

Είχαν περάσει αρκετοι μήνες από τότε που έδωσα υποψηφιότητα στο δεκαπενταμελες και βγήκα πρόεδρος. Τον Σταυρό τον θέλω ακόμα αλλά αυτός δεν ξέρω αν νιώθει τα ίδια με εμένα. Αστα να πανε. Επισης Η ζωή του να είσαι πρόεδρος δεν είναι και η ποιο τελεια, ναι σαφώς έχει και τα καλά της, αλλά το κακό ειναι οτι όλοι κρέμονται από τα χείλια σου.
Κατά τα άλλα τα πράγματα λειτουργούν όλα πολύ καλά. Τώρα ήμαστε στο γραφείο μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά του δεκαπενταμελους και κανονίζουμε σε ποια σημεία θα επισκεφτούμε όταν θα πάμε Θεσσαλονίκη.
Μ- Λοιπόν παιδιά για να μην το κουραζουμε. Όπως ολοι ξέρουμε θα κανουμε 5 μέρες στην Θεσσαλονίκη. Την πρώτη μέρα θα παμε το πρωί να κοιμηθούμε λίγο γιατί θα είμαστε ταλαιπωρημένοι από το ταξίδι, κατά της 12 η ώρα θα σηκωθούμε και θα επισκεφτούμε κάποιο μουσείο εκεί κοντά αν έχει που δεν ξέρω αν έχει αλλά υγεία. Το βράδυ θα γυρίσουμε στο ξενοδοχείο και θα κοιμηθούμε. Την δεύτερη μέρα θα σηκωθούμε και θα πάμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης εκει θα πάμε να επισκεφτούμε τον λευκό τον πύργο μετά η μέρα θα είναι ελεύθερη για βόλτα στα μαγαζιά. Η τρίτη μέρα και καλύτερη το πρωί θα ξυπνήσουμε και θα πάμε στο λιμάνι για βολτα, το απόγευμα θα γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε γιατί θα πάμε σε ένα μπαρ που τραγουδάει ο Βρεττος και ο Τσαλικης και ένας άλλος που θα εμφανιστεί μετά και δεν ξέρουμε ποιος είναι .Την τετάρτη μέρα θα επισκεφτούμε την Βεργίνα και θα δούμε το μουσείο που διαθέτει. Έπειτα θα κανουμε την βόλτα μας στο χωριό εκείνο. Την τεταρτη μέρα θα κανουμε ξανα μια βόλτα στην Θεσσαλονίκη για ψώνια που δεν προλάβαμε να κάνουμε και μετά θα γυρίσουμε στο ξενοδοχείο να ετοιμάσουμε τα πράγματα μας και να ξεκινήσουμε για το αεροδρόμιο γιατί η πτηση μας από ότι ξέρω είναι απογευματάκι. Πως σας φαίνεται?"
Ο(λοι)- τέλειο " είπαν ολοι με μια φωνή.
Μ- Ωραία πάω να το πω και στο διευθυντή και τελειώσαμε"
Πηγα με γρηγορα βηματα στο γραφειο του διευθυντή για να του πω το προγραμμα....

Μετα απο περίπου μια ώρα τελειωσα με τον διευθυντή και το πρόγραμμα του αρεσε πολυ.
Βγήκα από το γραφείο πολυ χαρούμενη γιατί είχαμε οργανώσει την εκδρομή και όλα ήταν εντάξει. Πήρα την τσάντα μου και ένα πελώριο χαμόγελο είχε απλωθεί στο πρόσωπο μου. Όμως αυτο το χαμόγελο γρήγορα σβήστηκε και με αυτό που είδα παγωσα. Είδα τον Σταυρό με την Ελένη (αυτή που πηγαίνει με όλους στο σχολείο ) να φιλιούνται. Καυτά δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπο μου. Εγώ καθόμουν και τους κοιτούσα σαν χανος. Ο Σταυρός απο ότι παρατήρησα δεν ανταποκρινόταν στο φιλί. Με την άκρη του ματιού του με είδε. Εσπρωξε την Ελένη απο πανω του και ερχόταν σε εμένα με ένα ανησυχητικό βλέμμα.
Σ- Μελίνα πρέπει να σου εξηγήσω!"
Μ- Να μου εξηγήσεις τι? Δεν έχεις καμία υποχρέωση να εξηγήσεις σε εμένα, που είμαι ασήμαντη για εσένα τι έκανες και στο κάτω κάτω δεν ειμαι κοπέλα σου για να μου δώσεις αναφορά" είπα ενώ εγώ ακόμα έκλαιγα. Άρχισα να τρέχω προς το σπίτι μου δεν ήθελα να ακούσω καμία εξήγηση για Τώρα . Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα. Ήταν η πρώτη φορά που ερωτεύτηκα έτσι ένα άτομο και εκείνος με πληγωσε. Μπήκα στο σπίτι και ευτυχώς δεν ήταν κανείς, πήγα αμέσως στο δωμάτιο μου και άρχισα να κλαίω, να κλαιω πολυ τόσο...που δεν θυμάμαι να ξανα ειχα κλάψει έτσι για κανένα. Δεν με αγαπάει,τώρα πια ειμαι σίγουρη.

Heyy guys

Δύσκολα τα πράγματα για να την Μελίνα μας...άραγε το θα γίνει στην συνέχεια?
Θα με βοηθουσατε αν ψηφίζατε και σχολιάζετε την ιστορία μου.

Φιλιααα 💘💘