Dark Army (Element of Calamity book 2)

XXV - Συμφέρον ή λογική

"Δεν κοιμήθηκες καθόλου ;" άκουσα τον Άαρον Και επανήλθα στην πραγματικότητα μακρυά από τις σκέψεις μου.
"Δεν είμαι κουρασμένη..." απάντησα απότομα. Ψεμα. Είμαι πολυ κουρασμενη, Εξαντλημένη και βασανισμένη από όλα όσα πέρασα.
Ο Άαρον στέκονταν απέναντι μου χωρίς να μιλάει κοιτάζοντας το πάτωμα .
"Άαρον... εσύ πιστεύεις ότι έχει νόημα αυτή η επανάσταση ενάντια του βασιλιά;"
Ο Άαρον σήκωσε το βλέμμα του.
"Φυσικά! " απάντησε χωρίς να το σκεφτεί.
Ίσως δεν είχα βρει το σωστό άτομο να μιλήσω. Εκείνος που σκοτώνει για να ευχαριστεί τον εαυτό του δεν θα ενδιαφέρονταν για τις χιλιάδες ζωές που έχουν ηδη χαθεί.
"Τώρα που θα πάρουμε τον Dark army με το μέρος μας θα τα καταφέρουμε σίγουρα και όλο αυτό θα τελειώσει."
"Με τι κόστος όμως ;" τον διέκοψα.
Εκείνος με κοίταξε μπερδεμένος και με πλησίασε αργά. Κάθησε δίπλα μου και ξεφυσηξε.
"Ιρις ... να σε ρωτήσω κάτι;" είπε.
"Ναι"
"Έχεις χάσει ποτέ κάποιον κοντινό σου άνθρωπο κατα την διάρκεια της επανάστασης;" ρώτησε.
"Ναι..." οι λέξη βρήκε τραβλιζοντας από το στωμα μου.
"Αυτό που σκέφτεσαι τώρα ειναι εναν τροπο για να μην πονέσει κανείς άλλως όπως πόνεσες εσύ." Ναι θέλω να τα παρατήσω όλα για να ζήσουν οι υπόλοιποι ήρεμα.
"Δεν σκέφτεσαι όμως τι πρέπει να κανείς για να μην πάνελ χαμένος αυτός ο θάνατος. Ίσως όλα γίνονται για κάποιον λόγο. Δεν ξέρω γιατί και πως αλλα η μοίρα διάλεξε εσένα για να ξεκινήσεις και για να την τελειώσεις την επανάσταση . Το πως θα το κανείς όμως εξαρτάται μονάχα από την επιλογή που θα πάρεις εσύ. " είπε
"Αν συνεχίσω θα χαθούν πολλές ζωές ακόμη αλλα θα δικαιωθούν οι θάνατοι και η προσπάθεια. Αλλα αν τα τελειώσω όλα εδώ ! Θα σώσω πολυ αιματοκύλισμα."
"Ώστε όντως σκέφτεσαι να τα παρατήσεις!" Είπε και έστρεψε το βλέμμα του άλλου.
"Αν αυτό ειναι που σε ενοχλεί μπορώ να σε ελευθερώσω ανα πάσα στιγμή." Είπα αλλα τα λόγια αυτά έθιξαν τον Άαρον.
"Νομίζεις ότι αυτό ειναι το μόνο που με νοιάζει;" με ρώτησε νευριασμένος αλλα με χαμηλό τόνο στην φωνή του ώστε να μην ξυπνήσει ο Ασερ.
"Ειναι ο μόνος λόγος που είσαι εδώ και ο μόνος λόγος που με προστατεύεις." Απάντησα
"Ο μόνος ε; Δεν σου πέρασε από το μυαλό ότι όντως μπορεί να είμαι σύμμαχος σας ; Ότι όντως θέλω να τελειώσει αυτή η επανάσταση ; ότι όντως δεν θέλω να πάθεις τίποτα!" Με κοιτούσε πληγωμένος από τα λόγια μου .
"Όντως αυτό ειναι ; για αυτό το κανείς ; και Οχι για να αφεθείς ελεύθερος;" ρώτησα
Εκείνος τότε με κοίταξε και με πλησίασε ακόμη περισσοτερο.
"Ιρις..." ψιθηρησε και έγειρε το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου. Έκλεισε τα μάτια του και βρέθηκε μόνο μερικά χιλιοστά μακριά μου.
Αλλα ξαφνικά πάγωσε, τα μάτια του άνοιξαν απότομα και εκείνος απομακρύνθηκε βίαια από κοντά μου.
"Δεν έχει συμασια. Αν θες να τα παρατήσεις κάνε το. Σου είπα την γνώμη μου. " Απάντησε χωρίς να με κοιτάζει.
"Ευχαριστώ... " χαμήλωσα το βλέμμα μου.
"Θυμήσου όμως. Ότι άνθρωποι στηρίζονται πάνω σου. Δεν θα ήταν ωραίο να τους απογοητεύσεις. " πρόσθεσε.
Υπήρξε ησυχία ύστερα από αυτό στο βαγόνι.
Μέχρι που ακούστηκε κάτι σαν ψίθυρος.
"Είπες κάτι;" με ρώτησε ο Άαρον.
"Οχι ... το άκουσες και εσύ ;"
Ένας περίεργος ήχος που ήταν σχεδόν ανεπαίσθητος μας ειχε γίνει αντιληπτός.
Τότε είδα ενα φίδι να μπενει στο βαγόνι. Ο Άαρον σηκώθηκε και έβγαλε ενα κομμάτι ξύλο από τον τοίχο.
"Απομακρυνσου..." είπε και εγω κοίταξα περίεργη το φίδι σαν να μου ήταν γνώριμο.
Ο Άαρον πήρε φορά και πήγε να καρφώσει το ερπετό αλλα ο Ασερ ξύπνησε πάνω στην πιο κατάλληλη στιγμή και κλότσησε το ξύλο μου ειχε στα χέρια του ο Άαρον.
"ΤΡΕΛΑΘΗΚΕΣ ;" είπε και πριν ο Άαρον προλάβει να του φωνάξει , το φίδι πήρε την μορφή της Λιλιθ.
"Ευχαριστώ Ασερ αυτός ο ψυχοπαθής παραλίγο να με χωρίσει στα δυο!" Είπε ενώ τέντωσε το σώμα της για να ξεπεραστεί.
"Έγινε κάτι;" ρώτησε ο Ασερ.
"Η Ραιλη ... στο βαγόνι της την έδεσαν οι άλλοι, βρήκαν εμάς και ήμουν η μόνη που μπορούσε να έρθει να σας ενημερώσει . Έχει αρχίσει να τα χάνει. Πήγε να επιτεθεί στην Τσαρλη. Τα μάτια της ειναι κόκκινα , κουρασμένα και δεν τρώει. Φοβάται όταν την πλησιάζουμε και ειναι επιθετική προς όλους μας. Στο βαγόνι που ειναι η ομάδα φοβάται ότι κάποια στιγμή θα επιτεθεί σε κάποιον και θα ειναι αργά. Ειναι αρκετά ισχυρή και Ετςι αποφάσισαν να την ακινητοποιήσουν." Είπε με μια ανάσα  η Λιλιθ.
"Άαρον σε πίσω ώρα φτάνουμε;" ρώτησε ο Ασερ.
Ο Άαρον κοίταξε έξω από υο βαγόνι και χαμογέλασε.
"Φτάσαμε!" Απάντησε χαρούμενος
"Είμαστε στην πρωτεύουσα!"