Hoofdstuk 10# Walls come closer.

111 4 0
                                    

De muren komen dichterbij. Iedere seconde meer snelheid, iedere seconden meer bedreiging. Alweer, je kunt er niet uit. Je kunt er niet uit ontkomen. Appie zit als een idioot op de deur te ramen. Snel geadem, veel gesmeek om hulp en angstige noodkreten. Waarom zouden ze dit doen? Waarom zouden ze dit doen? Waar is het goed voor? Wie wil ze dood hebben? Wie wil ze angst aan jagen. Het is in een keer stil. De muren zitten nog 2 meter van elkaar weg. Eva begint harder en harder te huilen. De smaragdgroene ogen vallen op een deurtje. Een klein deurtje in de vloer. Een luik? Een ontsnapping? Eventjes blijft hij stil staan, maar begint als een idioot aan het deur te trekken, die krakend openschiet. Meteen trekt de zwartharige jongen aan de handen van het angstige meisje en de jongen, die langzaam gek begint te worden. Met een harde klap trekt hij het deurtje weer dicht als ze er allemaal inzitten. Dat is maar goed ook, want na een paar seconden hoor je al een harde klap van de 2 muren die tegen elkaar klappen. Als ze nu nog boven waren, waren ze er zeker niet meer. Een harde schreeuw klinkt en Dylan schrikt op uit zijn gedachte. Waarschijnlijk is de schreeuw van Appie, want hij is vrij mannelijk. Meteen klampt Appie zich vast aan de zwartharige jongen, die met open mond naar de lijken kijkt van Ron, Lisanne, Nina, Nick en Liz. Het is verschrikkelijk. Nina is gevierdeelt. Nick zijn hoofd ligt een heel stuk verder op van zijn lichaam. Ron zijn arm, been en ogen zijn eruit/eraf. Nina is nog wel intact. Eva zakt meteen getraumatiseerd op de grond. Er ligt een 6e lijk bij.

-

Wauw, dit stukje was erg kort. Maar dit was ook meer een bonus stukje. Want wauw... Guys... 1.024! 1.024 mensen die het helemaal te gek vinden. Ik denk dat ik langzaam gek wordt! Dit motiveert me zo goed! Ik ben echt blij dat ik jullie heb en zal ook nog lang doorschrijven. Ik voel me vrolijk. Dit maakt mijn dag, aangezien ik een so verknalt heb. O my, wat moet ik doen?! Dit helpt me wel, haha. Dank jullie wel!

Xxx Lisa.

The living house.Where stories live. Discover now