Ik zit in mijn privé kamer en heb heel erg veel honger.
Ik loop naar de koelkast toe en pak frisdrank, uit de keukenkast pak ik een appel. Ik ga op het bed zitten en eet de appel op.
Zodra ik de frisdrank opheb laat ik een harde boer en beveel ik de enge bewakers met vogelmaskers op, me naar de teamkamer te begeleiden.Ik ga naast Flow zitten. Verder is er niemand meer in de kamer.
"Zo wat denk jij dat de volgende opdracht wordt?" vraagt Flow aan mij.
"Geen idee, jij?"
"Nee".
"Wat houdt jouw gave eigenlijk in" vraag ik aan haar.
"Nou ik kan jongens en meisjes dwingen tot dingen die ze normaal niet zouden doen. Door te zorgen dat ze verlieft op me worden".
"Nice" antwoord ik.
"Maar niet speciaal heel krachtig".
"Wat hoe bedoel je!" vraagt Flow boos.
"Mijn gave is honderd keer krachtiger dan de jouwe" zegt Flow met een rood hoofd.
"Mocht je willen" zeg ik arrogant terwijl ik naar mijn nagels kijk.
"Kijk me eens aan" zegt Flow met een honingzoete stem. En ik wordt gedwongen haar aan te kijken.
Voor me zie ik niet Flow maar een veel knapper meisje zitten.
Ik merk dat ik mijn blik niet van haar af kan wenden. Ik kijk haar aan en wordt opslag verliefd.
Ik probeer mezelf bij positieven te roepen maar het lukt niet.
Ik wend met veel moeite mijn gezicht van haar af. "Hou op of ik gooi een lava bal in je gezicht" weet ik nog net met moeite uit te brengen.
"Best" Flow maakt een handgebaar en ik voel me alsof ik uit een droom ontwaak.
Ik kijk haar boos aan.
"Wat nou niet zo sterk" zegt Flow vol zelfvertrouwen.
Ik leg mijn hand bliksemsnel op haar been en ik voel dat haar been onder mijn hand in lava veranderd.
"Help help me dan" kermt Flow en ze valt op de grond haar linker been is helemaal omgesmolten in lava en ik ga weer zitten.
Even later lopen de bewakers binnen en nemen haar mee.
Ik zucht en pak een drankje.
"Dat krijg je ervan" mompel ik.
JE LEEST
Wings to freedom
Science FictionDit verhaal speelt zich af in Lantis de plek waar mutanten wonen of eigenlijk gevangen worden gehouden. Elk jaar worden er 20 mutanten opgeroepen. Wat er met hun gebeurt weet niemand. Ik kijk recht in het gezicht van een bewaker. Hij heeft zijn typ...