My Secret Talents

Hoofdstuk 15

Eenmaal beneden ging iedereen aan tafel zitten, behalve Dries en Charles.
Ze stonden in de gang te praten.
'Dries,': zei Charles,' je moet één ding beloven.
Beloof dat je je kracht níét gebruikt als je vermoeid of boos bent.'
Dries wou vragen waarom maar besloot toch om gewoon maar te knikken en te zeggen: 'Ik beloof het.'
De reden wat er zou gebeuren als hij zijn kracht wel gebruikte als hij vermoeid of boos was, zou gruwelijk zijn.
Charles knikte en liep niet naar de keuken maar naar de voordeur.
'Ga je niet mee eten?': vroeg Dries nieuwsgierig.
'Mijn taak zit erop maar als je me nodig hebt in hoge nood, spreek mijn naam 3x uit en ik zal verschijnen maar dat kan ik maar 1x dus alleen in uiterste nood.'
Dries wou nog zoveel dingen vragen maar Charles was de deur uit.

Dries liep naar de keuken en er viel een awkward stilte.
'Doe maar alsof ik er niet ben.': zei Dries.
Het bleef stil. Hij draaide zich terug om en liep naar buiten, het bos in.

De avond viel en Dries was nog steeds aan het rondlopen in het bos. Het werd donkerder en donkerder. Ineens hoorde Dries achter zich iets ritselen. Hij draaide zich om maar zag niks. Dries besloot terug naar het huis te gaan.

Hij liep en liep maar de bomen leken niet meer zoals 4 uur geleden, ze hadden een soort gezicht gekregen. Dries liep door maar hoe meer hij liep hoe feller de bomen bewogen en veranderden. Hij raakte in paniek. 'Ik kan toch in een wolf veranderen?': vroeg Dries zich fluisterend af. Hij probeerde het en het lukte. De wolf begon zijn eigen geur op te sporen.

Hij liep en liep en om de 3 minuten snuifde hij de geur nog eens op. En toen was hij verloren; het begon te regenen. Al zijn sporen werden gewist door de zoutige geur van het water.

Dries wou terug veranderen in zijn normale gedaante toen hij opeens terug het geritsel hoorde in het bosje rechts van hem. Hij zette zich schrap. Uit het bosje kwam een gewoon grijs konijntje. Dries draaide zich om maar voelde ineens iets bijten in zijn linkerbeen. Het was het konijntje, alleen was het konijntje niet meer zo klein en schattig maar was het uitgegroeid tot een konijn met bloeddoorlopen ogen en zijn vacht was zwart geworden en zijn konijnen tanden waren inmens geworden. Dries schreeuwde het uit van de pijn. Hij viel tegen een boom en begon te huilen. De beet van het konijn brandde verschrikkelijk en de pijn voelde hij door heel zijn lichaam trekken. De konijn beet nog eens maar deze keer in Dries' buik. Hij begon opnieuw te schreeuwen. Dries zocht met alle moeite van de wereld naar een stok waarmee hij het konijn kon slaan. Er lag nergens een tak. ( toevallig dat er geen stokken in een bos liggen XD) Dries raakte in paniek en wist niet wat te doen tot hij opeens besefte dat hij het element vuur bezat. Hij moest hij dat doen. Denken aan vuur? Iets zeggen wat met vuur te maken had? Nu raakte hij echt in paniek: hij wist niet hoe hij zijn element vuur moest gebruiken. Zou hij Charles oproepen? Er gingen zoveel vragen om in Dries' hoofd. Hij werd ook steeds zwakker en zwakker. Zijn zicht werd waziger en hij voelde ook de stekende hoofdpijn. Hij mocht niet opgeven, hij moest weten te komen hoe hij het element vuur kon oproepen.
Dries zag de beelden voorbij flitsen die hij had gezien toen de centaur hem had ingewijdt in het element vuur.
Hij voelde opnieuw dezelfde warmte. Dries' ogen vlogen open en de tijd leek te vertragen. Het konijn dat opnieuw wou uithalen naar Dries bewoog in slow-motion en Dries kon op tijd wegrollen. Hij stond op en kon zijn hand naar het konijn brengen. Toen hij het konijn raakte ging het op in vuur en bleef er alleen nog maar een hoopje as over.
De vlammetjes op zijn handen gingen uit en ook alle energie in zijn lichaam verdween. Dries zakte door zijn knieën. Hij hoorde in de verte zijn naam roepen en toen werd het zwart voor zijn ogen.