Yine bir sabahtı bekleyişlerin ardından.Kadın heyecanla fırladı yatağından.Görecekti sevgilisini tekrar.
En azından umduğu buydu.Saatler kendine yeni saatler eklerken adamdan ne ses ne de seda yoktu.
Kadın kurdu kafasında.Korktu.
Sonra bir mesaj geldi diğer kadından.Diğer kadın demişken aslında kendisinin diğer kadın olduğunu fark edememişti.
Diğer kadın ve adam beraberlerdi artık.Kadın kalmıştı ortada.Kırıktı.Hiç susmadığı kadar susmuş,hiç bağırmadığı kadar bağırmıştı.
Midesinde önceden hissettiğinden farklı bir acı vardı şimdi.İnsanlardan kaçıp ağlayacağı bir yeride yoktu.Ne yapacağını şaşırmış içi boş oturuyordu.Evdeki beton duvarlardan farksızdı.
Kendini her gece uyuyamadığı o yatağa saldı.Yastık ıslanmıştı.Kadın bir bulut gibi yağmur döküyordu içinden.Sigarasını aldı ve saklı bir balkona kaçtı.Ne Nazımlar ne Ahmed Arifler kurtarabilirdi şimdi onu.
Öyle parçalanmıştı ki kendini toplayamıyordu.
