"Διαφορετικός! "

~Κεφάλαιο 30~

Γ(ιατρος)- Λοιπόν...τα νέα μου δεν είναι και πολύ καλά αλλά έχουμε ελπίδες αλλά και αυτές είναι ελάχιστες. Η κοπέλα έχασε πολύ αίμα με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει. Προσπαθήσαμε να την επαναφέρουμε και καταφέραμε κάτι. Ζει με μηχανική υποστήριξη. Μπορούμε να δώσουμε διορία ένα μήνα. Αν ξυπνήσει όλα μια χαρά αν όχι πρέπει να αποσυνδεθεί από τα μηχανήματα και θα φύγει από την ζωή έτσι απλά χωρίς πόνο. Επίσης αν δεν ξυπνήσει η απόφαση είναι δικιά σας εννοώ εσείς θα αποφασίσετε αν θα την αποσυνδεσουμε Ή Όχι."
Όταν τα είπε αυτά ο γιατρός πάγωσα. Όχι δεν μπορεί να γινεται αυτό. Πείτε κάποιος πως είναι μια πλάκα χωρίς καθολου χιούμορ.
Αρχίσαμε όλοι να κλαιμε. Όχι Μελίνα μου, μην με αφήσεις Τώρα. Σε χρειάζομαι. Δεν ζω χωρις εσένα.
Ένιωσα ένα ζευγάρι χέρια να με αγκαλιάζουν. Σήκωσα το κεφάλι μου να δω ποιος είναι και ήταν ο αδελφός μου. Ο Γιατρός ακόμα δεν είχα φύγει και έτσι έκανα κίνηση να του μιλήσω.
Σ-Μπορώ να πάω να την δω?"
Γ(ιατρος)-Ναι βέβαια"
Με οδήγησε ο γιατρός σε ένα δωμάτιο. Άνοιξα διστακτικά την πόρτα και βρήκα την Μελινα στο κρεβάτι. Από παντού ήταν συνδεδεμένη με μηχανήματα. Δεν άντεχα να την βλέπω έτσι. Το κλάμα μου δυνάμωσε. Της έπιασα το χέρι και αρχισα να μιλάω.
Σ-Καρδιά μου μην με αφήσεις Τώρα. Σε χρειάζομαι. Μην αφήσεις τα ονειρα που καναμε να χαθούν έτσι. Σαν εσένα δεν αγαπησα καμία. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εκείνα τα πειράγματα σου, το γέλιο σου, τα εύκολα αρπαγματα σου, τι γκρίνια σου, τα νάζια σου, τις απότομες αλλαγές στην διάθεση μου και εσυ να νευριαζεις και να τσακωνόμαστε, και έπειτα από αυτό να μου λες αστεία και να γελάμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Σ'αγαπάω μην φύγεις! Ξέρω πως με ακούς, ξέρω πως νιώθεις την παρουσία μου. Δεν θα σε αφήσω ποτέ, ότι και αν γίνει. Και αν βγάλουν αυτά τα μηχανήματα χωρίς να έχεις ξυπνήσει και φύγεις από την ζωή που ζούμε στο υπόσχομαι πως θα έρθω κοντά σου. Όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί σε αγαπαω και θα έδινα και την ζωή μου για πάρτη σου" είπα και έπεσα πίσω στην καρέκλα και ξέσπασα σε δυνατά κλάματα. Ρε Μελίνα μου που είσαι? Θέλω την αγκαλιά σου να με ζεστάνει.

Κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η μαμα της και εκείνη ήταν σε χάλια κατάσταση σαν εμένα. Την άφησα να μιλήσει με την κόρη της.
Μετά απο λιγο βγήκε και μπήκε ο Μπαμπάς της και έπειτα μπήκαν όλοι οι υπόλοιποι.
Γιατί σε αυτήν. ΓΙΑΤΊ???

Σηκώθηκα και πήγα στους γονεις της.
Σ-Μπορείτε να πάτε να ξεκουραστείτε, θα μείνω εγώ δίπλα της. Ουτοσι άλλος στο σπίτι δεν μπορώ να πάω. Θα καθησω μαζί της, με χρειάζεται "ειπα και σηκώθηκαν και με αγκάλιασαν.
Τον λογο τον πήρε ο Μπαμπάς της και μου είπε. " Να ξέρεις πως σαν εσένα δεν αγαπησε κανένα, είσαι ότι καλύτερο της έχει συμβεί. Και ξέρω πως δεν θα την αφήσεις ποτέ γιατί την αγαπάς γι' αυτό δέχτηκα να μείνετε μαζί στο ίδιο σπίτι. Γιατί αγαπιεστε" μου είπε με δάκρυα στα μάτια
Σ-Και βέβαια την αγαπάω...Είναι όλη μου η ζωή. Δεν Πρόκειται να την αφήσω για καμία δυσκολία."

Μετά απο πολύ ώρα τους έπεισα και έφυγαν και πήγαν σπίτι Τους. Έφυγαν όλοι και έμεινα μόνο εγώ. Μπήκα στο δωμάτιο και κάθησα στην καρέκλα δίπλα της. Της έπιασα το χέρι και το χαιδεψα.
Σ-Καληνύχτα πριγκίπισσα μου " της είπα γλυκά. Απάντηση δεν πείρα και αυτό με πληγωνε. Κοίταξα το προσωπάκι της. Δεν γίνεται να φύγει από την ζωή!

Heyy guys

Δύσκολα τα πράγματα με την Μελίνα. Γράψετε γνώμες.
Θα με βοηθουσατε πολύ πολυ αν ψηφίζατε και σχολιαζατε την ιστορια μου.

Φιλιαα💘💘