My Perfect Squad

Hoofdstuk 14. @Kipmeneer. Deel 2

~donderdag 14 februari

P.O.V. Wesley
'Kunnen we echt niet-' vraagt Link naar ik kap hem meteen af. 'Nee!' roep ik fel. Geschrokken deinst hij een stukje terug.
'Sorry hoor!' 'Als we snel genoeg zijn, kunnen we het buiten het zicht van alle meiden het doosje geven,' zeg ik nadenkend.
'Goed plan,' antwoordt Link.
'Laten we dan maar gaan,' zegt hij vrolijk.
'Wie het laatst is, is een kneus!' roep ik terwijl ik in volle sprint weg ren. 'Dat is niet aardig van je!'

Halverwege mijn sprint word ik tegengehouden door de medewerkster die ons ook de kleedkamers heeft laten zien.
'Je weet dat je ook een helm nodig hebt?' zegt ze streng.
'Oh, ehm, ja, tuurlijk wist ik dat!' zeg ik.
'Maar waar kan ik zo'n ding eigenlijk halen?' Ze schudt haar hoofd. 'Heeft die andere knakker je dat niet verteld?' Ik schud mijn hoofd. 'Niet echt.'

Opeens hoor ik gehijg achter me. 'Nee.. dat heeft hij... niet... verteld.' Het is Link die helemaal kapot is van het rennen. 'Loop dan maar eventjes mee. Nu alle anderen ook klaar zijn met omkleden kunnen jullie allemaal een helm pakken.'
Snel haast ze zich naar de baan.
Ik volg haar terwijl ik voor Link blijf lopen. We hebben immers een afspraak over wie de kneus zou zijn!

P.O.V. Sophia
Wat geeft Link nu weer aan Milan dan? Het ziet er nogal gehaast uit. Daar ga ik zometeen nog wel achteraan. Ik kan hem vast wel even apart nemen op een gegeven moment, denk ik.
Weet je wat, laat ik het nu doen!

Opeens komt er een jongen binnen. Hij wil ons volgens mij gaan vertellen hoe alles werkt. 'Okay iedereen. Ik ben Bryan, en ik ga jullie uitleggen hoe alles werkt, maar eerst mogen jullie groepjes of tweetallen maken.' Verlegen steek ik mijn vinger op. 'Ja?' 'Mag ik nog even naar de wc?' Hij knikt. 'Natuurlijk, we moeten geen vieze pakken krijgen!' Onopvallend geef ik Milan een por in zijn zij. Hij begrijpt gelukkig direct dat hij mee moet gaan.

Ook Milan steekt zijn vinger nu op. 'Ja?' glimlacht Bryan vriendelijk. 'Mag ik even mijn horloge in de kleedkamer leggen?' Weer knikt Bryan. 'Ga je gang, het zou zonde zijn als er iets gestolen zou worden.'

Ik ben ondertussen al doorgelopen en om een hoekje gaan staan. Al snel komt Milan achter mij aan. 'Soof?' 'Ik sta hier om de hoek!' Hij draait een kwartslag en gaat naast mij staan. We zijn nu uit het zicht van de anderen.

'Wat gaf Link jou nou?' Ik zie dat Milan het liever niet wil vertellen, maar hij weet ook dat hij onmogelijk van mijn nieuwsgierigheid afkomt, dus vertelt hij het toch. 'Beloof je dat je het niet verder verteld?' vraagt hij ernstig. Ik knik hevig.

'Hier, kijk zelf maar,' zegt hij, terwijl hij een blauw doosje met een strikje uit zijn zak haalt. Voorzichtig speel ik met het doosje. 'Is dit wat ik denk dat het is?' vraag ik zachtjes. 'Helemaal. Maar ik ben heel erg zenuwachtig om het te doen. Ik ben bang dat ik helemaal vergeet wat ik allemaal wil zeggen.'
Ik ben echt sprakeloos van het ringetje dat in het doosje zit. Het is een zilver ringetje, met ingelegde steentjes en de datum gegraveerd aan de binnenkant.

'Maar, Milan, dit is een prachtig ding!' Hij begint te blozen. 'Dankjewel.' Ik dacht even diep na over wat Milan net gezegd had. 'Stel dat ik Jill ben. Hoe zou je het doen?' Hij zucht diep. Ik zag dat hij het niet leuk vind, maar hij is zeker opgelucht dat hij het kwijt kan.

'Jill. We kennen elkaar nu al een tijdje en ik zat al heel erg lang na te denken. De enige die hier van weten zijn Wesley, Sophia en Link, maar dat is toevallig. Voor de rest weet alleen mijn compagnon Don hiervan. Lieve, leuke, mooie Jill. Ik kom bijna woorden tekort, dus ik ga het maar doen voordat ik hier nog harder af ga. Zou jij mij echt heel erg blij willen maken en met mij willen trouwen?'

Bij de laatste zin ging hij op één knie zitten en deed hij het doosje open. Normaal ken ik Milan alleen van zijn grappen met Don, maar er zit naast een grappige kant, ook een gevoelige kant.
Ik was echt gewoon verbaasd!
'Jemig Milan, hoe lang heb je hier over gedaan?' vraag ik verbaasd. 'Te lang,' antwoordt hij droog.
Wanneer we terug willen lopen, hoor ik voetstappen op de gang. 'Nee, niet nu!' fluister ik. 'Soof? Je zit nu al echt gewoon lang op de wc! En waar is die Milan? Een horloge weg leggen is niet zo moeilijk!'

Snel propt Milan de ring in zijn zak, maar laat daarbij per ongeluk het doosje vallen. 'Kijk eens wie we daar hebben. Onze Milan en Sophia. Wat waren jullie eigenlijk aan het doen?'
Het was Link en hij zag er niet al te vrolijk uit. 'Niks bijzonders,' antwoord ik. 'En dat moet ik geloven? Milan, is dat trouwens dat blauwe doosje van net? Wacht eens eventjes. Probeer je nu mijn beste vriendin ten huwelijk te vragen? Heb je daar enige verklaring voor?' Ik wil wat zeggen, maar het lukt niet. Gelukkig gebaart Milan dat hij al een antwoord had. 'Ik kan het uitleggen, het zit namelijk zo...'

Heel veel verder dan dat komt hij niet, want Link kapt hem hard af. 'Nee, je hebt niks uit te leggen! En anders kwam je toch aanzetten met een hele slechte smoes!' Dan stormt hij weer terug naar de baan. 'Wacht nou even! Je nam niet eens de tijd om naar ons te luisteren!' Ik wil achter hem aan gaan, maar Milan houd me tegen door een hand op mijn schouder te leggen. 'Dat valt nog lastig goed te maken vermoed ik.'

P.O.V. Wesley
We hebben uiteindelijk een hele leuke dag gehad! We deden korte één tegen één wedstrijdjes en Enzo had bijna teveel content om in één vlog te stoppen! Maar tijdens de wedstrijdjes merkte ik iets op. Ik weet niet precies wat het was, maar Link gedroeg zich opeens heel vreemd. Hij was tijdens het rijden echt super agressief op het gas en de remmen. Omdat ik uit veiligheid maar ruim achter hem bleef, verloor ik zo'n beetje de enige van mijn races.

Toen we uiteindelijk klaar waren, was er ook een podium waar je foto's kon nemen. Nadat we een hoop leuke foto's hadden gemaakt, alle foto's zonder het zure gezicht van Link, vroeg Milan iedereen behalve Jill van het podium af te gaan. 'Jill, zou jij op nummer één willen gaan staan?' Een beetje verbaasd keek ze hem aan, maar toch deed ze wat er van haar werd gevraagd. 'Ben je er klaar voor?' vroeg hij geheimzinnig.
Hij wist in ieder geval wel hij hoe hij spanning moest opbouwen!

'Jill, We kennen elkaar nu al een tijdje. Eigenlijk al best wel heel erg lang! En ik zat al heel erg lang na te denken. De enige die hier van weten zijn Wesley, Sophia en Link, maar dat is toevallig. Voor de rest weet alleen mijn compagnon Don hiervan. Lieve, leuke, mooie Jill. Ik kom bijna woorden tekort, dus ik ga het maar doen voordat ik hier nog harder af ga. Zou jij mij echt heel erg blij willen maken en met mij willen trouwen?' Lenig ging hij door zijn knieën en bood de ring aan.

Verrast sloeg Jill haar handen voor haar mond. Ik zag dat Dee al een traantje moest weg pinken. De rest van de jongens hielden hun adem in. Ik dus ook.
Jill kon ondertussen nog steeds niks uitbrengen, maar knikte nog wel voordat ze in tranen uitbarstte. Enzo, Jeremy en ik werden echt helemaal wild. De meisjes waren wat rustiger, die maakten een groepssandwich van Jill. Alleen Link niet. Hij was verward. Heel verward. Snel kwam Sophia bij hem staan. Ik weet niet echt waar ze het over hadden, maar Link trok een heel moeilijk gezicht. Ik besloot wat dichterbij te komen staan zodat ik ze beter kon horen. 'Kan je me vergeven?' hoorde ik Sophia zeggen. 'Dat gaat heel lastig worden.' Ik hoop voor Sophia dat dit gesprek nog de goede kant op gaat!

Helaas moet Noa al weer weg. Snel hebben we haar met zijn allen weer terug gebracht naar het weeshuis. Zodra ik uiteindelijk thuis ben, eet ik een bordje met kip en ga naar bed. Jemig wat was dit vermoeiend!

P.O.V Milan
Dit is gegarandeerd de mooiste dag in mijn leven tot nu toe! Als we Noa hebben weggebracht en ik en Jill thuis komen, pak ik een verborgen camera die in mijn pak zat. Alles was opgenomen. Snel bewerk ik de video, zet hem online en ga slapen. Maar nu wel als een verloofde man!

En hier is deel 2 van Kipmeneer zijn geschreven hoofdstuk! Nogmaals bedankt!

~1476 woorden~