Savaş hızlı adımlarla dışarı çıkar. Merti görür. Melikeyi arabaya bindiriyordur. Melikenin yanına koşar hemen.
Savaş: Canım iyi misin?
Melike: İyiyim savaş abi.
Savaş: Elin kanıyor noldu?
Savaş melikenin eline uzanır. Elinin halini görünce yüzü buruşur.
Mert: Abi derken?
Savaş: Sus. Arabayı hastaneye sür hemen.
Mert: Tamam. Deyip arabaya biner. Savaşta arabaya biner. Arabada sessizlik oluşur. Savaş bulduğu bi bez parçasını melikenin eline bastırır.
Hastaneye gelince savaş melikeye kucagına alıp acilden içeri sokar.
Yatağın üzerine bırakır. Yandan iğneyi alıp eline vurur. Sonrada dikmeye başlar. İşi bitince melikenin saçını okşar.
Savaş:Kim yaptı bunu sana?
Melike: Yanlışlıkla oldu savaş abi.
Savaş: Yalan söyleme bana melike! Diye haykırır. Herkes o an savaşa bakar.
Savaş: Dönün önünüze ne bakıyorsunuz!
Herkes korkudan önünde döner.
Savaş melikeye doğru eğilir.
Savaş: Kim melike kim!
Melike: Kısık bi sesle nazlı der.
S
avaşın boynumdaki damarları belirginleşir. Melike telaşlanır.
Melike:Sevgili sanıyordu ya kıskanmıştır ondan.
Savaş: Ne kıskanması? Bizim aramızda birşey yok.
Melike: Ben öyle düşünmüyorum.
Savaş: Sus. Yurdu arayıp bende kalacağını söylerim uyu şimdi.
Melike: Tamam. Sakin ol.
Savaş: Sakinim ben.
İçeri mert girer.
Savaş: Ne işin var senin burda?
Mert: Melikeyi merak ettim.
Savaş: Git burdan.
Melike: Savaş abi o bana yardım ediyordu. Kalsın
Savaş: Sadece beş dakika. Sonra gidiceksin.
Mert: Tamam
Savaş: Dikkat et kendine. Acil birşey olursa ara gelicem ben bir saatte.
Diyip hastaneden çıkar. Arabası parti alanında kalmıştır. Taksiye biner.
Taksiden inince içeri girer. Nazlının hala orda olduğunu görünce hızla yanına gider. Kolundan tutar çevirir.
Savaş: Ne yaptığını sanıyorsun.
Nazlı: Noldu be bırak kolumu.
Savaş: Ne oldu mu? Kızı ne hale getirmişsin.
Nazlı: Haketti.
Savaş: Neyi haketti lan. Kimsin sen? Diye bağırmaya başlar.
Nazlı: Gözümün önünde oynaşmıycaktınız. Der işaret parmağını omzuna vururak.
Savaş nazlıyı omuzlarından ittirir.
Araya ahmet girmeye çalışır eliyle durdurur.
Savaş: Oyun olduğunu biliyordun.
Nazlı: Biliyordum.
Savaş: Neden yaptın o zaman!
Nazlı: Dayanamadım sizi öyle görmeye dayanamadım oldu mu? Aldın mı cevabını.
Savaş: O daha 17 yaşında lan. Annesini kaybetmiş. Babasının eziyetleri yüzünden devletin sahiplendiği bi kız.
Nazlı: Bilmiyorduum. Der üzgün bir sesle.
Nazlının bi an kafasında birşeyler canlanır.
2 yıl önce
Nazlı: Bidaha yapmıycam baba söz. Vurma yeter.
Babası ona inat dahada vuruyordu.
X: Çıkmıycaksın dışarı anladın mı!
Nazlı: Tamam çıkmıycam söz. Vurma artık. Karnına doğru bir tekme daha atar.
Şimdiki zaman.
Nazlın dizlerinin üzerine düşer. "Yeter" diye bağırır. Kulaklarını elleriyle kapatır. Açelya hemen nazlıya sarılır.
Açelya: Yanımdayım geçti.
Savaş: Hemen kriz numaraları başarılı.
Açelya: Ne yaptığının farkında değilsin.
Savaş: Daha fazlasınıda yapıcam. Emin ol. Bu iş burda bitmedi nazlı.
Açelya: Defol savaş.
Savaş hızlı adımlarla dışarı çıkar sakinleşmek için kaldırıma oturur. Bir süre bekler. "Melikeyi bu işe alet etmemeliydim" diye sayıklar. Sinirden yerde bulduğu şişeyi duvara fırlatır. Cam paramparça olur. Aynı onun gibi. Ambulansın siren sesini duymaya başlar. Kalkar hemen ambulans onun biraz önce çıktığı mekanın önünde durur. ATT ler iner içeri girer. Savaş sadece izliyordur. Bir süre sonra Nazlı çıkar içerden bağırıyordur.
Nazlı: Yapmayın o iğnelerden istemiyorum. Bırakın beni diye bağırır son sesiyle.
Savaş
Yanına gitmemem gerekiyordu şuan arabama binip gazı köklemem gerekiyordu. Hemem onun yanına gittim.
Savaş: Acılın ben doktorum.
Hemşire: Nöbet geçiriyor iğne vurmamız lazım
Nazlı: Sav-aş iz-in ver-me diye bagırır.
Savaş: Sus nazlı.
Açelya: Uzak dur ondan git burdan.
Savaş: İşimi sana sorarak yapacak halim yok.
Nazlı: Bil-mi-yor-dum ben der titremesi artar.
Hemşire hemen arabadan sakinleştirici alıp getirir. Nazlıya doğru uzanır. Nazlı ani bi hareketle savaşa sarılır.
Nazlı: İz-in ver-me diye yalvarır.
Sabaş cevap vermez. Nazlı daha çok titrer.
Hemşire: Artık işimi yapabilir miyim?
Savaş: Bencede işinizi yapın. Başka hastalar sizi bekler. Hadi gidin.
Hemşire: Ama...
Savaş: Hadi gidin! Der.
Nazlıyla savaş merdivenlerde kalır. Nazlı hala savaşa sarılıyordur ama savaş sarılmaz. Ambulans gider. Ahmet açelyayı zorlukla içeri sokar. Bi süre sonra nazlı kafasını savaşın boynuna doğru cevirir. Burnunu savaşın tenine sertçe bastırır. Savaş bu durumdan şikayetçi olur kafasını oynatır ama nazlı onu tişörtünden çekerek. Dahada içine doğru sokulur.
Savaş bir süre hiçbirsey yapmaz. Nazlı kendine gelmeye başlar.
Savaş: Benim gitmem lazım.
Nazlı: Biraz daha.
Savaş : Melikenin bana ihtiyacı var
Nazlı: Benimde var.
Savaş: Onun yanında olmam lazım. Diyerek ayaklanır. Arkasına bakmadan arabasına biner. Oradan uzaklaşır.
Nazlı mekana girer. Açelyanın yanına gider.
Nazlı: Hastaneye götür beni.
Açelya: Neden
Nazlı: Sorma birşey hadi.
Ahmet: Tamam gel seni ben bırakayım.
Nazlı: Olur.
Açelya: Bende gelicem.
Nazlı: Tamam.
Savaş hastaneye gelir. Acile geçer hemen. Melikeyi orda görünce şaşırır.
Yanına gider hemen.
Savaş: Seni neden odaya almadılar?
Melike: Doluymuş hepsi.
Savaş: Nasıl doluymuş ya.
Melike: Ben böyle olsun istedim.
Savaş: Neden?
Melike: Hiiç.
Savaş: Tekrar gelmez korkma.
Melike: En azından burası kalabalık. Tekken korkarım bilirsin
Savaş: Bilmem mi. Bu işe seni karıştırmamalıydım.
Melike: Boşver geçti bile.
Savaş: Hata yaptım. Elin ağrıyor mu
Melike: Biraz der.
İçeri hızlıca nazlı girer. Peşinde ahmet ve açelyada tabi. Yanlarına gelirler. Melike nazlıyı görünce korkar.
Savaş: Yanındayım korkma.
Melike: Tamam der.
Nazlı melikenin yanına gelir.
Savaş: Git burdan.
Nazlı: Az bekle.
Savaş:Nazl...
Melike: Tamam savaş abi dur.
Nazlı: Yapmamam gerekirdi yaptım. Pişman mıyım hayır.
Savaş: Nazlı der dişlerinin arasından.
Nazlı: Bak işte bu böyle. Buraya senden özür dilemeye gelmedim. Sadece sende kalan birşeyim var.
Melike: Neymiş o?
Nazlı kalkıp savaşın karşısına geçer. Savaş ona soran gözlerle bakar. Nazlı hiç düşünmeden acilin ortasında savaşın tişörtünden çeker ve dudaklarına yapışır.
