"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 24~

Λίγες μέρες μετά

Μας πήραν από το νοσοκομείο σήμερα και μας είπαν πως ξύπνησαν οι γονείς του Σταύρου. Τώρα είμαστε στο νοσοκομείο όλοι, δηλαδή η Κατερίνα, ο Κώστας, Ο Σταύρος, εγώ, οι γονείς μου και οι γονείς της Κατερίνας. Κάποια στιγμή βλέπουμε έναν γιατρό να κατευθύνεται προς το μέρος μας. Σηκωθηκαμε ολοι και πηγαμε στο μερος Του.
Γ(ιατρος)-Λοιπόν ξύπνησαν,τους κάναμε τις απαραίτητες εξετάσεις και όλα μια χαρά, μπορείτε να πάτε να τους δείτε "
Έφυγε ο γιατρός και εμείς πήγαμε τρέχοντας στο δωμάτιο. Τους είδαμε ξαπλωμενους σε δύο κρεβάτια τα οποία ήταν ενωμένα και ο ένας κρατούσε το χέρι του άλλου. Ααωω τι γλυκό! Κοίταξα τον Σταύρο και ένα δάκρυ κυλούσε στο μάγουλο του. Δάκρυ χαράς ήταν. Πήγα κοντά του και του χαιδεψα την πλάτη Αφού του χάρισα ένα ζεστό χαμόγελο. Όλοι ήμασταν με το χαμόγελο στα χείλη. Πιάσαμε την συζήτηση και μπορώ να πω φαινόταν αρκετά καλά. Στεναχωριομουν όμως που ο Σταύρος θα φύγει από το σπίτι, περνούσαμε τόσο ωραία. Πφφ και τώρα πάλι μόνη, θα σλυλοναριεμαι. Χωρίς να το καταλάβω δακρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου. Βγήκα κάπως βλαστικά έξω για να μην με δουν πως κλαίω. Γύρισα να δω από το παραθυράκι του δωματίου αν κατάλαβαν τίποτα. Αλλά ευτυχώς δεν κατάλαβαν. Ακουμπησα στον τοίχο και άφησα τα δάκρυα ελεύθερα. Μα γιατί να είμαι τόσο ευαίσθητη γαμωωω. Κάποια στιγμή είδα τον Σταύρο να βγαίνει απο το δωμάτιο και να κατευθύνεται προς το μέρος μου. Με έβαλε στην αγκαλιά του και το κεφάλι μου ακουμπούσε στο στέρνο του. Τον αγκάλιασα πιο σφιχτά. Μυρισα το άρωμα του, τόσο μεθυστικό. Με το ένα του χέρι σήκωσε το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάω.
Σ-Γιατί κλαις ματάκια μου? " μου είπε τοσο γλυκά.
Μ-Θα φύγεις. Θα είμαι πάλι μόνη. Τα πρωινά δεν θα βάζω την μπλούζα σου για πλάκα, Δεν θα ήμαστε μαζί όλη μερα, Δεν θα κοιμάμαι ήρεμα τα βράδια, Δεν θα σε έχω αγκαλια όταν κοιμάμαι. " ειπα και δακρυα ξανα εκαναν την εμφάνιση τους. Εκείνος αμέσως μου τα σκούπισε.
Σ-Μην κλαις. Όχι άλλα δάκρυα. Σου είπα μπορούμε να το κάνουμε μόνιμο. Να κοιμόμαστε μαζί. Να έχουμε το δικο μας σπίτι"
Μ-Οι γονείς μας θα το δεχτούν? "
Σ-Γιατί όχι? Είμαστε σχετικά μεγάλοι για να συντηρήσουμε ένα σπίτι. Και στο κάτω κάτω, ουτοσι άλλος θα χρειαστεί να πάρουμε σπίτι όταν θα ήμαστε φοιτητές. Σε λίγους μήνες τελειώνουμε το σχολείο."
Μ-Μμ Ναι έχεις δίκιο "
Σ-Θες να πάμε να τους το πούμε?"
Μ-Δεν έχω πρόβλημα."

Μπήκαμε μέσα και όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω μας.
Σ-Λοιπόν θέλουμε να σας πούμε κάτι "
Μ-Δεν ξέρουμε αν θα συμφωνήσετε πάντως να ξέρετε πως αν συμφωνήσετε θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι "
Φοβόμουν λίγο γιατί ίσως και να έλεγαν όχι.
Σ-Θα θέλαμε να συγκατοικησουμε. Ουτοσι άλλος σε λίγους μήνες γινόμαστε 18. Σε λίγο καιρό θα πάμε φοιτητές. Αν το θέλετε και εσείς, θέλουμε να έχουμε τον δικός μας χώρο. "
Είπε και εγώ πήρα μια ανάσα. Του έσφιξα το χέρι και εκείνος με τον αντίχειρα του μου το χάιδεψε. Είδαμε τους γονείς μας να τα έχουν λίγο χαμένα. Εε βασικά λιγο φυσιολογικό. Συζήτησαν για κάμποση ώρα μεταξύ τους και μετά μας κοίταξαν.
Τον λογο τον πήρε ο Μπαμπάς μου.
Μ(αμπας)- Λοιπόν αν αυτό σας κάνει ευτυχισμένους. Θα δεχτούμε. Οικονομικά θα σας βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Μπορείτε απο σήμερα κιόλας να αρχίσετε να ψάχνετε για σπίτι " είπε και αμέσως αγκάλιασα τον Σταύρο, λίγα δάκρυα χαράς έτρεξαν από τα μάτια μου. Αχχχ επιτέλους. Θα έχουμε το δικό μας σπίτι.
Μ(παμπας)- Και Σταύρο. Ξέρεις τώρα πάντα προφυλάξεις." Είπε ο Μπαμπάς μου. Γύρισα και τον κοίταξα με ένα βλέμμα που έλεγε "σοβαρά Τώρα? "
Μ- ΜΠΑΜΠΆ!!" Είπα και αρχίσαμε να γελάμε .
Σ,Μ-Ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ που μας αφήσατε " είπαμε μαζί.

Μετά απο κάποια ώρα φύγαμε. Η Κατερίνα και ο Κώστας μας ευχήθηκαν να πάνε όλα καλά και να ήμαστε έτσι αγαπημένοι πάντα. Όπως μας είπαν και οι υπόλοιποι. Είμαι τόσο χαρούμενη! Μετά το Πάσχα είναι πανελλήνιες και μετα τέλος!
Ευτυχώς και οι δυο θέλουμε να επιλέξουμε την ίδια σχολή. Θέλουμε να γίνουμε γυμναστές. Ναι ξέρω καθολου πρωτότυπο αλλά μας αρέσει πολύ. Μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο όμως δεν έτυχε να γραφτω σε κάποια ομάδα αλλά σε λίγους μήνες το όνειρο μου θα γίνει πραγματικότητα όπως και του Σταύρου.
Σ-Είδες πως όλα πήγαν καλά!"
Μ-Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω, θα ήμαστε μαζί κάθε λεπτό της ώρας. Αχχ σε αγαπάω "
Σ-Και εγώ σε αγαπάω μωρό μου..λοιπόν θα διαλέξω εγώ σπίτι και θα έρθεις να το δεις μετά και να μου πεις αν σου αρέσει. Μου έρχεται ένα σπίτι Τώρα στο μυαλό που το πουλάει ένας φίλος μου. Είναι επιπλωμένο και έχει τα πάντα και θα μας κανει και πιο καλή τιμή "
Μ-Τέλεια... άντε έλα να κοιμηθούμε γιατί αύριο η μέρα θα είναι πολύ μεγάλη" ειπα με ένα τεραστιοδες χαμόγελο.
Σ-Έχεις δίκιο...καληνύχτα καρδιά μου"
Μ-Καληνύχτα αγάπη μου "
Είπα και βυθιστηκα σε ένα γλυκό ύπνο.

Heyy guys

Λοιπόν έγινε μια μικρή αλλαγή. Τα παιδιά μας τελικά θα είναι Τρίτη Λυκείου γιατί ταιριάζει καλύτερα.
Επίσης αν σας άρεσε το κεφάλαιο θα με βοηθουσατε πολύ πολυ αν σχολιαζατε και ψηφίζατε την ιστορία μου.

Φιλιαα💘💘