bölüm 2

43 1 0
                                    

Kayra kalk uyan kayra bunları demeye cesaret eden kimdi kafamı umursamaz bir şekilde kaldırdım karşımda duran sevgili okul müdüremiz efsun hocaydı ne var dercesine baktım yeni öğrencimizle tanışmak istemezmisin kızım? karşımda duran siyah delici gözlere sahip kas kütlesine baktım.

ilgisiz bir merhaba deyip kafamı tekrar masaya koydum efsun hoca son derece bozulmuş sesiyle "kayranın yanına otura bilirsin" dediğinde kafamı kaldırmamakta ısrarcıydım.

nasıl olsa sonunda başka birinin yanına geçerdi.Ne kadar da misafir perversin dedi. duymamazlıktan geliyordum hala konuşuyordu aman tanrım konuşan insanlara sinir olurum kafamı kaldırıp kirpiklerin gizlediği karanlığa baktım. Yeterince soğuk çıkarmaya çalıştığım sesimle" bak işine" dedim ani bi tepkiyle şaşırmış olucakki gözlerini kocaman açıp ellerini havaya kaldırıp tamam tamam dedi ve o gün bidaha konuşmadık.Okuldan çıktığımda parsın yanına uğramaya karar verdim patronumun biricik oğlu ama ne hoş.Karşımda duran koca gövdeli çocuğa bakıyordum kayra dedi bunu yapmak zorunda değilsin git kendine bi hayat kur babamın yapamadığını yap kes sesini pars paketleri uzat hiç bir şey demeden paketleri bana uzattı hoşçakal deyip kapıyı arkamdan kapattım.

Parsın sürekli işime karışıp bu işi bırakmamda ısrarcı olması beni sinirlendirmeye hatta çıldırtmaya başlamıştı. Derin derin nefes alarak yoluma devam ettim. Parsı severdim ve kalbini kırmaktan korkuyordum. Hayatımda tek değer verdiğim insanı kaybetmek istemiyorum.

Zor BelaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin