My Secret Talents

Hoofdstuk 4

Ik zou graag ThePurpleDevil Voor de lieve comments. Volg haar zeker en bekijk haar verhalen.

En dan nu een kleine samenvatting dat er in het verhaal gebeurt is:
Amber is gestorven en leeft nu in een soort 'paradijs'.
Dries is bij zijn ouders weggelopen, heeft ondekt dat als hij boos wordt in een wolf verandert en woont voorlopig bij mevrouw Magosine.

Karolien nam een stoel en hielp mevrouw Magosine erop te gaan zitten.
'Luister goed jongen,' zei mevrouw Magosine,'misschien helpt mijn verhaal je wel.'

Mevrouw Magosine vertelde dat ze ook in een dier kon veranderen als ze boos, verdrietig of zelfs als ze mega blij was.
Ze vertelde ook dat er mensen waren die haar wouden vermoorden en dat het dus moeilijk was om mensen te vertrouwen.
Daarom maakte ze van haar huis een schuilplaats voor hen die net zoals haar waren.
Ze reisde door heel het land op zoek naar bijzondere kinderen.
Toen mevrouw Magosine op het einde van haar verhaal was verzocht ze alle kinderen die rondom haar waren komen zitten terug te vertrekken.

'Katie,' zei mevrouw Magosine,' Zou je alsjeblieft de deur willen toe doen?'
En dat deed Katie.
Dries beseftte dat hij was blijven zitten en stond op om te vertrekken.
'Blijf maar zitten, Dries.': zei mevrouw Magosine ineens met een andere stem.
Mevrouw Magosine viel door haar knieën.
Dries sprintte naar haar toe en probeerde haar op te tillen.
Het lukte hem niet dus wou hij om hulp beginnen roepen.

Mevrouw Magosine hield hem tegen en zei: 'Mijn beste jongen, ik heb eindelijk iemand gevonden die gelijkheid kan brengen maar je moet *kuch* *kuch* eerst naarhet paradijs gaan en meneer Ulrich, hij zal je verder helpen. En onthoudt goed: Luister altijd naar je hart, het maakt niet uit wat andere zeggen, volg gewoon je hart.'

Na die woorden wist Dries niet wat te doen en dacht na over de laatste woorden die mevrouw Magosine tegen hem gezegd had.

Na 10 minuten deed Dries de deur open en zei: 'Mevrouw Magosine is... is dood.'
De kinderen wouden een ambulance bellen.
Dat was niet meer nodig.
Een jongen was langs mevrouw Magosine gaan zitten en had naar haar hartslag geluisterd.
Geen geluid, geen zachte hartslag, gewoon niks meer.
Daar lag ze dan, mevrouw Magosine.
Een groot deel van de kinderen begon te huilen.

Een week later was de sfeer nog altijd even droevig en Dries kon er niet meer tegen.
Hij nam Katie even apart en zei wat mevrouw Magosine tegen hem had gezegd.

'Je moet die plek zoeken, Dries!' : Dwong Katie hem.
'En als het moet zal ik je helpen.'
'Maar Katie,' : Begon dries, 'Het is veel te gevaarlijk je kan niet mee!'
'Het maakt mij niet uit hoe gevaarlijk het is, mevrouw Magosine zou dit gewild hebben en trouwens, jij alleen?': Vroeg Katie die haar best moest doen om niet in lachen uit te barsten.
'Oké dan je mag mee,' zei Dries, 'maar ik ben niet verantwoordlijk voor de gevolgen!'
'Jaja,': zei Katie,: 'wanneer vertrekken we?'
'Eum... morgen?'
'Ja is goed, ik ga men koffers pakken

Na een hele nacht gewoeld hebben is het tijd om op te staan.
Dries kleedt zich aan en eenmaal hij beneden is, staat Katie al klaar om te vertrekken.
Ze zeggen nog snel vaarwel tegen de kinderen en vertrekken.
Samen stappen ze de deur uit en het avontuur kan beginnen.

Dit is dan al het einde van het 4de hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en nogmaals sorry dat ik niet elke dag upload. Ik heb dit hoofdstuk ook een beetje langer gemaakt. Maar ik ga misschien aan een nieuw verhaal beginnen. Ik heb wel inspiratie voor dit verhaal maar om eerlijk te zijn heb ik geen zin meer om dit verder te schrijven.
Hopelijk vonden jullie het leuk.
Xxx Amber