My Secret Talents

Hoofdstuk 6

Heyyy peeppzz,
Ik weet het de upload was echt kort maar... Ik heb dit hoofdstuk langer gemaakt.
ENJOY!

Dries schoot wakker en keek om zich heen.
Links van hem zat Katie met hasr hoofd op zijn schouder.
Hij maakte haar voorzichtig wakker maar ook tijdens zijn verblijf had hij gemerkt dat Katie niet makkelijk te wekken was.
Hij bleef proberen en eindelijk werd ze wakker.
Toen Katie gewend was aan het felle zonlicht klommen ze naar beneden en liepen het bos verder in.
na een poosje kwamen ze een verlaten huis tegen dat verwoest was door een boom.
Dries wou liever niet naar binnen gaan maar Katie stond al op de trappen van het huis.
'Kom je nog watje?' ; vroeg Katie met een grijns op haar gezicht.
'We kunnen toch niet zomaar binnengaan Katie!? Het is een weeshuis laat het gewoon en kom dan gaan we verder het bos in!' : riep Dries boos maar Katie luisterde niet en ze was het huis al binnen.
Dries besloot om haar toch maar te volgen want opgegeten of ontvoerd te worden door Arkady's, daar had hij geen zin in.
Dries stapte binnen en zijn mond viel open.
Vanbuiten zag het huis eruit alsof het al eeuwen oud was, hevige regen en wind had meegemaakt maar binnen, binnen was het verbazingwekkend mooi.
Alles leek alsof het nog maar pas was opgeruimd: geen stof, geen meubels die vergaan waren net zoals de buitenkant van het huis, de kleuren waren niet vervaagd, het was gewoon een droomhuis aan de binnenkant.
Katie kwam de trap afgerend en liep tegen Dries op waardoor ze allebei tegen de grond vielen.
Katie viel op Dries en haar wilde haren hingen in Dries' gezicht.
Het rook naar lavendel (Dries zijn lievelings bloem).
Ze bleven elkaar aanstaren tot Katie ineens terug bij haar zinnen kwam en opstond.
Ze begonnen allebei te blozen.
'Eum...', stamelde ze, 'sorry ik was even te opgewonden van wat ik boven heb gezien.'
katie trok Dries naar boven en ging de 3de deur links in.
Het was een reusachtig grote kamer met in het midden een grote koffer.
'Wat zit erin?' Vroeg Dries.
'Ik weet het ni, ik krijg het niet open.'
Dries liep naar koffer en zag dat er een sleuteltje in moest en behom dus overal in de kamer te zoeken.
Nergens lag het sleuteltje.
Katie was al naar iets hards gaan zoeken om op de kaffer te slaan maar had alleen een stoel gevonden dus dat probeerden ze maar.
Ze sloeger op de koffer maar na 5 minuten kloppen was er nog geen enkel schrammetje aan de koffer te zien terwijl er niet meer veel van de stoel overbleef.
Katie ging naar het raam om naar buiten te kijken en zag dat ze ongeveer 7 meter boven de grond waren.
Katie liep terug naar de koffer en begon er aan te trekken.
'Wat ga je doen!?' Vroeg Dries.
'Deze verdomde koffer uit het raam gooien!'
Het leek Dries geen slim idee maar misschien werkte het toch.
Hij pakte het andere eind en samen liepen ze naar het raam en tilde ze het op.
'Zeker dat we dit gaan doen?' vroeg Dries.
'Weet jij een betere oplossing?'
Dries wist niks beters dus ze lieten de koffer vallen.
De koffer viel en landde op de grond.
Snel liepen Katie en Dries naar buiten en daar lag de koffer.
Hij was opengegaan en Dries gaf Katie een knuffel.
'Je bent echt geweldig Katie!'
Ze begon te blozen maar nam een foto die op de grond lag op.
Er stond een meisje op.
Haar bruine haar was even warrig als dat van Katie, ze droeg een lang kleedje met sandalen. Ze stond langs een jongen. Hij had een deftig pak aan met een hoge hoed op zijn hoofd zijn haar stak warrig onder zijn hoed. Op de foto stonden allemaal kleine hartjes en op de achterkant stond: I will never forget you xxx Amber.
Dus het meisje heette Amber. Misschien leeft ze nog dacht katie tot ze ineens 03-07-1912. De kans was zeer klein dat ze nog leefden na meer dan 100 jaar. Dries en Katie bekeken nog andere foto's maar deze waren niet echt speciaal buiten eentje dan: het was een foto van het huis waar op het eerste zicht niks speciaals aan was tot Dries ineens een witte gedaante aan het raam waar ze de koffer uit gegooid hadden zag.
Ze hoopten dat het gewoon bewerkt of iets dergelijks was en begonnen snel de koffer leeg te halen om te kijken er iets bruikbaars inzat want ze wouden hier zo snel mogelijk weg.
Ineens hoorden ze een knal in het huis. Ze keken op. Dries besloot te gaan kijken maar wou liever wegrennen.
Er was niks te zien alleen was er een deur toegevallen.
Dries ging terug naar buiten waar Katie nog steeds voor de koffer alleen lag nu alles wat in de koffer zat op de grond.
Dries ging langs haar zitten en zijn mond viel open van verbazing.
De koffer was geen gewone koffer maar op de bodem zat een deur.
'Zullen we die openmaken?' Vroeg Dries.
'Heb ik al geprobeerd maar gaat niet open.' Zei Katie met een kleine teleurstelling in haar stem.
'Niet weer een slot dat niet opengaat!' Riep Dries.
'Dit. Stomme. Irritante. Stuk. Hout. Begint mijn keel uit te hangen!' Riep Dries woedend en begon te ijsberen maar ineens ging zomaar het deurtje open. Katie en Dries keken elkaar aan maar voor ze het beseften werden ze opgeslokt door de koffer en vielen ze de diepte in.

Dit was dan het lanhere hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het fijn vonden.
En waarschijnlijk overmorgen nieuw hoofdstuk! (Tenzij ik mij dood verveel en het eerder upload)
Xxx Amber