Dark Army (Element of Calamity book 2)

I - Η παρομοίωση

   Φως. Υπερφιλικο φως. Περπατούσαμε ωρες. Ετσι νόμιζα τουλαχιστον. Εχουν περάσει τρεις μέρες απο τοτε που φύγαμε απο τη Σέθρεαλ. Δεν μιλαμε πολυ. Μονο περπατάμε. Καμία φορα σταματάμε για φαγητό και υστερα συνεχίσουμε. Αυτο συμβαίνει  καθε μερα. Κατω απο τον καυτό ήλιο. Στην πρωτεύουσα λένε εχει καλύτερο καιρό. Φυσικα. Τον ρυθμίζουν για να ειναι παντα της αρεσκείας τους. Ετσι λεει η Ρόουζ. Ο Σιν πάλι μου μιλάει που και που για διαφορα θέματα ... Αλλα δεν ακούω σχεδον ποτε. Εκεινος το ξερει αλλα δεν σταματάει να προσπαθεί.

"Φτάνουμε σχεδον." Ειπε η Ρόουζ και σταμάτησε, τοποθετώντας τα χερια της στην μεση της κοιτάζοντας μπροστα της.
Ο Σιν στάθηκε λιγα μέτρα απο πισω μου.
"Συγχώρεσε με Ιρις ...." Ειπε η Ρόουζ και γυρησε αποτωμα. "Πρεπει να γίνει " φωναξε άγρια και έτρεξε προς τα πανω μου. "Δεν το θελω αλλα ΠΡΠΕΕΙ να σε σκοτώσουμε! Τωρα! Που δεν υπαρχει κανεις να μας δει ή να σε ακουσει " ειπε  ο Σιν που βρησκοταν πισω μου . Η Ρόουζ με έριξε κατω. Επιασε τις γροθιές μου και στάθηκε απο πανω μου τοποθετώντας τα πόδια της αριστερά και δεξιά απο το σωμα μου. Εγω αρχήσα να ουρλιάζω. "Ωρα να πεθάνεις Άτη" ειπε γεμάτη θυμο  η Ρόουζ ενω κράτουσε με  όλη της τη δυναμη τα χερια μου. Έκλεισα τα ματια μου καθως προσπαθούσα να ξεφύγω. "ΕΣΥ!!! Εσυ σκοτωσες τον Ερικ!!! ΕΣΥΥΥΥ!" Φωναξε ο Σιν. Και οταν άνοιξα τα ματια μου στη θεση της Ρόουζ βρησκοταν .... Ο δικαστής και γύρω του στον αέρα  κρέμονταν μυτερά  μέταλλα ετοιμα να πέσουν κατα  πανω μου . "ΙΡΙΣ!!" Φωναξε ενω εγω προσπαθούσα να ξεφύγω. "ΙΡΙΣ!!!!" Ξανα
"ΙΡΙΣ!!!!" Τοτε τα παντα εξαφανίστηκαν.

"Ιρις ηρεμησε!!" Ακουστηκε η φωνή του Σιν... Ηταν όνειρο. Ο Σιν ηταν αυτος που βρησκοταν απο πανω μου και κρατούσε τους καρπούς μου ,αλλα απλα ήθελε να με ακινητοποιήσει ετσι ωστε να μην χτυπήσω κανενα. Ηταν νύχτα και η Ρόουζ στεκόταν στο πάτωμα διπλα μου  κοιτάζοντας με. "Το ξανα εκανες" ειπε αγουροξυπνημένη. "Ξανα είδες τον δικαστή ετσι δεν ειναι ;" Ρωτησε και έκατσε οκλαδόν. Ο Σιν με κοιταξε στα ματια. "Ηρεμησε εισαι ασφαλής τωρα" ειπε και με αγκαλιάσε. Εγω τον έσπρωξα και σηκώθηκα πιάνοντας  τους ώμους μου."οχι δεν ειμαι ασφαλής ποτε δεν θα ειμαι  ... Κανεις δεν ειναι. Παμε να τα βάλουμε με τον βασιλιά! Την πιο δυνατή οντότητα αυτής της διάστασης. Δεν θα τα καταφέρουμε.... Δεν μπορουμε. Ο Ερικ σκοτώθηκε εξαιτίας μου . Ειμαστε ανυπεράσπιστοι. Θα τελειώσει πριν καν αρχίσει!!" Αυτο.  Αυτο ηθελα να τους πω. Να τους το φωνάξω για να ξυπνησω εγω η ιδια. Αλλα τιποτα απο τα παραπάνω δεν βγήκε απο το στομα μου. Τιποτα παρα... "Ειμαι καλα... Συγνωμη που σας ξύπνησα" η Ρόουζ  σηκώθηκε και στάθηκε διπλα μου. "Ξερω ειναι δύσκολο. Και εγω τον ονειρεύομαι ... Δεν φταις εσυ για τον θανατο του." Μου ειπε η Ρόουζ...και τοτε η σκηνή εκεινη μου ηρθε πάλι στο μυαλο. Ο Ερικ να με αγκαλιάζει για να με προστατεψει  και ξαφνικά να καρφώνεται με τα μέταλλα που ο ίδιος ο πατέρα τους εστηλε. Υστερα εκεινος να βρησκεται στα χερια μου με αιμα να κυλάει απο το στομα του κι ομως εκεινος να μου χαμογελάει. Τι σου εκανα...
Θλίψη άρχησε να με καταβάλει και εγω προσπάθησα να κρατήσω τα δάκρυα μου. Συμβαίνει συχνα... Καθε μερα απο τον θανατο του.
"ΙΡΙΣ!!!" Φωναξε ο Σιν. Ειχα απορροφηθεί...τόση ωρα μου μίλαγε;
"Καλύτερα να ξαπλωσεις...νομιζω πως εχεις πυρετό" ειπε βάζοντας το χερι του στο κούτελο μου.
"Ειμαι καλα.." Συνεχήσα να επαναλαμβάνω.
Εκεινος κούνησε το κεφαλι του νευριασμένος.
"Κόιμησου!" Ειπε και επεσε διπλα μου για να ξαπλώσει. Η Ρόουζ με κοιταξε συμπονετικά και υστερα κοιμήθηκε και εκεινη.