Dark Army (Element of Calamity book 2)

IX - Εριαλς

Αφου ξεκουράστηκαμε αρκετα ωστε να ανακτήσουμε δυνάμεις.
Ο δρόμος δεν ηταν μακρύς και η διαδρομή μεσα απο το δάσος ευχάριστη.
Η Αναμπεθ δεν ειχε ξυπνήσει ακομη και γι'αυτο ο Ασερ ειπε στον Μάιλο να την κουβαλήσει εκεινος κατα την διάρκεια της διαδρομής.
Το δάσος ηταν καταπράσινο. Ειχα να δω καιρό τοσο ανθισμένο τοπο. Βασικά δεν νομιζω να ειχα δει ποτε μου τόσα χρώματα μαζι.
"Εδω ειναι!" Φωναξε ο ψιλός αντρας που βρησκοταν λιγο πιο μπροστα μας. Προχωρίσαμε και βρεθήκαμε σε ενα ποτάμι. Που περνούσε μεσα απο δυο τεράστιος βράχος.

Ο ψιλός κύριος περπάτησε ανάμεσα τους, μεσα στο ποτάμι και σταμάτησε στο πιο στενό σημείο περιμένοντας. Τοτε αποκόπηκε ενα κομμάτι του τοίχου και μεταμορφώθηκε σε εναν αντρα με στολή φρουρού.
Ο αντρας μας κοιταξε ολους απο πανω μεχρι κατω και τα ματια του έκλεψαν σκανάροντας μας.
" είστε αποδεκτοί στο Εριαλς" ειπε Προσκύνησε μπορστα μας. Έπειτα χρυπησε με δυναμη την παλάμη του στο έδαφος και αυτο άλλαξε χρώμα το νερο που πατούσαμε αποχρωματίστηκε τελειως μεχρι που το έδαφος απο κάτσω χάθηκε. Και ολοι χάσαμε την γη κατω απο τα πόδια μας πέφτοντας προς τα κατω.
Ελεύθερη πτώση στο απόλυτο κενό.
Ακούστηκαν φωνές καθως ολοι ξαφνιαστήκαμε.
Δεν περίμενα να πέσουμε. Κανεις μας.
Κοιταξα προς τα πανω. Και η ποινη έκλεισε ενω εμεις συνεχίζαμε να πέφτουμε. Λιγο πριν φτάσουμε στο έδαφος έκλεισα τα ματια μου σφυχτα περιμένοντας οτι αυτο θα πονέσει. Αλλα δεν εγινε τιποτα.
Τα άνοιξα ξανα αργα και επιφυλάχτηκα και ειδα οτι ολοι αιωρούμασταν 15 εκατοστα πανω απο το χώμα.
"Καλός ορίσατε ξένοι " ακουστηκε μια γλυκιά φωνή. Γυναικεία και τοτε αφεθήκαμε ξανα στην βραδύτητα και πέσαμε κατω.
"Ποια εισαι ;" Ακουσα την φωνή του Ασερ και γυρησα το βλέμμα μου προς το μερος του. Τοτε την ειδα.
Μια πανέμορφη νεαρή κοπελα με πλούσια ξανθά μαλλια και ήρεμο πρόσωπο.
"Ειμαι η Σέιλορ και σας περιμέναμε...." Χαμογελασε γλυκά.
"Ακολουθήστε με... " ειπε και είδε την Αναμπεθ που βρησκοταν Λιπόθυμη. "Την φίλη σας θα την βοηθήσουμε εμεις..." Ειπε και τοτε δυο αντρες ντυμένοι στα λευκά και μπεζ ρούχα την σήκωσαν απλα και την πήραν μαζι του.
"Που την πατε ;!!" Φωναξε η Ράιλη και πηγε να χτυπήσει τους δυο αντρες. "Μπορείς να πας μαζι της αν το θελεις. Απλα θα την βοηθήσουν να αναρρώσει." Την πρόλαβε η Σέιλορ
"Θα παω!!" Απαντησε κατευθίαν η Ράιλη και επιασε το χερι της αδερφής της ακολουθώντας τους δυο αντρες.
"Θα σας παω στην αρχηγό μας! Έπειτα θα σας δείξω που θα ξεκουραστείτε.." Ειπε και γυρησε στα πλαγιά.
Τοτε παρατήρησα το σχήμα των αυτιών της. Έμοιαζε με ξωτικό. Ενα όμορφο γλυκό και ήρεμο γεμάτο γυάλινη πλάσμα.
Βγήκαμε προς το φως. Ημασταν ξανα σε δάσος.
Και τα δέντρα ηταν πανύψηλα.
Η Σέιλορ σταμάτησε σε ενα και το χάιδεψε απλα. Τοτε εκεινο εβγαλε κατι περίεργα κλαριά στην σειρά όπου εκεινη τα χεησμημοποιησε ως σκαλοπάτια και άρχησε να ανεβαίνει μεχρι ενα πολυ ψιλό σημείο του δέντρου.
Πρώτος πέρασε ο Ασερ και υστερα η Ρόουζ μετα ακολούθησαν εγω, ο Σιν , η Λιλιθ και ο Μαιλο.
Διακρίναμε κατι όσο ανεβαίναμε. Λες και πλησιάζαμε.
Οταν φτάσαμε αρκετα κοντά είδαμε μια πόλη καλο χτισμένη πανω στα δέντρα. Ενας ολόκληρος Συνοικισμός.