Dark Army (Element of Calamity book 2)

XXVII - Ξεκαθάρισμα

"Ιρις !" Άκουσα φωνές να με ακολουθούν. Δεν μπορούσαν όμως να με φτάσουν. Δεν ήξεραν κάν που πηγενα. Η μάλλον ήξεραν.
Στον Φιλιπ. Στον βασιλιά.... στο παλάτι.
Έτρεχα δίπλα από τα σοκάκια μέχρι που κάποια στιγμή πετάχτηκε κάτι πάνω μου. Με έσπρωξε μεκρια από το πλήθος και ύστερα με ξανά πλησίασε πηδώντας για άλλη μια φορά πάνω στο σώμα μου.
Άνοιξα τα μάτια μου ξαφνιασμενη  και φανερά τρομοκρατημένη και είδα ενα ζώο. Εναν μαύρο πάνθηρα να έχει βάλει τα πόδια του στους ώμους μου και να με κοιτάζει ενώ γρίλιζε δείχνοντας μου τα δόντια του.
Ανακουφιστηκα.
"Λιλιθ... άσε με.." είπα ήρεμα.
Εκείνη τότε ξανά έγινε άνθρωπος και σηκώθηκε από πάνω μου.
"Τι κανείς Ιρις;" με ρώτησε συμπονετικά.
"Εξασφαλίζω τις ζωές σας" απάντησα και σηκώθηκα από το πάτωμα.
"Και τι σε κάνει να νομίζεις ότι εμείς το θελουμε αυτό ; " σταύρωσε τα χέρια της.
"Θέλω να είστε ασφαλείς και ζωντανοί. Δεν χρειάζεται να πεθάνει κανείς άλλος εξαιτίας μου." Απάντησα και της γυρησα την πλάτη.
"Αυτά όμως ειναι τα δικά σου θέλω. Έχεις ακούσει τα δικά μας;" ρώτησε
"Εμείς θελουμε να βάλουμε τέλος στην επανάσταση και Γι'αυτό προθυμοποιήθηκαμε να προστατέψουμε τις ατηδες. Ξέραμε από την αρχή ότι βάζουμε τις ζωές μας σε κίνδυνο και παρόλα αυτά μετά από σύσκεψη θελήσαμε όλοι να βοηθήσουμε. Ακόμη και αν εξαρτάται η ζωη μας. Δες και την άλλη μεριά. Καλύτερα να πεθάνουμε σαν ήρωες σε μια προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης παρά να από γεράματα στο πλευρό του ανθρώπου που μισούμε περισσοτερο, τον βασιλιά!" Είπε.
"Πάμε τώρα στους άλλους και βγάλε αυτή τη χαζή ιδέα από το μυαλό σου!" Έπιασε το χέρι μου και με τράβηξε αλλα εγω άσκησα αντίσταση. "Και η Αναμπεθ;"
"Η Αναμπεθ δεν μπορεί να εναντιωθεί με όλη την ομάδα !" Χαμόγελασε.
"Και αν το κάνει ξέρεις ότι είμαι με το μέρος σου. Θα στο αποδείξω. Αλλα θα χρειαστεί να γυρίσουμε πίσω γιατί οι άλλοι ανησυχούν" τέντωσε το χέρι της προς το μέρος μου. Σήκωσα το δικό μου και εκείνη το άρπαξε τραβώντας με. Μπήκαμε ξανά στο πλήθος το οποίο δεν ειχε αντιδράσει στον πάνθηρα που είδαν πριν λίγο. Μα τη περίμενα ήμασταν στην πρωτεύουσα. Γίνονται διαφορά τέτοια.
"Έλα Ιρις!" Είπε η Λιλιθ τρέχοντας γρηγορότερα από  εμένα με αποτέλεσμα να με τραβάει διαρκώς μέχρι να γυρίσουμε στην ομάδα.
Φτάσαμε δίπλα από το στενό που κάθονταν οι υπόλοιποι.
"Ακόμη διστάζεις ετσι;" με κοίταξε και έγειρε το πρόσωπο  της δεξιά σαν γάτα.
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.
"Θα το κανονίσω εγω" είπε παιχνιδιάρικα και εμφανίστηκε μπροστά στην ομάδα τραβώντας με για να κανω το ίδιο.
"Η Ιρις γυρησε υπό εναν όρο..." είπε η Λιλιθ.
"Τέλεια έχει και όρους..." μουρμούρισε η Αναμπεθ.
"Ναι και πιστεύω ότι αυτός θα σου αρέσει" ανασηκωσε το φρύδι της ως απάντηση.
"Να χωριστουμε !" Είπε η Λιλιθ και τότε όλοι γουρλωσαν τα μάτια τους από ενδιαφέρον και απορία. Το ίδιο και εγω.
"Όσοι θέλουν να υποχωρήσουν από αυτή την αποστολή ειναι ελεύθεροι να το κάνουν. Οι υλοποιοι θα συνεχίσουν μέχρι τέλος με κίνδυνο τη ζωη τους.
Αυτοί που δεν επιθυμούν  συνεχίσουν την αποστολή να πάνε κοντά στην Ραιλη και οι άλλοι στο πλευρό της Ιρις." Είπε
Τότε ο πρώτος που σηκώθηκε ήταν ο Σιν. Ο οποίο ήρθε δίπλα μου χαμόγελοντας μου.
"Ως το τέλος"ψιθηρησε.
Άμεσος επόμενη ήταν η Αναμπεθ που εκνευρισμένη σηκώθηκε και με σιγουριά κάθησε στο πλευρό της αδερφής της , η οποία ακόμη ήταν αναίσθητη.
Η Ροουζ στάθηκε και κοίταξε με μίσος την Αναμπεθ ενώ ερχόταν προς το μέρος μου.
"Για τον Έρικ!" Είπε
"Πως μπορείς να το λες αυτό;" φώναξε η Αναμπεθ.
"Αν θυμάσαι εκεί φταίει που ο αδερφός σου ειναι νεκρός !" Συμπλήρωσε.
"Νόμιζα ότι σου είπα να μην τον ξαναπιάσεις στο στόμα σου !" Η Ροουζ ειχε γεμίσει οργή. Έκανε ενα βήμα μπροστά αλλα τότε ο Ασερ την τράβηξε για μην συνεχίσει.
"Αναμπεθ καλύτερα να μην μιλάς!" Την προειδοποίησε ο Ασερ.
"Όσο για την αποστολή ... είμαι μαζι σου Ιρις " με κοίταξε και του χαμογέλασα.
"Το ίδιο και ο Άαρον. Μιας και δεν έχει επιλογή!" Είπε και τότε το βλέμμα μου στράφηκε στην φιγούρα η οποία δεν είχε βγάλει άχνα τόση ώρα και στέκονταν απομακρυσμένη από τους υπόλοιπους. Τον Άαρον. Ίσως έπρεπε  να του μιλήσω. Αλλα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή.
Είχαν μείνει μόνο η Τσαρλη και ο Μάιλο πιασμένοι χέρι χέρι.
Η Τσαρλη έκανε ενα βήμα προς το μέρος μου με τα μάτια της χαρούμενα αλλα ... ο Μάιλο δεν κουνήθηκε κρατώντας αντίσταση.
Το χαρούμενο πρόσωπο της Τσαρλη ξαφνικά σκοτείνιασε.
"Μάιλο..;;" ξεστόμισε  απορημένη
"Τσαρλη... το σκεφτόμουν..."
"Θα έπρεπε τότε να σου ειναι ξεκάθαρο." Τράβηξε βίαια το χέρι της από το δικό του.
"Άκουσε με! Δεν χρησιμοποιείς τις δυνάμεις σου ειναι η πιο ασφαλείς λύση !" Της είπε.
"Για δειλους σαν εσένα ίσως .." γυρησε την πλάτη της και στάθηκε στο ύψος της μαζι με τους υπόλοιπους δίπλα μου. Ο Σιν την πλησίασε και έβαλε το χέρι του στον ώμο της ,ενώ έδειχνε κατα κάποιο τροπο χαρούμενος.
"Αυτό ήταν λοιπόν..." είπε η Αναμπεθ και τότε είδα την αδερφή της να συνέρχεται.
"Εσείς οι 7 θα αυτοκτονήσετε δηλαδή !" Δεν  πήρε  καμία απάντηση. Γυρησα το σώμα της και όταν είδε την αδερφή της να ξυπνάει την αγκάλιασε παρά τη θέληση της.
"Πρέπει να πηγαίνουμε τότε ..." είπε ο Ασερ αγνοώντας τα δυο μέλη της ομάδα τους που τον πρόδωσαν. Ολοι μας τους γυρίσαμε την πλάτη αλλα πρώτου ξεκινήσουμε τον δρόμο μας ακούστηκαν πίσω μας οι αλυσίδες της Ραιλη να πέφτουν από πάνω της. Στραφήκαμε όλοι για να την αντιμετωπίσουμε αλλα εκείνη ειχε γίνει αόρατη.
"Γρήγορα Μαζευτείτε ετςι ώστε να μην πλησιάσει τον Σιν την Ιρις και την Τσαρλη!" Φώναξε ο Ασερ αλλα ξαφνικά η αλυσίδα πέρασε γύρω από τον λαιμό του και η Ραιλη εμφανίστηκε να την τραβάει με όση περισσότερη δύναμη.
Όλοι μας τρέξαμε να βοηθήσουμε τον Ασερ ο οποίος δεν μπορούσε να χειριστεί την αλυσίδα στον λαιμό του καθώς γινόταν όλο και πιο αδύναμος.
Τότε η Αναμπεθ τέντωσε το χέρι της και ενεργοποίησε ενα ενεργητικό πεδίο για να μην περάσουμε.
"ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΝΕΙΣ!;" φώναξε η Λιλιθ χτυπώντας με δύναμη το πεδίο.
"Εσείς θα την σκοτώσετε!" Απάντησε η Αναμπεθ.
"Αν Οχι θα σκοτώσει τον Ασερ ! Κάνε κάτι!" Πρόσθεσε η Τσαρλη.
"Μάιλο ... βοήθησε με!" Πρόσταξε η Αναμπεθ.
Τότε εκείνος δημιούργησε σταλακτίτες και τους έφερε κοντά στο πρόσωπο της Ραιλη.
"Ραιλη! Δεν είμαστε εχθροί ! "Της φώναξε
Προσπάθησα να συγκεντρωθώ για να μπορέσει το βλέμμα μου να διαπεράσει το πεδίο. Αλλα ήταν μάταιο. Πως θα μπορούσαμε να περάσουμε από κάτι τοσο ισχυρό ;
Τα μάτια μου γουρλωσαν στην ιδέα που πέρασε από το μυαλό μου.
"ΑΑΡΟΝ ! μπορείς να περάσεις και να υο προλάβεις !" Έτρεξα κοντά του και τον ταρακούνησα από τους ώμους.
"Γιατί να το κανω ; αθέτησες την συμφωνία σου δεν έχω κανέναν λόγο να σας βοηθήσω!"
Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα εκτός...
"Θα διαλύσω το τσιπάκι!" Εκείνος σήκωσε το βλέμμα του και με αντίκρισε.
"Σύμφωνοι!" Τότε χωρίς δεύτερη σκέψη , μεταμορφώθηκε σε σκιά και πέρασε το ενεργητικό πεδίο. Πήρε την κανονική του μορφή και χτύπησε στο πρόσωπο την Ραιλη. Εκείνη έπεσε κατω και το ίδιο ο Ασερ ο οποίος ειχε αλλάξει χρώμα.
"Αυτό δεν μπορούσες να το κανείς ; " κοίταξα τον Μάιλο ειρωνικά. Η Αναμπεθ άφησε το χέρι της και εμείς μπορούσαμε να φύγουμε.
Η Ραιλη δεν λιποθύμησε απλά έπεσε κατω και φάνηκε μπερδεμένη.
Ειχε αρχίσει να επιστρέφει στον πραγματικό της εαυτό. Μπορεί να γίνει καλά !!! Είχα την ψεύτικη ελπίδα μέσα μου. Οι σταλαγμίτες έπεσαν κατω προκαλώντας ενα ήχο σαν γυαλί που σπάει και ρυπαίνοντας το έδαφος με χάος.
"Τι έχω γίνει .... τι σας έχω κάνει ... " η φωνή ανήκε στην Ραιλη...τα χέρια της έσταζαν αίμα διότι ακουμπούσαν τον έδαφος με τα θριψαλα των σταλαγμητων του Μάιλο που δεν έλιωναν.
Θυμήθηκα το επόμενα στάδιο. Ίσως πρόλαβαινα να το αποτρέψω.
"Ραιλη δεν φταις εσύ... δεν το ελέγχεις ..." προσπάθησα να την πλησιάσω αλλα η Ροουζ μου έπιασε το χέρι.
"Δεν ειναι καλή ιδέα." Ψιθηρησε.
Τότε η Ραιλη έπιασε από το έδαφος δυο κοφτερά κόμματος στα χέρια της και τα σήκωσε στο ύψος του προσώπου της. "Δεν θα ξανάβλαψω κανέναν..." είπε και τα κατεύθυνε με δύναμη στα μάτια της. "Ραιλη Οχι !"
Τότε Ακούστηκε το ουρλιαχτό της. Έσφαξα τα μάτια μου αλλα ήταν ηδη πολυ αργά.
"Οχιιιιιι !" Ούρλιαξε η Αναμπεθ βλέποντας την λίμνη αίματος να στάζει από τα βγαλμένα μάτια της αδερφής της.
"ΕΣΥ!!!" Φώναξε με δάκρυα στα μάτια και το χέρι της έδειξε εμένα. Τότε έβγαλε ενα μαχαίρι από την πίσω τσέπη της. Ήταν η αδύναμη της ομάδας και επρπε κατα κάποιο τροπο να προστατέψει τον εαυτό της. Το μαχαίρι ειχε μακρυά λεπίδα και φαινόταν καλά ακονισμένο.
Όλοι τότε πήραν θέση μάχης αλλα εκείνη έκανε αυτό που περίμενα. Πολλαπλασιάστηκε κάνοντας μας να σκορπιστούμε. Ο Μάιλο προσπαθούσε να νας βοηθήσει επίσης ακόμη και αφού ειχε πει ότι θα αποχωρήσει από τη ομάδα. Όλες οι Αναμπεθ κατευθύνονταν σε εμένα για εκδίκηση.
"Αναμπεθ ! Δεν φταίω εγω αλλα η αρρώστια !" Φώναξα αγανακτισμένη χαρίζοντας να χτυπάω κάποιες από αυτές με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν.
Το μαχαίρι έψαχνε το δικό μου σώμα και εγω έπρεπε να χειριστώ την αληθινή πριν να ειναι αργά.
Όλοι προσπαθούσαν να την εντοπίσουν. Ήταν πια προφανές ότι και εκείνη ειχε μολυνθεί.
"ΙΡΙΣ ΠΡΟΣΕΧΕ !!!" Φώναξε την Λιλιθ
"Για την Ραιλη!" Ακούστηκε από πίσω μου και τους άκουσα το μαχαίρι να διαπερνά το σώμα. Αλλα τοσα συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν το δικό μου. Η Ραιλη μαχαίρωσε την Λιλιθ.