My Perfect Squad

Hoofdstuk 15. @Sanne-Leann

~vrijdag 15 februari 2019

P.O.V. Lindsay
Ik ben nu onderweg naar de Hema, waar ik met Sophia, Jill, Lotte en Dee heb afgesproken. We gaan eens weer een lekker ouderwets meidenmiddagje houden, de laatste keer was al even geleden. Als ik bij de Hema aankom zie ik dat ik de laatste ben. 'Hallo meiden!' Ik heb er nu al zin in. We bespreken nog even naar welke winkel we gaan en daarna gaan we op pad. Op naar de H&M!

~twee uur later

We hebben zo'n beetje alle winkels hier al gehad. We lopen nog een beetje rond op zoek naar een andere winkel, tot we een bruidswinkel zien. We kijken elkaar even aan en stormen dan de winkel binnen. We zetten onze tassen bij een random bank neer en gaan gelijk op zoek naar een jurk voor Jill. Als iedereen uitgekeken is, loopt Jill met wel twintig jurken de paskamer binnen. Ik loop achter haar aan om haar te helpen, terwijl de rest op de bank gaat zitten, bij onze tassen.

'Dus Jill, welke jurk eerst?' zeg ik, waarna we in lachen uitbarsten, gewoon omdat het te veel jurken zijn. Jill wijst een random jurk aan en ik help haar met het aantrekken. Hij staat mooi en is ook wel mooi, maar nog niet perfect. We lopen de paskamer uit en Jill gaat op zo'n verhoging staan voor de bank. Ze heeft zich nog niet omgedraaid of ze krijgt al drie duimen naar beneden van onze "jury". Dee, Sophia en Lotte zijn het blijkbaar met mij en Jill eens, dus ik en Jill lopen de paskamer weer in. Jurk twee dan maar!

Na een heleboel jurken en nog meer duimen naar beneden, zijn we eindelijk aangekomen bij de laatste jurk. Zodra Jill hem aan heeft, weet ik al dat dit de jurk is. Ze staat ook nog niet eens op de verhoging voor de bank of Dee, Sophia en Lotte rennen op haar af en schreeuwen dat dit hem is.

Ik zie aan Jill dat zij ook weet dat dit de jurk is, ze moet namelijk even een traantje wegpinken. Jill kleed zich weer om en we willen net naar de balie komen als ik val. Heel even wordt het zwart voor mijn ogen, maar al gauw sta ik weer op.

Ik zie twee mannen met pistolen de winkel inlopen en begin te schreeuwen. Helaas bereik ik met mijn geschreeuw alleen maar het tegenovergestelde van wat ik wou, ze beginnen te schieten. Sophia haar reactievermogen is meesterlijk en meteen springt ze weg. Ook Jill en Dee springen op tijd weg, maar Lotte heeft minder geluk. De kogel schiet vlak langs haar, zonder haar te raken. Ze gilt en springt achter een kast.

Vanuit mijn ooghoek zie ik Sophia richting de mannen bewegen. Heel lang blijf ik er niet naar kijken, want dat valt natuurlijk op. Bij de mannen is nog een derde komen staan, die de winkelbediende vast heeft. Met een zware, diepe, luide stem begint hij te praten. 'Blijf allemaal staan waar je bent. Eén verkeerde beweging en zij is er geweest.' De andere twee mannen lopen ondertussen door de winkel en pakken zo veel mogelijk van waarde. Een paar van de duurdere jurken scheuren ze met hun messen aan stukken en de winkelbediende is alleen maar aan het huilen.

Dan springt Lotte op. De mannen staan namelijk bij de jurk die Jill wilt kopen en ze willen ook hem aan stukken scheuren. Lotte pakt van achteren één van de messen en steekt de mannen in hun been waardoor ze neervallen. Dan horen we een schot, gevolgd door een doffe plof. De winkelbediende is neergeschoten. Ook Lotte gilt, zij is ook geraakt.

Op dat moment gaat de deur open en rent Sophia naar buiten. Eén van de mannen kijkt op en achtervolgt haar, maar rent vol in de armen van de politie. De rest van de politiemannen komt binnen en arresteert de andere mannen. Vlak achter de mannen komen ambulancebroeders aanrennen met een brandcare en nemen Lotte mee. Ook de winkelbediende wordt opgeraapt.

Binnen een paar seconden is de winkel weer leeg en kijken Jill, Dee, Sophia en ik elkaar verbaasd aan. Wat de schijt is er net gebeurd? Jill is de eerste die actie onderneemt. 'We moeten naar Lotte toe,' zegt ze en wij knikken, niet wetend wat verder te doen.

Zo komt het dat we tien minuten later samen met de jongens, inclusief Wesley, het ziekenhuis in stappen, vragend naar Lotte de Jager.

P.O.V. Lotte
Ik hoor heel vaag piepjes, ik voel wat dingen in mijn arm, maar mijn ogen openen kan ik niet, net zoals praten. Met alle kracht die ik in mijn lichaam kan vinden, probeer ik mijn ogen te openen, tevergeefs. Zuchtend geef ik op.

Wacht, ik zuchtte? Nogmaals probeer ik mijn ogen te openen, wat dit keer ook lukt. Verbaasd kijk ik om me heen, waar ben ik beland? Voor mij staan twee poorten, een blauwe en een rode. Naast de poorten staan twee wezens, die ik herken als een engel en een demoon. Betekent dat dat ik op de grens tussen leven en dood zit? Snel sluit ik min ogen, in de hoop dat ik dit droom, maar zodra ik ze open doe ben ik er nog steeds.

Vanuit het niets staat er een wezen voor me. Wie of wat het is, ik heb geen idee. 'Hallo, Lotte,' slist het. 'Hallo,' zeg ik twijfelend. 'Ik ben Ricky, heerser van de hel. Nee, grapje, ik ben de heerser van, ik heb eigenlijk geen idee. Maar in ieder geval, ik ben hier om je te helpen. Spring in die put en je bent vrij!'

Oke, Ricky is dus behoorlijk raar. 'Dankje!' Meteen spring ik in het gat, waar ik wordt opgeslokt door de duisternis.

P.O.V. Sophia
Het is mijn beurt om langs Lotte haar bed te zitten. 'Hallo, Lot,' zeg ik zachtjes en ik pak haar hand. 'Wordt je snel weer wakker?' Dan klinkt er een lange, harde piep. Meteen stroomt de kamer vol met dokters en word ik bij het bed weggetrokken, waarna ik buiten bij de rest wordt neergezet.

Na ongeveer een uur komt er eindelijk een dokter om ons te vertellen hoe het met Lotte is. 'Het spijt me, ze is overleden.'

~1045 woorden~