Zodra ik weg was gevlogen van huis besloot ik naar troy te gaan.
Troy was mijn enige vriend en ik wist zeker dat hij me zou steunen. Zodra ik bij troy was aangekomen bleef ik voor zijn kamer raam zweven en fluisterde ik zijn naam, na een paar keer schoof hij zijn raam open. Mijn poging zo indrukwekkend als ik kon met mijn vleugels binnen te zweven mislukte, ik viel door het open raam naar binnen en rolde zijn kamer binnen, hij deinsde achteruit en stond op het punt het uit te schreeuwen toen ik hem snel toe siste dat hij stil moest zijn. Hij bleef met zijn mond open naar me staren. Dus ik zei "cool he"?
Na de lange uitleg. Vroeg ik hem wat te doen: "we moeten vluchten voor die persoon die je vader heeft gebeld" zei Troy. We? Vroeg ik.
"Ja we" zei Troy (hij legde expres de nadruk op het woord we). We vertrekken vandaag. Maar dat kan ik je toch niet aandoen zei ik. "Ach mijn ouders slaan me en mijn huis stinkt naar ratte kots". "Dus ja dat mag je me best aandoen. Goed dan zeg ik lachend we vertrekken over een uur
Nu zit ik dus met troy in een boom. Om onze net gestolen hot dogs te eten.
"Niet meteen kijken" zegt Troy opeens gespannen, we worden gevolgt, hoe bedoel je vraag ik, "sssst" sist Troy "daar in de bosjes". Nu zie ik het ook er staat een man achter een boom, "we gaan" zeg ik, "goed" zegt Troy , ik zweef met Troy uit de boom. Zodra we op de grond staan hoor ik een lage stem die zegt :"Handen omhoog als je wil blijven leven".
JE LEEST
Wings to freedom
Fiksi IlmiahDit verhaal speelt zich af in Lantis de plek waar mutanten wonen of eigenlijk gevangen worden gehouden. Elk jaar worden er 20 mutanten opgeroepen. Wat er met hun gebeurt weet niemand. Ik kijk recht in het gezicht van een bewaker. Hij heeft zijn typ...
