Dark Army (Element of Calamity book 2)

XXIX - Οπαλ

"ΓΑΜΩΤΟ !!!" Άκουσα την βραχνή αγουροξυπνημένη φωνή του Ασερ η οποία με ξύπνησε. Έτριψα τα μάτια μου και κοίταξα εκεί όπου θα επρπε να κοιμάται ο Άαρον. Αλλα το έδαφος ήταν σαν να μην ειχε πατηθεί ποτέ σαν εκείνος να μην υπήρξε.
Ο Ασερ σηκώθηκε και τεντώθηκε.
"Πως με πήρε ο ύπνος ;" μουρμούρισε.
Γυρησε και κοίταξε την ομάδα για να σιγουρευτεί ότι όλοι ειναι καλά.
"Ευτυχώς όλοι εις-" πήγε να πει αλλα τη βλέμμα του πάγωσε τα μάτια του γουρλωσαν στο κενό κρεβάτι του Άαρον
"ΟΧΙ...."είπε και τότε ξύπνησαν και οι υπόλοιποι.
"Ο Άαρον έφυγε! Θα τον εντοπίσουμε. Η Φερα θα τον βρει!"
Δεν απάντησα.
"Χάνουμε χρόνο... τώρα ΠΡΠΕΙ αν ειδοποιήσουμε την Φερα και ύστερα να βρούμε εκείνο και τέλος να πάμε στο σπίτι της κοπέλα που ψάχνουμε."
"Ασερ.." τον διέκοψα καθώς μάζευα τα πράγματα μου.
"Ξέρω που ειναι η προστατευόμενη της Φερα."
Είπα και τότε ο Ασερ γυρησε και με κοίταξε.
Τα μάτια του μισό έκλεισαν σαν να σκέφτηκε κάτι και ύστερα τα δόντια του σφάχτηκαν.
Έτρεξε κοντά μου έπιασε σφυχτα τη μπλούζα μου και με σήκωσε νευριασμένος κοντά στο πρόσωπο του.
"Εσύ τον άφησες να φύγει ;! Γιατί Ιρις ;" είπε νευριασμένος. Η Ροουζ  έτρεξε κοντά του και έβαλε το χέρι της στον ώμο του.
"Άσε την κατω" είπε συλλαβιστά κοιτάζοντας τον στα μάτια.
"Ιρις ήταν η μόνη μας ευκαιρία! Ο δεν έχει σημασία θα τον βρει η Φερα και θα τον εκτελέσει ούτως ή άλλως." Είπε γυρνώντας μου πλάτη. "Έκτος αν...." ξαναγύρισε και ήρθε κοντά μου απειλητικά. "Πες μου ότι δεν του απενεργοποιήσεις το δορυφόρο στο τσιπάκι!" Φώναξε.
Τον κοίταξα στα μάτια δίνοντας του ετςι την απάντηση.
"Τέλεια τώρα που αφήσαμε ελεύθερο εναν ψυχοπαθη δολοφόνο, ο dark army θα δεχτεί να μας βοηθήσει κατευθείαν μόλις το ακούσει!" Είπε εκνευρισμένος.
"Ασερ!!!" Φώναξε η Ροουζ.
"Είπε ότι ξέρει που ειναι η προστατευόμενη της Φερα! Τι έχουμε να χάσουμε;" ρώτησε
"Χρόνο και εμπιστοσύνη..." απάντησε εκείνος.
"Υστερούμε και στα δυο όποτε ας το κανουμε!" Πετάχτηκε η Τσαρλη.
" συμφωνείτε όλοι σε αυτή την ανώφελη πράξη ;" ρώτησε ο Ασερ.
"Εγω ναι!" Είπε τη Τσαρλη δυναμικά.
"Και εγω..." σηκώθηκε ο Σιν.
"Εμπιστεύομαι την Ιρις και ξέρω ότι ό,τι κάνει το κάνει για καλό." Συμφώνησε η Ροουζ.
"Οκ ... όπως επιθυμείτε! Πάμε λοιπόν ..."
Η Ροουζ γυρησε τα μάτια της και συνέχισε να μαζεύει.
Όταν πια όλοι ήμασταν έτοιμοι ξεκινήσαμε. Ακολουθώντας τις οδηγίες μου. Εκείνες που μου ειχε εμπιστευτει ο Άαρον πριν μας αφήσει... Οχι ... πριν μας εγκαταλυψει. Νόμιζα ότι κάτι τον κρατούσε κοντά μας. Νόμιζα ότι όντως ήθελε κάποτε να με προστατέψει. Αλλα όλα χάθηκαν εχθές , μαζι με εκείνον.
" οδό Φοπστερ,
τρίτο στενό αριστερά,
κόκκινη πόρτα,
αριθμός 9" μουρμούριζα σε όλη τη διαδρομή.
Όταν φτάσαμε στην οδό Φόστερ καταλάβαμε ότι δεν ήμασταν επιθυμητοι. Σκοτεινός δρόμος με απρόσιτα πρόσωπα.
Προχωρούσαμε με τα κεφάλια σκυμμένα κατω για να μην τραβήξουμε την προσοχή και καταλήξουμε σε καυγάδες.
Λίγο πριν στρίψουμε στο στενό ποφ μου ειχε πει ο Άαρον άκουσα κάτι φωνές λίγο πιο έξω  στον  κεντρικό.
Προσπέρασα το στενάκι και έτρεξα να δω τι συμβαίνει. "Ιρις !!!. Που πηγενεις ;" φώναξε ο Ασερ και με ακολούθησε.
"Μείνετε εδώ έρχομαι!" Ακούστηκε να διατάζει τους υπόλοιπους και έτρεξε προς το μέρος μου.
Βγήκα στον κεντρικό όπου ειχε μαζευτεί πολυ πλήθος. 
"Ιρις ... γυρνά πίσω..." η φωνή του απομακρυνόταν και εγω άρχισα να εστιάζω περισσοτερο στις κραυγές τους πλήθους.
"ΚΑΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ !" Φωνές ακούγονταν σαν μελωδία στα αυτά μου. Όλοι μαζι φώναζαν το ίδιο πράγμα. Μέχρι που κάποιος από αυτούς ανέβηκε πάνω σε ενα κακοφτιαγμένο βάθρο.
Φορούσε περίεργα ρούχα και έδειχνε κουρασμένος αλλα ταυτόχρονα μαθυασμενος.
Ο κύριος καθάρισε το λαιμό  του και όλοι μαζεύτηκαν γύρω του αστραπιαία περιμένοντας να ακούσουν τον λόγο του.
Χώθηκα μέσα μαζι τους και προσπάθησα να βρεθώ όσο πιο κοντά γίνεται στον μεγάλο άντρα.
"ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ!!!" Φώναξε για να ακουστεί σε όλους.
"Υπάρχουν χιλιάδες από εμάς και όλοι μαζι θα ρίξουμε αυτό το αυταρχικό κράτος. Τα στοιχεία πρέπει να ειναι ελεύθερα. Όλα από αυτά. Οι θεραπευτές δεν ειναι εχθροί. Εμείς είμαστε ρατσιστές εξαιτίας των ψεμάτων που μας τρέφουνε. Οι Ατηδες επέστρεψαν σαν στοιχείο και μια από αυτούς θα μας βοηθήσει να κατεβάσουμε το καθεστώς και όλοι μας θα είμαστε ελεύθεροι. Μια Ατης ξεκίνησε την επανάσταση αλλα για να τελειώσει θα πρέπει  όλοι μας να λάβουμε μέρος. ΚΑΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ!" Ο κόσμος συνέχιζε να επαναλαμβάνει αυτή τη φράση. Το ίδιο και εγω.  Συμετειχα μαζι του. Η αίσθηση ότι είχα  όλη την πόλη με το μέρος μου με έκανε να νιώσω τοσο ισχυρή και με γέμισε δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Ένιωσα κάποιον να με γραπωνει από το μπράτσο και εγω γυρησα απότομα. "Ιρις! πρέπει να φύγουμε...." είπε μηχανικά χαζεύοντας το πλήθος.
"Ασερ το ακούς ;" τον ρώτησα χαμόγελοντας.
"Ναι.. " απάντησε και
Φάνηκε να χαμογέλασε  και εκείνος για κλάσματα δευτερολέπτου.
Μα τότε άκουσα μια φωνάζει  να ουρλιάζει και ύστερα όλοι οι υπόλοιποι να τρέχουν και προκαλούν πανικό ψάχνοντας ενα μέρος να κρυφτούν
"Φρουροί !" Φώναζαν.
Γυρησα και είδα φρουρούς να σπρώχνουν και να χτυπάνε κόσμο για να φτάνουν γρήγορα στον κύριο πάνω στο βάθρο. Τον έπιασαν και τον έριξαν κατω χτυπώντας τον. Έτρεξα να βοηθήσω αλλα ο Ασερ με σταμάτησε.
"Ιρις Οχι !!!"
"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΩ ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΡΩΠΟΥΣ !" Φώναξα. Αλλα τότε εκείνος με σήκωσε και με πήρε στον ώμο του αρχίζοντας να τρέχει μακριά από τους φρουρούς.
"Εσείς εκεί! σταματήστε!" Είπε ένας φρουρός που μας κινήθηκε στο σοκάκι. Η Ροουζ μας είδε από μέχρις και έστειλε μια μικρή αστραπή στον άντρα για να τον αναισθητοποιήσει.
Τρέξαμε όλοι μπροστά από την κόκκινη πόρτα και ο Ασερ αρχήσε να χτυπάει σαν τρελός καθώς άκουγε τα βήματα των φρουρών που έρχονταν Κοντά μας.
"Έλα ... έλα ..." μουρμούριζε ενώ χτυπούσε όλο και πιο δυνατά.
Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και μια κοπέλα με λευκό Δέρμα , λευκά μαλλιά , λευκά μάτια και χείλη  μας έβαλε μέσα βιάστηκαν κλειδώνοντας. Ύστερα γυρησε και μας κοίταξε. "Είστε ασφαλείς! Ονομάζομαι  Οπάλ και σας περίμενα..." ήταν όμορφη αν και έμοιαζε με νεκρή ενώ η φωνή της έβγαινε σαν δυνατός γλυκός ψίθυρος.