MİHRİ

Saçmalıklarından Bıktım!

Hatırlatma:

Mihri. Boşluk hemde kocaman bir boşluktu bu.

Yiğit ile göz göze geldiğimizde içimden neler geçtiğini anlayamadim.

O kocaman boşluk Lina ile geçirdiği vakitlerde benim içimdeki gibi miydi?

Nasıl hissedeceğimi bilmiyordum. Ama cidden herşey fazla hızlı gelişiyordu. Ya bir kere ilişkimiz çok saçma ilerliyordu. Yiğit Lina ile görüşmüştü. Bu adam benimle sadece oynuyordu resmen.

-Vicdandandır o. Acıma duygusu bazen öyle hissettirir insana.

Yiğit öylece kalmış birşey söyleyememişti. Biliyorum fazla tutarsız davranıyordum. Bir anım diğer bir anımı tutmuyordu. Ama eğer şimdiden bu saçma ilişkimizin önünü almazsam ileride bir tek ben acı çekerdim.

-Sana ne oluyor anlamıyorum.

Yiğit yarı öfkeli yarı şaşkın bir halde bağırdı.

Cevap vermeden gözlerimi devirip mutfağa geçiyordum ki aniden kolumdan çekilip karşı duvara çarparak yere yığıldım. Karşımda asla sinirinden deliren bir Yiğit görmeyi beklemiyordum.

-Senin yüzünden bu aptal hayata mahkum edildim. Sürekli  seni alttan almamı istiyorlar. Sana iyi davranıyorum nazını çekiyorum ama artık yeter!

Yiğit tekrardan kolumu sıkıca tuttu ve beni ayağa kaldırdı. Sırtımı duvara yaslayıp yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

-Ben senden bıktım! Çocukluklarından saçma sapan alınmalarından ! Eve gelmek istemiyorum beni zorla buraya yine gönderiyorlar.

Söyledikleriyle gözyaşlarımı tutamayıp ağlamaya başladım.

-Katlanma o zaman bana! Ben mi dedim sana illa eve gel Yiğit diye !

-Burası benimde evim ! Aslında sende benimsin! İstersem sana istediğim herşeyi yaparım.

Yüzünü boynuma yaklaştırdı. Dudakları boynuma öpücükler kondururken omuzlarından onu ittirmeye çalıştım. Ne bir adım geri gidiyor nede öpmeyi kesiyordu.

-Yiğit bırak artık beni ! Senden nefret ediyorum.

Yiğit bu sefer ellerimi başımın üzerinde birleştirip bana daha çok sokuldu.

-İstersem seni tamamiyle kadınım yapabilirim. Her hücrene kadar benim olursun. Herkesin istediği gibi bebeğimiz olur.

Defalarca çığlıklar atıp deliler gibi ağladım.

-Senden nefret ediyorum Yiğit abay !
Senden nefret ediyorum nefret ediyorum.
Keşke ölsem. Allah'ım canımı al dayanamıyorum.

Bağrışlarım devam ederken Yiğit birden kendini geri çekip gözlerime baktı. Şaşkın ve sanki birazda pişman bakıyordu.

-Beni bırak Yiğit gitmeme izin ver!

Yiğit ellerimi bırakınca birden yere yığıldım.

"Gitmek istiyorum. Senden nefret ediyorum! "

O kadar çok bağırıyordum ki artık boğazım acımaya başlamıştı.

"Gitmek falan yok Mihri. Ölene kadar seni bırakmıyorum."

Yiğitten artık tiksiniyordum. Hiçbirşey söylemeden yerimden kalkıp yatak odama çıkmak için merdivenlere yöneldim. Gözyaşlarım durmaksızın akıyordu. Midem bulanıyor ve başım dönüyordu. Zorla odama gittiğimde hemen banyoya geçip buz gibi suyun altına girdim. Boynumu kazırcasına keselerken ayaklarımı yerlere vuruyor bağırarak ağlıyordum. En kısa zamanda bu evden gidecektim. Babamların yanına giderdim. Biraz orda kalıp ne yapacağıma karar verir ondan sonrada kendi hayatımı kurmak için herşeyi yapardım.

Saatlerce banyoda kaldıktan sonra en sonunda banyodan dışarıya çıktım. Kapımı kilitleyip üzerime kot pantolon ve tişört geçirdikten sonra çantamı alıp yavaş yavaş aşağıya indim. Yiğit bahçede öylece oturuyordu. O beni görmeden hızla evden çıktım. Koşar adımlarla mahalleden aşağı indim. Koşarak babamlara geldim. Düğünümden sonra babamları hiç görmemiştim. Zile basıp birilerinin kapıyı açmasını bekledim. Bir süre sonra abim uykulu gözlerle kapıyı açtı.

"Ne işin var lan senin burda? "

Yada vazgeçtim. Uykulu falan değildi düpedüz sarhoştu.

"Abi bir sre burada kalabilir miyim ? Biliyorum kızacaksın ama başka çarem yok. Biz Yiğit ile anlaşamıyoruz. Bir süre burda kalıp ne yapacağıma karar versem sonra söz giderim. "

"Git kocanın gönlünü al evinde düşün ne yapacağını. "

Abim kapıyı kapatacakken elimle onu durdurup

"Ben Yiğitten boşanacağım. "

Abim biran şaşkınlıkla bana baksada gözlerindeki şaşkınlık çok sürmeden yerini öfke ve nefrete bıraktı.

"Allah belanı versin lan senin ! "

Abimin sözleriyle öylece kalırken attığı yumruktan kaçamayacak kadar çok şaşkındım. Beni birbiri ardına attığı tokatlarla yere düşürürken namuslarına laf getirdiğimi haykırıyordu.

-Adama ne yaptın lan sen ! Boşanıp adımıza leke mi getireceksin ! "

Sırtıma taşlar batarken karnıma attığı tekme nefesimi kesti. Gözüm kararırken Yiğit abimin arkasında belirdi. Belkide gerçekten ait olabileceğim tek yer topraktı.