Bize ne oldu diye sorgulamadan edemiyordu kadın.Her telefon ötüşünde o yazdı sanıyor sonra yine hüsrana uğruyordu.
Yaşamaya devam edebilmesinin en büyük sebebi onun mutlu olduğunu düşünmesiydi.
Dünya üzerinde kendinden daha çok acınacak kimseyi bulamadı bir an.
Öyle düşmüş öyle kalkamazdı şimdi.
Olsun;onu bana getiren acı ise acısı ile de severim onu"diyordu.
Unutmak adına değil unutmamak adına çabalıyordu.
Onunla gittiği yerlere gitti.Her yere bir kırıntı bıraktı kendinden.Gittiğinde adama bir şeyler kalsın diye.
Hiç düşünmüyormuydu adam kadını?
Yaşanan her şey o kadar mı yalandı.
Herkes dilinde bir yalan yargısı.İnanmıyordu kadın baktığı gözler öptüğü dudaklardan sonra.
Kadın yıkamadı ruhunu,adam akıp gitmesin diye.
Yalvarıyordu kadının içi;GİTME..
