Yataktan kalktığımda bütün hücrelerimin ayrı ayrı acıdığını farkettim odaların boş olduğunu bile bile hepsini dolaştım hiç bir şey bulamamıştım.Banyonun kapısını açıp duşa girdim sıcak su evet bu herşeyi çözerdi acıları unutturamazdı belki ama hafifletirdi kendimi sıcak suyun ellerine bırakıp birazda olsa rahatlamak istiyordum. 2 saat sonra duştaki işim bittikten sonra odama yöneldim havanın vicuduna işlemesine izin verdim.Dolabımın karşısına geçip siyah kotumu ve bluzumu üzerime geçirdim ayakkabılarımı yavaş bi şekilde giyip çantamı kaptığım gibi evden çıktım geç kalmıştım.Oraya vardığımda bana ters ters bakıp nerde kaldın dedi cevap vermedim önüme paketleri attı. Sinirimi ona belli etmemeye çalışarak sakince nesef alıp odadan çıktım.
ilk müşterime 50 lira karşılığında sattığım tozu yavaştan çantamdan çıkarttım ve masanın altından verdim sonra diğerine ve diğerine burdaki işim bitmişti şimdiyse o lanet olası okula gitmem gerekliydi. Sınıfım da pek sevilen biri değilim daha çok korkulan. Hakkımda hep merak edilen şeyler oldu. Nerde kalıyorum kiminle yaşıyorum? Neden sınıftaki kızlar gibi gülüp eğlenmiyorum? Kahkahalarla espirilere katılmıyorum bunlar hep merak konusu oldu .
.sınıf kapısından içeri girdim bi anlık sessizlik sonra yine konuşmaya başladılar hep konuşurlar zaten en arkadaki kimsenin yaklaşamadığı sırama yöneldim çantamı sıranın üzerine koyup uykuya dalmak istiyordum sadece. Karanlığı oldum olası severdim ve şu an bir araya toplanmış zeka seviyesi son derece düşük hepsinin özürlü olduğunu düşündüğüm bir ortamda kendimi karanlığa bırakıp sessizliği dinlemek belkide o muhteşem uykuya dalmak en çok istediğim şeydi.
Taki adımı duyana kadar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zor Bela
HumorHayat en fazla ne kadar zor olabilir? Bir insanın başına en çok ne gelebilir. Yaşamak için her gün çabalamak zorunda kalan gençlerin aşkıyla harmanlanmış kokainle dans eden bir kitap. Peki siz bunu neden okumak istiyceksiniz çünkü hayat hiç bu kadar...
