Wings to freedom

20 september Lars

Ik sta in de enorme witte zaal met de rest van de teams ik ben helemaal bezweet van het trainen. Waardoor mijn grijze shirt helemaal zwart lijkt.
Marissa staat voor ons met de gebruikelijke bewakers.
"Wat zou ze nu weer willen" zegt Hazel naast me.
"Wij" Marissa's stem schalt door de zaal, "vonden dat jullie het recht hadden iets meer te weten over waarom jullie deze opdrachten doen".
Er klinkt bij elk team geroezemoes.
"Stilte"
ik kijk Rooc veelbetekenend aan.
"De organisatie voor wie jullie dit doen heet: XILVON. Deze organisatie zet zich in voor onderzoek naar mutanten".
"Nou dan hebben we weer iets om te vernietigen" zeg ik mompelend.
"De opdrachten die jullie nu doen gaan door totdat er drie teams over blijven. Die teams krijgen een speciale behandeling."
"Wat voor behandeling" vraagt de jongen met de gave om planten te besturen.
Marissa kijkt de zaal weer in.
"Die teams zullen ons dienen".
"No way" zegt Hazel naast me.

Even later zit ik weer met Hazel in de teamkamer, ik kijk haar verlegen aan en voel dat ik rood wordt.
"Wat vindt jij van wat Marissa heeft gezegd" vraagt ze me.
"Ik denk dat we hier zo snel mogelijk weg moeten en zo veel mogelijk mensen mee moeten nemen, dan maken we aan heel Lantis bekent wat deze mensen met ons doen en dan kunnen we eindelijk weg uit deze gevangenis.
"En hoe wou je dat doen" vraagt Hazel me.
"Weet ik nog niet maar we doen het samen"
"ja we doen het samen"
Ik buig langzaam naar voren en ik ik zoen Hazel.
Ze zoent me terug en een warm gevoel overspoelt me.
Ik buig weer naar achter.
"Eh ik denk dat ik nog even ga trainen" zeg ik ongemakkelijk.
"Ja ik ga ook maar weer is ga" zegt Hazel. Ik loop snel de deur uit en wordt door twee bewakers naar de training's zaal gebracht.

Even later loop ik weer terug naar mijn kamer, het trainen ging vrij slecht omdat ik continu aan Hazel moest denken. Ik laat me op mijn bed ploffen en val meteen in slaap ook al is het pas middag.

Even later sta ik