"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 31~

Σταύρος P.o.v

Άνοιξα τα μάτια μου σιγα-σιγά και είδα πως ήταν 6 η ωρα το πρωί. Δεν κατάλαβα πως με πήρε ο ύπνος. Είδα τα μπλεγμένα μας χέρια και πήγα να χαμογελάσω αλλά μετά θυμήθηκα τι έχει γίνει. Την αγαπάω! Δεν θα την αφήσω να φύγει. Αν φύγει θα φύγω και εγώ μαζί της!
Την κοίταξα. Χωρίς να το καταλάβω αρχισα να ξανα κλαίω.
Σ-πως γίναμε έτσι ρε μωρό μου? Πως έγινε αυτό!?".
Σηκώθηκα και πήγα να την φιλήσω. Ακόμα τα χείλια της την ίδια γεύση...Την γεύση που ερωτεύτηκα. Πφφφ δεν γίνεται να την αφήσω να φύγει.
Με τον αντίχειρα μου ετριψα το μαγουλο της.
Σηκώθηκα από την καρέκλα και βγήκα από το δωμάτιο καθώς κατευθύνθηκα στο κυλικείο του νοσοκομείου για να πάρω έναν καφέ.
Κοίταξα το ρολόι και ήταν 7:30.
Μπήκα στο κυλικείο και είδα μπροστά μου την Ελένη (εκείνη που τον είχε φιλήσει). Εε Όχι και εδώ ρε φίλε!
Πήγα βιαστικά να πάρω τον καφέ μου πριν με δει. Πήρα τον καφέ και βγήκα έξω αλλά για κακή μου τύχη με είδε.
Ε-Γεια σου Σταύρο" μου είπε ναζιάρικα. Την μισωωω!
Σ-Γεια"
Ε-Έμαθα για την Μελίνα"
Σ-Ναι τι θες?"
Ε-Δεν θα με ρωτήσεις γιατί είμαι εδώ?" Μου είπε και νευριασα ακόμα πιο πολύ αλλά ρώτησα.
Σ-Γιατί είσαι εδώ?"
Ε-Να μωρέ απλά μου άρεσε ο καφές από εδώ και ήρθα από εδώ. Δηλαδή ήρθα εδώ για να πάρω καφέ " μου είπε. Πωω αυτή η κοπέλα είναι ηλίθια δεν παίζει.
Σ-Μάλιστα " ειπα και κοίταξα άλλη κατεύθυνση. Εκείνη ήρθε πιο κοντά μου και ακουμπησε το χέρι της στο στερνο μου. Εγώ με μια κίνηση της το έβγαλα αποτομα και την κοίταξα ακόμα πιο θυμωμενος.
Ε- Τώρα που η Μελίνα κοιμάται και καλά και δεν νομίζω ποτέ να ξυπνήσει. Αφού δεν μας βλέπει εμείς οι δυο θα μπορούσαμε να κάναμε κάτι. Βασικά απορώ γιατί κάθεσαι ακόμα μαζί της. Εγώ είμαι καλύτερη." Είπε. Εεε Όχι ως εδώ. Τώρα είναι σίγουρος πως είναι άρρωστη αυτή η κοπέλα. Δεν εξηγείτε. Τα νεύρα μου ήταν σε κακά χάλια. Θα ήθελα να την χτυπήσω αλλά είμαι κατά την βία ζωών.
Σ-Κοπέλα μου πας καλά? Είσαι άρρωστη? Μα τι λέω και φυσικά είσαι. Εσύ δεν πιάνεις μια μπροστά στην Μελίνα. Το κατάλαβες!? Μην την ξαναπιασεις στο στόμα σου. Η Μελίνα έχει καρδια και αισθήματα σε αντίθεση με εσένα. Εσυ δεν ξερεις τι σημαίνει Αγάπη. Εσυ θες τους άλλους για ευχαρίστηση και μόνο. Δεν ξερεις τι πάει να πει ζω και αναπνεω για τον άλλον. Εγώ λοιπόν ζω και αναπνέω για την Μελίνα. Μονο για αυτήν. Εγώ δεν ειμαι σαν κάτι άλλους ανθρώπους. Η Μελίνα ξεχωρίζει για το μέσα της αλλά και για το έξω της. Και για το αν θα ξυπνησει Ή Όχι εσένα δεν σε αφορά ηλίθια " ειπα με ανεβασμένο τόνο στην φωνή μου.
Την κοίταξα και είδα πως ντρεπόταν. Μα και βέβαια θα έπρεπε να ντρέπεται. Με κοιταξα για τελευταία φορά και μετά επιτέλους έφυγε. Ανέβηκα απάνω και πήγα στο δωμάτιο της Μελίνας. Καθησα στην καρέκλα και άρχισα για αλλη μια φορά να την παρατηρώ.
Σ-Θα σε αγαπάω για πάντα. Ότι και αν γίνει, θα σε υπερασπίζομαι και θα σε στηρίζω για όλη μου την ζωή. Θα είμαι μαζί σου στα δύσκολα" ειπα και κάθησα πίσω στην καρέκλα ενώ μου ξέφυγαν καποια δάκρυα.
Κάποια στιγμή άκουσα την πόρτα να χτυπάει. Αφού είπα ένα απλό "ναι" μπήκε μέσα ο αδελφός μου.
Κ-Καλημέρα"
Σ-Καλημέρα."
Κ-Σου έφερα κάτι να φας"
Σ-Δεν πεινάω"
Κ-Μα πρέπει"
Σ-Όχι"
Κ- Αν πεινασεις φάε θα τα έχω εδώ " είπε και αφησε κάτι σακούλες στο τραπεζάκι.
Σ-Η Κατερινα?"
Κ-Η Κατερίνα είναι χάλια. Δεν τρώει, δεν πίνει, κλαιει συνέχεια. Σήμερα πήγε να σηκωθεί από το κρεβάτι για να έρθει και αυτή μαζί αλλά ζαλιστηκε και ξανακαθησε και της είπα να μην έρθει γιατί δεν είναι και πολύ καλά. Εε φυσιολογικό μου φαίνεται Αφού έχει να φάει από εχθές το πρωί"
Σ-Μια από τα ίδια "
Κ-Καλά δεν πάω και εγώ πίσω... Αλλά θα ξυπνήσει η Μελίνα και θα είναι όλα εντάξει "
Καθίσαμε για λίγο και την παραρουσαμε.
Σ-Δες την ρε. Είναι σαν αγγελούδι"
Κ-Ναι είναι "

Γιατί θα φέρνει έτσι η ζωή γαμωτο?

Heyy guys

Τι κανετε?. Πείτε μου γνώμες για το κεφάλαιο.
Θα με βοηθουσατε πολύ πολυ αν ψηφίζατε και σχολιαζατε την ιστορία μου.

Φιλιαα💘💘