Cant Let Her Go.

CHAPTER 8

Το τηλέφωνο μου διέκοψε την τρυφερή μας στιγμή.Ο αριθμός ήταν άγνωστος.

<<παρακαλώ;>> είπα σοβαρά

<<σε προειδοποίησα,δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα εμείς.πάρε τα πράγματα σου και φύγε απο το δωμάτιο του Niall MOΥ.και όταν ανοίξεις την πόρτα μην ενθουσιαστείς,είμαι απ'έξω και θα περιμένω να βγείς.>>

Έκλεισα το τηλέφωνο τρομαγμένη ξάπλωσα στο κρεβάτι και ο Niall ήρθε να δεί τι έπαθα..δεν θα του έλεγα,όχι ακόμη,δε θέλω να προκαλέσω κι άλλα προβλήματα..

<<Τι έπαθες; >>

<<Τίποτα Niall,θέλω να σε ρωτήσω κάτι.>>

<<φυσικά,τί;>>

<<γίνετε να ζητήσω αλλαγή δωματίου;>>

<<Ναι γίνετε αν έχεις παράπονα απο τον συγκάτοικο σου,για μια στιγμή,έχεις παράπονα απο μέρος μου; τι σου έκανα;>>

<<τίποτα απλά θέλω να φύγω και απο το δωμάτιο και απο το Λονδίνο,μη πείς λέξη,δε χρειάζεται.>>

Μάζεψα όσο πιο γρήγορα μπορούσα τα πράγματα μου και βγήκα απο την εστία,δεν σκεφτόμουν τίποτα,δεν αποχερέτησα κανέναν,σκεφτόμουν μόνο να γυρίσω στην χώρα μου,στο σπίτι μου,εκεί που κανένας δεν με σχολιάζει και κανένας δεν νοιάζεται με ποιόν μιλάω και με ποιόν όχι.Ντρέπομαι,ντρέπομαι για την γνώμη τους,ντρέπομαι που δεν με δέχτηκαν όπως είμαι.Χωρίς να το καταλάβω είχα φτάσει στο αεροδρόμιο,ήμουν έτοιμη να μπώ στο επόμενο αεροπλάνο για Ελλάδα όταν κάποιος με τράβηξε πίσω.Ήταν εκείνος..

<<Που νομίζεις οτι πηγαίνεις;>>

<<Niall; τι κάνεις εδώ; θα έπρεπε να είσαι στην εστία.>>

<<όχι δεν θα σε αφήσω,δεν θα σε αφήσω να φύγεις,τι συναίβει; η Αθανασία μου είπε πως έφυγες γιατί δεν με συμπαθείς και δεν θες να με βλέπεις,είναι αλήθεια; νόμιζα πως είχαμε δεθεί.>>

<<Niall πραγματικά δεν έχω πρόβλημα μαζί σου,αλλά με αυτή!ήθελα να στο πώ αλλά δεν ήθελα να προκαλέσω προβλήματα..>>

<<τι έγινε; τι σου έκανε;>>

<<Με απείλησε,και εμένα και την Έλενα και την Σοφία(Η Σοφία είναι ξαδέρφη της).δεν ξέρω για ποιό λόγο δεν μας συμπαθεί,δεν έχω κάτι προσωπικό μαζί σου,είμαστε απλοί φίλοι και συγκάτοικοι και αυτή το βλέπει ως σχέση,δε ξέρω τι να πώ πιά,έτσι υποδέχεστε τους καινούριους εδώ; άσε με να φύγω..το χρειάζομαι..>>

<<Δεν θα πάς πουθενά,μπές στο αμάξι ΤΩΡΑ!>>

Moυ φώναξε και φοβήθηκα,μπήκα στο αμάξι όπως με διέταξε και ξεκίνησε να οδηγεί,δεν ήξερα που με πήγαινε,ο δρόμος δεν ήταν γνωστός.Τόλμησα να ρωτήσω..

<<Niall που πηγαίνουμε;>>

<<Μη μιλάς.οδηγώ!>>

Δεν απάντησα γιατί ήξερα πως είχε θυμώσει,όμως δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο..έκλεισα τα μάτια μου,ήξερα πως με κοίταξε..το αμάξι σταμάτησε και πετάχτηκα,μου άνοιξε την πόρτα,βρισκόμασταν σε μία παραλία. .http://weheartit.com/entry/82108574/ 

<<Είναι το αγαπημένο μου μέρος εδώ,αυτές τις μέρες είναι υπέροχα.>> μου είπε και με τράβηξε για να κάτσουμε στην παγωμένη άμμο.

<<Είναι τέλεια,μα τι είναι αυτό που αστράφτει; είναι σαν χρυσόσκονη>>

<<χαχαχα όχι δεν είναι χρυσόσκονη,είναι ζωντανοί οργανισμοί,βγαίνουν μόνο μια συγκεκριμένη εβδομάδα κάθε χρόνο,γι'αυτό δεν χάνω ευκαιρία να βρίσκομαι εδώ>>

<<Ξέρεις..δεν σε ξέρω καλά,αλλά μαζί σου νιώθω τόσο άνετα..>>

<<και εγώ χαζό,σαν αδερφούλα μου είσαι,και χαίρομαι που νιώθεις έτσι :)>>

Καθήσαμε εκεί,όταν άρχισα να τρέμω απο το κρύο,(φορούσα και σορτσάκι τρομάρα μου: http://weheartit.com/entry/81505442 ) εκείνος έβγαλε την ζακέτα του και σκέπασε τους ώμους μου,χαμογέλασα και του άφησα ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο,νύσταζα αλλά προσπάθησα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και να μείνω ξύπνια.τελικά δεν τα κατάφερα,κοιμήθηκα στην αγκαλιά του,ένιωσα να με φιλάει στο μέτωπο στοργικά και μετά σκοτάδι,σίγουρα κοιμήθηκα..