My Secret Talents

Hoofdstuk 7

Hier is dan eindelijk hoofdstuk 7 (what!?!? Nu al!?).
Enjoy!
P.s. Amber komt er - na lang wachten - ein-de-lijk in voor

Dries en Katie vielen en vielen.
We gaan te pletter storten, dacht Dries, maar voor ze de grond raakten bleven ze 5 seconde hangen. Ze keken rond en zagen een paar meter verderop een meisje zitten.
Ze had een lichte huidskleur en donkerbruin golvend haar.
Dries was opgestaan en had 5 minuten al dromend naar het meisje gekeken tot Katie kuchte. Dries hielp Katie op en vroeg: 'zullen we aan dat meisje de weg vragen?'
'Ben je gek?, antwoorde Katie al fluisterend maar toch met een boze toon in haar stem, 'Als dat een Arkady is zijn we er geweest.'
Dries negeerde haar en ging naar het meisje.

'Eum... hallo': vroeg Dries maar het meisje reageerde niet.
'Mijn naam is dries' maar ze antwoorde nog altijd niet.

Katie was ondertusen ook al opgestaan en kwam voorzichtig naar Dries toe gewandelt.
'Dries, kom we gaan' : bewoog ze met haar lippen. Dries wandelde weg van het meisje en toen Katie in haar ogen het meisje zag opstaan pakte ze haar mes en duwde Dries opzij en ging voor hem staan. Het meisje schrok en liet het bosje bloemen dat ze in haar handen had vallen.

'Katie, wees eens aardig!'
'Maar maar.... ik dacht dat ze een Arkady was.'
'Sorry voor mijn vriendin. Mijn naam is Dries.'
Het meisje begon niet te spreken maar haalde een papiertje uit haar zak en schreef: 'Mijn naam is Amber, het spijt me dat ik jullie niet gehoord had, ik ben namelijk doof.'
'Zie je nu wel Katie ze is geen Arkady'
'Ja oke misschien had ik het mis maar hoe gaan we met haar praten?'
'Ik kan wel gebarentaal gebruiken mijn zusje was namelijk ook doof' : zei Dries.

Ik besef ook ineens dat ik in het begin van mijn verhaal niet had gezegd dat Amber doof is geboren.
Verder met het verhaal:

Dries begon allerlei gebaren te maken maar Katie begreep er niets van.
Na 5 minuten onderbrak katie Dries en vroeg:
'Waar over ging het? 'Is het belangrijk voor je zoektocht?'
'Rustig Katie.'
'Hoe kan ik rustig bliiven, we moesten van mevrouw Magosine een paradijs vinden maar deze stomme zoektocht is volgens mij één grote leugen!': zei Katie woedend.
'Katie de zoektocht is geen leugen, toen we in de koffer vielen zijn we in het paradijs gevallen, die koffer was vroeger van mevrouw Magosine. En als je nu kalmeert kunnen we naar Amber's huis gaan en kan ze het verhaal vertellen.'
Katie werd rustig en ze stak haar mes eindelijk weg.
Samen liepen ze naar de stad en gingen ze een klein houten huisje in met een klein voortuintje.

Ik stop hier het hoofdstuk want anders moesten jullie nog langer. Ik hoop dat jullie het leuk vonden.