YIKIM //ATHENA//

/2//Korku//

♤

Karabasan gibi çöküyor ruhuma.

Parmaklarıyla oyuyor yaralarımı.

Varlığı canımı yakıyor, nefes alamıyorum.

Boğulacağım.

Kırmızı irisleri bedenimin üzerinde dans ediyor.

Aldığım nefes, ciğerlerimi yakıyor.

Bir kere daha fark ediyorum.

Boğulacağım.

"Hata yaptın." Diyor ifadesizce.

Hata yaptım.

Kendimi korkusuzca cehenneme attım.

Parmakları boğazımı sarmalıyor.
Sıkıyor ve sıkıyor.
Tüm gücünü burada kullanıyor. O, beni öldürmek isteyen bir cellât.

Parmak boğumları bembeyaz. Alev almış irisleri şimdi boğazıma odaklanmış.

Korkum, cesaretimle savaşıyor. Kendimi öyle bir boşlukta bulacağım ki,

Boğulacağım.

"Öleceksin. Acı çeke çeke öleceksin."

Ben zaten ölmüşüm.

•

Bir çığlık atarak gözlerimi açtığımda, derin nefesler alarak kendime gelmeye çalışıyordum. Nafileydi, boğuluyordum.

"İyi değilsin." Dedi küçük kız yanıma çökerek. Elini alnıma yerleştirdiğinde tenime temas eden soğuklukla irkildim.

"Ateşin var." Dedi kız, tahminlerimi doğrulayarak.

O ateş bana ait değildi. Onun gözlerinin eseriydi.

Cehennemin habercisiydi.

"Çekil." Dedim onu elimle kenara ittirirken. Bu hareketime alınmamıştı. Dediğimi yapmak zorunda kaldı ve masum bakışlarıyla beni izledi.

Kırık aynaya doğru ilerledim. Görmek istiyordum. Gözlerimdeki renkleri seçmek istiyordum. Kendime neyin peşinde olduğumu hatırlatmalıydım. Yoksa kaybolup gidecektim bu mahkum olduğum karanlıkta.

Bir hiç gibi.

Bir hiç niyetine.

Ayna o kadar kirliydi ki, kendimi sadece bir hayalet gibi görebiliyordum. Gölgem düşüyordu ancak. Öfkeyle sıktım dişlerimi ve yumruğumu hiç düşünmeden geçirdim aynaya. Paramparça oldu ve elimden sızan kanları üzerinde barındırarak yere saçıldığında tiz bir çığlık koptu küçük kızdan.

"Korkak olma, Armina Elez. Sen bir korkak olamayacak kadar cesursun. Kendine gel!"

Arkamda hissettiğim korku dolu bakışlar eşliğinde uzanıp yerden ceketimi aldım ve üzerime geçirdim.