Kapıyı kimse açmaz. Nazlı daha çok tirer. Savaş bunu anlayınca ne yapacagını bilemez.
Savaş: Böyle durumda kaldın mı hiç ?
Nazlı: Evet. Der titrer
Flashback
Nazlının babası onu kolundan çekip karanlık odaya atar.
X: Akıllanacağın yok senin. Kal burdada gör gününü.
Nazlı: Baba yapmıycam bidaha lütfen çıkar beni.
X: Yap yap sonra pişman ol. Yok öyle birşey sabaha kadar burdasın.
Nazlı ağlamaya başlar. Babası oradan uzaklaşır. Nazlı daha çok ağlar.
Nazlı: Tamam nazlı şimdi hayal et bulutların üzerindesin kimse sana ulaşamıyor. Nazlı gözlerini kapatıp hayal eder. Ağlaması devam ediyordur.
Flasback son.
Savaş: Nazlı burda mısın?
Nazlı :Ben şey boşver der ağlarak.
Savaş nazlının haline üzülmüştür. Derin bi nefes alıp yere çöker. Nazlının elini tutup çeker.
Nazlı titremesinden birşey diyememiştir. Üstüne elektirikler gider. Savaş düğmeye birkaç kez basar ama çalışmaz.
Nazlı: Savaş yeter çıkalım burdan nolur der ağlarak.
Savaş nazlının korktuğunu anlar ama yapabileceği birşey yoktur. Elini cebine atar telefonu çıkartır ama çekmiyordur.
Nazlı kapıyı yumruklamaya başlar.
Nazlı: Çıkarın bizi burdan daha çok ağlar.
Savaş nazlıyı kollarının arasına alır.
Savaş: Tamam çıkıcaz burdan güven bana.
Nazlı birşey demez. Sakinleşmeye çalışıyordur.
Nazlı
Çok korkuyorum ama içimdeki his çok farkıydı. Hayal kurmak gelmiyordu içimden savaşın kolların arasında ilacımı bulmuş gibi hissediyordum. Nedenini bilmediğim bi rahatlık çöküyor üzerime yavaş yavaş gözlerim kapanıyor gerisi karanlık.
Sabah
Savaşla nazlı yere doğru düşmüşlerdir. Yüzleri birbirine dönüktür. Nazlının başı savaşın kolundadır. Kolları ve bacakları birbirine dolanmıştır. Savaş uyanır ilk kıpırdanır biraz nazlıda uyanır arkasından.
Nazlıyla savaş hallerini gördüklerini şaşkınca birbirlerine bakarlar bir süre sonra gülmeye başlarlar.
Nazlı: Koala gibi yapışmışsın bana.
Savaş: Senin sanki benden bi farkın var.
Kapının kilidi açılır. Savaş kalkmaya çalışır ama nazlının saçları ona dolandığı için nazlı bağırır.
Nazlı: Ahhh yavaş.
Savaş: Pardon ya unuttum. Savaş nazlıya doğru eğilip saçlarını kendinden kurtarmaya çalışır. Çok fazla yakınlardır. Savaş bi süre saçlarıyla uğraşır nazlı sadece onu izliyordur. İşi bitince nazlıya döner. Çok yakınlardır.
Nazlı: İşinde ustasın.
Savaş: Saçları severim. Uzun saçları dahada severim der. Parmaklarını nazlının saçlarında gezdirir. Ama en çok der. Burnunu saçlarının içine daldırır. Derince nefes alır. Nazlı titrer gözlerini sıkar. Kokuları buram buram olduklarında etkilenememek elimde değil der. Bir kaç dakika aynı pozisyonda dururlar. Sonra nazlı dikleşir.
Nazlı: Benim bugun üniversiteye gitmem lazım şey ben hemen gideyim der. Kalkmak için uğraşır baya zaman harcar tabi çok fazla dolanmışlardır. Ayağa kalkıp kapıyı açıp çıkar.
Nazlı
Biraz daha o pozisyonda kalsaydım kalbten falan gidebilirdim.
Savaş
Kaç bakalım nazlı hanım nereye kadar kaçıcaksın.
Savaş akşama kadar hastanede çalışır. Nazlı ise üniversiteye gidip dönem ödevlerini ne olduğunu öğrenir akşam üstü anteramanını yapıp eve geçer duşunu alıp mutfağa ilerler.
Canan: Ekmek kalmamış kızım ben alıp geleyim.
Nazlı: Tamam anne.
Nazlı odasına geçip saçını kurutmaya başlar. Kapı çalar. Nazlı koşarak kapıyı açar. Annesi olduğunu düşünür ama karşısında savaş vardır.
Nazlı: Ne işin var senin burda.
Savaş: Hiiç deyip içeri dalar. Ahmetlerin yanına gidicektim yolumun üstündeydi bi uğrayım dedim.
Nazlı: Annemle yaşıyorum biliyorsun dimi.
Savaş hızlıca içeri girer.
Savaş: Tanışalım o zaman.
Nazlı: Delirdin herhal. Annem fırına gitti gelir şimdi hadi git sen.
Savaş: Çııık diye bir ses çıkartır diliyle. Nazlı bu olaya giderek sinirlenmeye başlar.
Kapıda tıkırtı gelir annesinin geldiğini anlar.
Nazlı: Annem geldi. Git çık git.
Savaş: Nereye gideyim nazlı.
Nazlı: Odama çabuk git.
Savaş nazlının işaret ettiği yöne doğru koşar. İçeri girip kapıyı kapatır. İçersi çok güzeldir. Bulutlarla döşenmiş bi oda. Karanlıkta tavanda belli olan yıldızlar vardır. Nazlının yatağına doğru ilerler. Beyni yankı veriyordur. 'Yanlış yerdesin savaş' ama ona aldırmıyordur. Zaten savaş bu aralar kimseyi hiçbirşeyi önemsemez sadece hedefine odaklanmıştır. Hedefi nazlıdır. Ama bu akşamdan sonra nasıl olur ne olur bilmiyordur. Artık Nazlının Savaş mertoğlu tanışma vakti gelmiştir çok bile uzun sürmüştür bu yabancılık. Savaş bunları düşünürken nazlı dalar odaya.
Nazlı: Ohh annem anlamadı ama senin hemen burdan gitmen lazım.
Savaş: Neden?
Nazlı: Nasıl neden ?
Savaş onu aldırmadan bi soru yöneltir.
Savaş: Neden bulutların arasındasın?
Nazlı: Kendimi özgür hissediyorum. Zor durumda olduğumda bulutların üzerinde hayal kurarım. Bu odada bana yardımcı olur.
Savaş: Anlamlı.
Nazlı savaşın yanına oturur. Sakalları çok dikkatini çekmiştir. Nazlı savaşa yaklaşır. Sakallarını okşamaya başlar. Konuşmaya başlar sonrada.
Nazlı: Küçükken der derin nefes alarak. Babamın sakallarıyla oynamayı çok seversim. Ama o sürekli keserdi onları.
Savaş: Neden ? Der gözlerini kapatır o an.
Nazlı: Babamın ne zaman uyuduğunu görsem yanına gidip sakallarıyla oynardım oda sürekli uyanırdı. Sonrada bana bağırırırdı.
Flasback
X: Yine mi sen? Bıktım senden. Oyuncak mıyım ben git oyuncaklarınla oyna.
Nazlı: Birazcık baba.
X: Her gün senin yüzünden traj oluyorum. Yeter artık. Diye bağırır.
Nazlı ağlayarak odasına çıkar.
Flasback son.
Savaş: Neden bağırıryor. Kızının sakallarıyla oynamasında ne gibi rahatsızlık duyabilir ki insan.
Nazlı: O duyuyor işte.
Savaş gözlerini açar. Nazlının gözlerinin kapalı olduğunu görür. Onu izlemeye başlar. Nazlının yüzünde gülümse oluşur. Savaşta o gülüşe gülümser bi süre. Nazlı gözlerini açar elinin hala olduğunu anlayınca geri çeker.
Nazlı: Pardon dalmışım.
Savaş elini alıp yine sakallarının üzerine getirir.
Savaş: İstediğin zaman oynayabilirsin.
Nazlı: Gerçekten mi?
Savaş kafasını sallamakla yetinir. Nazlı o anki cesaretle. Bir saattir oynadığı sakallarının üzerine bastırır dudaklarını.
Diğer elide sağ yanagındaki sakallarının üzerindedir. Ayrıldığında savaşın gözlerinin içine bakar.
Nazlı: Babamın üzerinde hiçbir zaman cesaret edememiştim. Der
