"Διαφορετικός! "

~Κεφαλαίο 22~

Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο που ήταν ένας γιατρός και εξέτασε τον Σταύρο. Ρε γαμωτο δεν μπορούσα να τον βλέπω έτσι. Όταν ο γιατρός εκανε τις απαραίτητες εξετάσεις μας είπε να τον ακολουθήσουμε. Μπήκαμε στο γραφείο του και καθίσαμε στις καρέκλες. Εγώ έπιασα το χερι του Σταύρου μου. Ήταν ταλαιπωρημένος δεν θα άκουγε και πολύ τι του έλεγε ο γιατρός αλλά δεν πειράζει θα ακούσω εγώ για αυτόν.
Γ(ιατρος)-Λοιπόν μετά από κάποιες εξετάσεις. Είδα πως από όταν γεννηθηκες ειχες πρόβλημα στο αναπνευστικό σου αλλά με τα χρόνια πέρασε. Δεν ήξερε κανείς πως ειχες τέτοιο πρόβλημα. Τώρα όμως και κάτι μήνες έχει δημιουργηθεί ξανά αυτό το πρόβλημα. Το παθαινεις όταν στεναχωριέσαι πολύ , όταν αγχώνεσαι πολύ Ή όταν νευριάζεις πολύ...το ότι πονούσε η κοιλιά σου οφείλεται σε αυτό. Δεν πρέπει να πανικοβάλλεστε. Θα περάσει με τον χρόνο " όταν το είπε αυτό ο γιατρός χαλαρωσα. Ο Σταύρος άκουσε κάποια πράγματα αν και ήταν χαμένος στις σκέψεις του.
Σ,Μ-Ευχαριστούμε " είπαμε και βγήκαμε έξω.
Του είπα πως θα ερχόταν να μείνει σπίτι μου και μετα απο λίγη προσπάθεια τον έπεισα.
Βγήκαμε από το νοσοκομείο και μπήκαμε στο αυτοκίνητο του. Ήταν πολύ στεναχωρημένος. Ετσι δεν τον ειχα ξαναδει ποτε. Καθώς οδηγούσε μου έπιασε το ένα μου χέρι και μου το έσφιξε και μείναμε έτσι σε όλη την διαδρομή.
Φτάσαμε στο σπίτι μου. Κοίταξα το ρολόι και είδα πως ήταν 11 η ώρα. Δεν είχα ενημερώσει τους γονείς μου και θα ανησυχούσαν. Χτύπησα την πόρτα αφού είχα ξεχάσει τα κλειδιά μέσα. Άνοιξε η μαμα μου γρήγορα και με κοιταξε με αυστηρό βλέμμα όμως όταν είδε τον Σταύρο από δίπλα μου και σε τι κατάσταση ήταν μαλακωσε πολύ.
Μπήκαμε μέσα και καθησαμε στον καναπέ χωρίς να πούμε τίποτα και τον πήρα αγκαλιά . Ο μπαμπάς μου μας κοιτούσε και δεν ήξερε τι να πει, η μαμα μου ήρθε και κάθησε σε μια πολυθρόνα απέναντι μας ,ο Σταύρος κοιτούσε το κενό ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του και εγώ του χάιδευε την πλάτη για να χαλαρώσει. Οι γονείς μου είχαν ανησυχήσει πολύ.
Μ(αμα)-Παιδιά τι έγινε? Σταύρο μου γαιτι κλαις?" Είπε η μαμά μου, είχε ανησυχεί.
Μ-Μαμά θα σου εξηγήσω εγώ γιατί ο Σταύρος δεν είναι σε θέση να μιλησει Τώρα..." είπα και αρχισα να λέω τι είχε γίνει. Οι γονείς μου τα έχασαν, κοκκαλωσαν στην θέση τους. Είχαν γνωριστεί με τους γονείς του Σταύρου και μου είχαν πει πολύ καλά λόγια.
Μ-Μαμά και μπαμπά σήμερα ο Σταύρος θα μείνει εδώ και για όσο χρειαστεί "
Μ(αμα),Μ(παμπας)-Και βέβαια θα μείνει εδώ "ειπαν με μια φωνή.
Πήγα με τον Σταύρο απάνω στο δωμάτιο μου. Εγω εβαλα τις πιτζάμες μου και εκείνος απλά έβγαλε την μπλούζα του. Αυτό θα είναι δύσκολο βράδυ.
Ξαπλωσαμε και τον έβαλα στην αγκαλια μου.
Μ- Ματάκια μου όμορφα μην κλαις άλλο. Θα πάθεις τίποτα. " ειπα και του σκουπισα τα δάκρυα.
Σ- Και αν δεν ξυπνήσουν? "
Μ-Θα ξυπνήσουν και θα είναι όλα μια χαρά "
Σ- Αν φύγουν δεν θα έχω πια ρίζες "
Μ-Αγγελούδι μου μην βάζεις κακιες σκέψεις στο κεφάλι σου. Ηρέμησε μωρο μου" Ειπα και του χαιδεψα το κεφάλι και έπειτα το στέρνο του. Αυτό τον έκανα να ηρεμήσει και να αποκοιμηθεί. Εγώ αποφάσισα να μην κοιμηθώ γιατί αν ξυπνούσε το βράδυ έπρεπε κάποιος να τον ηρεμήσει. Κάθησα να τον παρατηρώ. Κοιμόταν τόσο γαλήνια. Ήταν τόσο τελειος! Το πρόσωπο του δεν θέλω να το βλέπω θλιμμένο.

Καθόμουν και κοιτούσα το ταβάνι. Η ώρα ήταν 4 τα μεσάνυχτα. Το πρόσωπο μου είχε δάκρυα. Σκεφτόμουν όλα όσα πέρασα με εκεινους τους ανθρώπους. Τόσο καλοί, τόσο γενναιόδωροι.
Κάποια στιγμή ένιωσα τον Σταύρο να κουνιέται,σκουπισα τα δάκρυα μου για να μην τα δει. Άκουσα να φωνάζει στον ύπνο του και να λέει "οχι". Κάποια στιγμή τινάχτηκε απάνω σαν ελατήριο.
Μ-Σςς μωρό μου ένας εφιάλτης ηταν"
Είπα και τον έβαλα στην αγκαλια μου. Η ανάσα του γινόταν όλο και πιο γρήγορη.
Σ-Σε ευχαριστώ"
Μ-Για πιο πράγμα μωρό μου?"
Σ-Που είσαι μαζί μου και με στηρίζεις σε όλο αυτό. Που ξέρεις πως έχω πρόβλημα με το αναπνευστικό μου και τέτοια και όμως κάθεσαι μαζί Μου...Που με παρηγορεις και δεν γελάς με τον πόνο μου γιατί κάποιες άλλες αυτό θα έκαναν "
Μ-Μωρό μου σε αγαπάω, δεν θα σε άφηνα ποτέ για τέτοια πράγματα και να ξέρεις ο δικός σου πόνος είναι και δικός μου. Εσύ δεν θα τα έκανες όλα αυτά Αφού με αγαπάς?"
Σ-Θα το έκανα και με το παραπάνω "
Μ-Με αυτήν την λογική το κάνω και εγώ καρδιά μου "
Σ-Σε αγαπάω πριγκίπισσα μου "
Μ-Και εγώ σε αγαπάω μωρό μου"
Είπα και με αυτά τα λόγια αποκοιμήθηκε όπως έκανα και εγώ.

Heyy guys

Τι μου κάνετε? Τι πιστεύετε πως θα γίνει!? Πείτε μου γνώμες!!
Θα με βοηθουσατε πολυ πολύ αν ψηφίζατε και σχολιαζατε την ιστορια μου...

Φιλιαα💘💘