"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 21~

Ξύπνησα με τον ήχο του τηλεφώνου μου. Κοίταξα το ρολόι 12 το μεσημέρι μα καλα πόσες ώρες κοιμάμαι. Κοιτάζω το τηλέφωνο μου και βλέπω πως με καλεί ο Σταύρος μου.
Μ-Καλημέρα μωρό μου "
Σ-Καλημέρα αγάπη μου..τι κανεις?".
Μ-Εμμ καλά είμαι εσύ? "
Σ-Εε εγώ δεν ειμαι πολύ καλά? "
Μ-Τι έχεις μωρό μου? "
Σ-Πονάει υπερβολικά πολύ η κοιλιά μου καμία σχέση τοτε που με πονούσε όταν ήμουν σπίτι σου..ποναωωω"
Μ-Σςςς μωρό μου ηρέμησε. Πιες αν ειναι κανένα depon και το απογευμα θα έρθω "
Σ-Ήπια δεν μου έκανε τίποτα "
Μ-Πφφφ"
Σ-Έλα μην μου στεναχωριέσαι Εσύ."
Μ-Δεν γίνεται ρε μωρό μου "
Σ- Έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα από όταν ξύπνησα. Κάτι θα γίνει. Οι γονείς μου λείπουν πολύ ώρα. Μωρό μου εσύ πρόσεχε καλού κακού "
Μ-Εντάξει Αγάπη μου "

Με τον Σταύρο είπαμε διάφορα. Μέχρι που μπήκε μέσα φουριοζος ο αδελφός μου.
Μ-Σιγά ρε Γιάννη πως μπαίνεις έτσι. "
Μ-Μωρο μου σε κλείνω τα λέμε μετά "
Σ-Εντάξει Αγάπη μου " είπε ο Σταύρος και τερματισα την κλήση.

Μ-Τι έγινε? "
Γ- φεύγουμε με την Νεφέλη."
Μ-Που πάτε? "
Γ-Θάλασσα. Θα έρθεις? "
Μ-Όχι. Ευχαριστώ πάντως που μου το είπες."
Γ-Τίποτα καλέ ".

Μετά απο λίγο έφυγαν η Νεφέλη με τον Γιάννη και έμεινα μόνη σπίτι.
Έφαγα μεσημεριανό και μετά πηρα την Κατερίνα και της είπα αν θελει να ερθει να δουμε ταινια και δέχτηκε.

Κοίταξα το ρολόι και είδα πως ήταν 4. Μια χαρά. Εκείνη την ώρα άκουσα το κουδούνι να χτυπάει. Άνοιξα και ήταν η Κατερίνα.
Κ- Siss μου"
Μ-Κολλ μου"
Καθίσαμε στον καναπέ και είδαμε την ταινία "The duff" είναι μια εξαιρετική ταινία. Προς το τέλος της ταινίας άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Ήταν ο Σταύρος. Ακριβώς την ίδια στιγμή χτύπησε και το κινητό της Κατερίνας. Το σηκώσαμε ταυτοχρονος.
Μ-Έλα μωρό μου "
Σ-Σε χρειάζομαι " τον άκουσα να λέει.
Μ-Μωρο μου τι έγινε?" Ρώτησα αλλα Απάντηση δεν πήρα. Κατάλαβα όμως πως έκλαιγε. Είχα αγχωθεί.
Μ-Ηρέμησε και πες μου που είσαι. "
Σ-Στο νοσοκομείο "άκουσα να λέει και ανατρίχιασα.
Μ-Έπαθες κάτι Εσύ?"
Σ-Οχι" τον άκουσα να λέει αδύναμα
Μ-Έρχομαι! " ειπα και τερματισα την κλήση.
Κοιταχτηκα με την Κατερίνα Σαν χαμένες. Μάλλον την είχε πάρει ο Κώστας.
Μ,Κ-Πάμε " είπαμε με μια φωνή.
Βγήκαμε από το σπίτι αρον άρον και αρχίσαμε να τρέχουμε. Μέσα σε κάτι δευτερόλεπτα ήμασταν έξω από το τεράστιο νοσοκομείο. Ανατριχιάζω και μόνο που το λέω. Όμως ο Σταύρος με χρειάζεται. Εγώ και η Κατερίνα μπαίνουμε μέσα αποφασιστικά. Τα μάτια μας πέφτουν στον Σταύρο και τον Κώστα. Ο Κώστας κάθεται σε μια καρέκλα και το κεφάλι του ακουμπάει στον τοίχο. Φαίνεται ταλαιπωρημένος. Ο Σταύρος κάθεται στο πάτωμα και η πλάτη του ακουμπάει πίσω. Έτρεξε η κάθε μια στο αγόρι της.
Έφτασα κοντά στον Σταύρος και εκείνος με κοίταξε. Εγώ τον αγκάλιασα κάθησα κάτω μαζί του και τον παρατήρησα. Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα και πρισμενα απο το κλαμμα. Φαινόταν πολύ αδύναμος.
Μ-Σςςς μωρό μου ηρέμησε" του είπα Και εκείνος όπως τον είχα αγκάλιασα μου έπιασε το χέρι και μου το έσφιξε.
Μ-Όταν νιώσεις έτοιμος πες μου τι έχει γίνει"
Σε χειροτερη κατάσταση δεν τον είχα ξαναδεί. Έκλαιγε πολύ. Ένας κόμπος είχε δημιουργηθεί στο στομάχι μου.