19 september Hazel

30 6 0
                                    

Ik trek mijn gebruikelijke grijze kleding aan en doe mijn lange bruine haar in een staart. Ik wordt zo door twee bewakers op mijn verzoek naar de teamkamer begeleid. Marissa heeft gezegd dat we twee dagen vrij hebben en dat we mogen doen wat we willen als het maar onder begeleiding van bewaking is.
Ik loop met de twee bewakers naar de teamkamer.
Lars zit lachend samen met Rooc op de bank. Rooc zit met een gebroken been omhoog en ik ga naast hem zitten.
"Goeie moren Hazel" zegt Rooc.
"Hey Rooc hoe gaat het nadat Chase je van de rots heeft gegooid?".
"Gaat wel hoor".
Even later komt Mystey ook bij ons zitten. Ze is nog steeds bleek van gister en ze kijkt continu met haar mooie grote groene ogen schichtig rond.
Ik sla mijn arm om haar heen en druk haar tegen me aan. "Heb je lekker geslapen?" vraag ik om haar even aan iets anders te laten denken"
"gaat wel" antwoord ze stil.
Sinds de korte tijd dat we elkaar kennen is Mystey als een klein zusje voor me geworden en ik vind het verschrikkelijk dat ze zo verdrietig is over wat er met Marc is gebeurt.
Ze is nog maar twaalf jaar oud en ik vindt het monsterlijk van Marissa en de rest dat ze haar zo behandelen.
"Wat zullen we vandaag doen?" Vraagt Rooc. "Ik zou het niet weten" zegt Lars.
"Jij wel dan?"
"Zou ik het anders vragen?" Zegt Rooc grijnzend.
"Ik weet het niet" zegt Lars "ik vindt het typisch iets voor jouw om dat te doen".
Ik hoor Mystey naast me zachtjes grinniken en ik kijk Lars dankbaar aan.
Hij knikt veelbetekenend naar me,
en gaat door met discussiëren met Rooc.

Wings to freedomWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu