ŞANSSIZLIK...

22.Bölüm

                Multide: son kez savaş ve hayal ver.   
                                           
                                                              HAYAL'DEN

   Şarkıyı bitirdim. Gözlerimi açıp toprağa baktım. Gülümsiyerek bana bakıyordu. Ayağa kalktım herkes beni alkışlayıp ıslık çalıyodu. Toprağa bakıp göz kırptım. Gülümsedi. Saçlarımı savurup sahneden indim ve bizimkilere doğru ilerledim. Ayşeye bakıp konuşmaya başladım

              
             -ne diyodun?

Dedim ve tek kaşımı kaldırdım. Ayşe kıpkırmızı olurken herkes gülüyodu.

            Ayşe- bi kere bende gayet güzel söyledim. -savaşa dönüp- dimi aşkım?

Dedi.

            -tamam ozaman.

Dedim. Ve bileğini tutup sahneye çıkardım.

            -ben hayal -yanımıdakini gösterip- buda ayşe. Sizce hangimizin sesi daha güzel?

Diye sordum ve tek kaşımı kaldırdım. Herkez birden "HAYAL" diye bağırmaya başladı. Ayşenin bileğini bırakıp, ona döndüm ve kapak işareti yapıp, sahneden indim. Bizimkilerin yanına gidince herkezin kahka atığını gördüm. Arkama dönüp ayşeye baktım. Suratı kıp kırmızı, ellerini yumruk yapmış, ayaklarını yere vura vura geliyordu. Bense ayakta uyuyodum. Baktımki bu böyle olmicak. Toprağa doğru koşup, üstüne atladım. Ayaklarımı beline doladım, ellerimide boynuna. Sonrada

            -götür beni burdan PİKAÇU!

Diye bağırdım. Toprağın yüzünde küçük bi tebesüm oluştu. Ama hemen sildi.

           Toprak- başımın belası.

Dedi. Kafamı boynuna gömerken

          -başının tatlı belası.

Dedim. Uykuya dalmadan önce son duyduğum toprağın

         Toprak- evet. Başımın tatlı belasısın güzelim.

Diye mırıldanmasıydı. Sonrası karanlık......

                                                             TOPRAK'TAN

  Hayal resmen ayakta uyuyordu. Kafasını boynuna gömüştü. Bende çenemi kafasının üstüne yaslamış, çiçek bahçesi gibi kokan huzurlu kokusunu içime çekiyodum. Biz böyle dururken melodi ve masal fotoğrafımızı çekip "hatıra" demişlerdi. Hayalin o kadar uykusu vardıki buna kızmamıştı bile. Ama sonra kızıcağını adım gibi emindim. Bende fotoğrafı banada atmalarını söylemiştim.

    Telefona mesaj gelince açıp baktım. Hayal iki tane fotoğraf atmıştı. Biri daha demin çektiği fotoğraf ken. Diğeri bu sabah beraber uyurken çekilmiş bi fotoğraftı. Aslında sabah onlar fotoğraf çekerken uyanıktım ama anın tadını çıkarıyordum. Onlar gittikten sonrada zaten hayal uyanmış ve beni izlemişti. Fotoğraf gerçekten çok güzel çıkmıştı (bi bölüm önceki fotoğraf). Hemen istegram a girip paylaştım. Altına da "başımın belası" yazıp hayali etiketledim. Hemen beğenilerek ve yorumlar gelmeye başlamıştı.

     Ayşenin hayalle inatlaşması sonucu hayal şarkı söylemek için sahneye çıktı. Fazla güzel, sexi ve dikkat çekiciydi bu yüzden kimsenin onu görmesini istemiyordum. Elimden gelse onu eve kapatır dahada çıkarmazdım. Hayali ilk gördüğüm gün etkilenmiştim. İlk başta geçici bişey zanetmiştim. Ama kesinlikle öyle diğildi. Bn toprak karan ünlü mafya ilk defa bi kıza karşı birşeyler hisediyodum. Yanındayken kalbim çok hızlı atıyodu. Hayal şarkı söylemeye başlayınca ona odaklandım. Zaten başkasına odaklamak mümkünmü. Onu gördüdügümden beri kimseyle birlikte olmamıştım bile! Bu saatten sonrada olmayı düşünmüyorum zaten. Hayal insani herşeyiyle büyülüyodu. Ona aşık olmamak mümkün diğildi. Savaşta artık aramıza giremezdi. Hayal ona aşık diğildi ama yinede aklını karıştıra bilirdi. Hayal şarkıyı bitirdikten sonra bana baktı. Gülümsedim. Gülümsedi ve göz kırptı.