Hayalet Lise [Hayalet Serisi #1] (Kitap Oldu)

Bölüm 19: Karabasan

Artık Hayalet Lise tatile giriyor.... :)

Gidişat ile ilgili fikrinizi ve önerilerinizi yazmayı unutmayın.  ;)

SORU: Sizin başınıza hiç KARABASAN geldi mi?

_________

Son yarım saattir gözlerini ranzanın tabanına dikmiş düşünüyordu. Zifiri karanlık olduğu için aklını bir noktaya toplaması daha kolay oluyordu. Arkadaşlarına gezi dönüşü hiçbir şey anlatmamıştı. Meylis ve bilhassa Melodi korkudan deliye dönerdi. Kesin. Ecmel ise... Onun korkacağını sanmıyordu ama yine de... Şimdilik susmak en iyisi idi. Bu hiç anlatmayacağı anlamında değildi elbette. Sadece olaylar hakkında daha fazla düşünüp daha fazla bilgi edinmek istiyordu. Bu yüzden Bengi'yi sıkıştırıp üstü kapalı bazı sorular sormuştu. Maalesef şu ana kadar eline hiçbir şey geçmemişti. Aslında Bengi'nin performansında bir düşüş olduğunu da düşünüyordu. Şu ana kadar ne Saltuk Hoca konusunda bir bilgi edinebilmişti ne de sorduğu sorulara doğru düzgün cevap verebilmişti. Muhtemelen herkes gibi o da mezuniyeti düşünüyordu. Hele ki yarın resmi olarak 1. dönemin bitmiş olduğu gerçeğini göz önüne alırsa son dönemde herkes derslere bindirecekti. Zayıf dersleri yükseltmek için daha fazla çalışacak hatta proje talep edeceklerdi. İlteriş ve Sualp bile son dönemde uslu uslu oturacağına dair kendi kendilerine söz verdiklerinden bahsediyorlardı. Sualp tamamdı ama İlteriş için pek emin değildi. Yine de herkes gibi bekleyip görecekti. Şimdiden uslu durur duramaz diye iddiaya girenler olmuştu.

Akça iç çekip sessizce yatağından doğruldu ve ayaklarını sarkıttı. Parmak uçlarında ilerleyerek banyoya gitti. Bozkurt gibi kulakları keskin biri ile aynı odayı paylaşıyorsanız ses konusunda geceleri çok dikkat etmek gerekiyordu. Banyoda işini bitirdikten sonra mini buzdolabının üzerindeki sürahiyi alıp bardağına su doldurdu ve hemen yanında duran Ecmel'in sandalyesine oturarak iki yudumda suyu içti. Melodi olsa üç yudumda bitir derdi ama Akça için iki bile çoktu. Çok susarsa bir kerede bir şişeyi nefessiz içebiliyordu.

Bardağı yerine koyup, yine parmak ucunda, yatağına dönerken Ecmel'in yatakta kıpırdadığını gördü. Belli belirsiz bir ses duyunca kendine içinden söylendi. O kadar da sessiz olmaya özen göstermişti. Acaba bardağı koyarken mi çok ses çıkartmıştı?

"Özür dilerim." dedi fısıltı ile. Ecmel'den ses gelmeyince uykusunda konuşuyor olabileceğini düşündü. Arada kendisi de uykusunda sesler çıkarttığını biliyordu. Babası ve Ecmel çok kere bunu söylemişti. Hatta bazen güldüğü veya öfkeli öfkeli sesler çıkarttığını da biliyordu. Annesini gördüğünde ağladığı da oluyordu. Bunları genelde sabahleyin uyanmaya yakın zamanda fark ediyordu. Tüm bedeni uykuya devam ediyordu ama zihni bir şekilde hem rüya aleminde hem de gerçek alemde idi ve hali ile kendi çıkardığı sesi duyabiliyordu. Uyandığında bu durumu komik buluyordu.

Yatağına dönerken Ecmel'in parıldayan kurt gözlerini gördü. Parlak mavi karanlığı delip geçiyordu. Akça bir anda afalladı. Az önce seslenmesine rağmen niye cevap vermemişti? Uyuyor ise nasıl gözleri açıktı? En önemlisi neden dönüşmüştü?

"Ecmel?" dedi yeniden fısıltı ile. Birkaç saniye bekledi ama cevap gelmedi. Tekrar seslendi ama bunun yerine boğazından yükselen bir hırıltı geldi. Sanki nefes almakta zorlanıyordu ve dahası dilsizmiş gibiydi.

Bu sefer daha yüksek ve endişeli bir sesle seslendi. "Ecmel!"

Bir koşu kapının yanında duran lambaların ışıklarını açtı. Ecmel hızla yerinden doğruldu ve boğulmaktan son anda kurtulmuş gibi derin derin nefes alıp verdi.

"Ne oldu? Kabus mü gördün?"

Ecmel'in gözleri hala parlak maviydi ve dişleri ile tırnakları uzamıştı. Artık nasıl sıkmış ise yorganı ve çarşafı delmişti.