My Secret Talents

Hoofdstuk 11

Hier komt een extra lang deel dus pak je popcorn/chips of wat je dan ook wilt eten. Pak je drinken, ga lekker zitten en ontspan je.

Amber en Dries kropen uit het luik en wandelden terug naar de bomen waar Fiente en Katie lagen. Dries besefte pas toen hij terug aan de boom stond hoe pijn zijn lichaam deed van Amber te dragen.

Katie en Fiente lagen nog steeds te slapen. Ze werden maar niet wakker. Opeens besefte Dries dat hij Amber nog niet gevraagd waarom ze opeens wel kon praten. Juist toen hij het haar wou vragen werden Katie en Fiente wakker. Ze klommen de boom uit en Amber begon direct uit te leggen waar zo naartoe gingen. Katie keek verbaasd, even verbaasd toen Dries hoorde dat Amber kon spreken.

Ze gingen op pad. Dries en Katie liepen vanachter en Fiente en Amber voorop.
'Ben je zeker dat ze te vertrouwen zijn?': vroeg Katie fluisteremd aan Dries zodat het duo voorop ze niet kon horen.
'Tuurlijk zijn ze te vertrouwen.': antwoorde Dries ook fluisterend maar hard genoeg dat Amber en Fiente hun konden horen. Amber kreeg een grijns op haar gezicht.
Katie's wangen kleurde rood en haar gezicht waar eerst iets van angst te besporen was werd nu een boze blik op Amber. Dries schudde zijn hoofd en moest zich inhouden om niet te lachen. 'Wat is Katie toch schattig als ze boos is': dacht Dries.

Ze liepen en liepen en hun benen begonnen pijn te doen. 'Kunnen we niet neter even stoppen, we lopen nu al uren?': vroeg Dries aan Amber. Hij wachtte niet op een antwoord en ging meteen zitten op een boomstronk. 'Nee we moeten door!": zei Amber en ze trok Dries recht. Ze stond niet echt stevig, viel en trok daarbij Dries met haar mee de grond op. Ze bloosde. Hun mond was zo dichtbij dat Dries moeite moest doen om haar niet te willen kussen. Amber daar en tegen deed niet zo veel moeite en kuste hem. Katie's ogen en werden groot en vulden zich met tranen. Ze wou weglopen maar besefte dat ze Dries niet bij dat kreng achter kon laten dus ze droogde haar tranen en kuchtte. Dries en Amber stoptten en stonden op. Hun gezichten waren zo rood als een tomaat. Amber kuchtte en zei: 'Eum... we kunnen niet stoppen wat als we Arkady's tegenkomen?'
Iedereen knikte.

Ze begonnen terug te lopen en deze keer liepen Dries en Amber voorop, hand in hand, en Fiente en Katie vanachter.
Katie keek hen boos en er kiepen tranen over haar wangen. Alsof het hand in hand lopen nog niet genoeg was, moesten ze ook nog eens om de 10 meter stoppen om elkaar weer een kus was minstens 5 seconde lang te geven. Katie wou zo graag kotsen en hun uitschelden maar inplaats die dingen te doen huilde ze. Ze huilde en huilde en telkens als Fiente wou vragen waarom ze huilde gaf ze hem een blik die zei: 'Durf niks te vragen of te zeggen of ik zorg ervoor dat je als voedsel eindigt.' En na die blik zweeg de hond.

Na weer een paar uurtjes te hebben gelopen, zuchtte iedereen. Het koppel was ongeveer een uur geleden gestopt met elkaar te kussen om de 10 meter.
'We kunnen hier wel gaan zitten.': zei Amber.
Katie ging niet bij het trio zitten maar liep een stuk het bos is en ging daar ergens zitten.
'Waarom valt Dries op zo iemand?': vroeg ze zich fluisterend af.
'Wat heet zij dat ik niet heb?'
De droevige toon in haar stem sloeg bij elke vraag die ze zich hardop stelde over in een bozere en bozere toon.
'Katie!': hoorde ze in de verte
'We moeten doorgaan!'
Het liefst zou ze hier blijven zitten maar dat ging niet. Ze droogde haar tranen, stond op en liep naar de plek waar het trio zat.

'Eum... ik denk dat we beter gaan lopen.': zei Fiente.
Vantussen de bomen verschenen allerlei gezichten.
En smakelijk waren de gezichten verre van: de gezichten zagen eruit alsof iemand met een honkbalknuppel uren op de gezichten had geslagen, hun kaken stonden scheef, heel hun hoofden waren bebloed en velen van hen misten hun ogen.
Katie ging op haar knieën zitten en begon te zoeken in haar rugzak.
'Katie het is momenteel niet echt het moment om dingen in je rugzak te zoeken.': zei Dries en zijn stem trilde.
'Ga nu maar ik houd ze wel bezig!': antwoorde ze en ook zei had moeite om de trilling in haar stem onder controle te houden.
'Ben je zeker?'
Katie knikte.
Dries, Katie en Fiente begonnen te lopen.
En Dries stopte ineens.
'We kunnen haar niet achterlaten!'
'We moeten door, Dries!': zeiden Fiente en Amber in koor.
'Nee, we gaan niet weg voordat ik zeker weet dat Katie veilig is!'
En hij liep terug naar de plek waar ze hadden gerust.

'Katie?!': zijn stem trilde.
Geen antwoord.
'Katie!'
Zijn stem begon over te slaan in paniek en hij kreeg tranen in zijn ogen.
Dries wachtte een minuut en riep duizend keer haar naam.
Nog steeds geen antwoord.
Hij viel neer op zen knieën en begon te huilen.
Toen hij Amber en Fiente aankwamen op de plek zagen ze Dries zitten en Amber liep naar hem toe.
'Komaan treur aldjeblieft niet te lang om haar.': zei Amber maar haar stem bleef gevoelloos.
'Ja komaan, het leven gaat door.': ging Fiente verder maar zijn stem daarintegen sloeg wel over.
'Ze was men beste vriendin geworden en nu is ze... is ze... dood!'
'Wie zegt er dat ik dood ben?'
Het trio keek achterom en daar stond Katie

Dries stond op en liep naar haar toe. Hij gaf haar een knuffel en tilde haar op.
'Je bent niet dood!': schreeuwde hij.
'Nee,':antwoorde ze,' maar als je me niet snel loslaat krijg ik geen lucht meer.'
Amber kreeg rode wangen van jaloezie en wou tegen Dries gaan schreeuwen maar Fiente hield haar tegen.
'Maar... maar hoe heb je ze dan verslaan?': vroeg Dries.
'Wel... ik wist dat deze van pas ooit zouden komen.': antwoorde Katie en haalde 2 zwaarden boven.
'Ja, allemaal heel fijn en zo dat jij nu de held kan uithangen maar vertrekken we nu?': zei Amber geïriteerd.
Ze vertrokken maar ook al had Katie de Arkady's vermoord, waren ze op hun hoede voor nog meer Arkady's.

'Zijn we er bijna?': vroeg Dries ongeduldig en zijn maag knorde.
'We zijn er bijna': antwoorde Amber.

Niet veel later zagen ze in de verte een huisje.
'Is het daar?': vroeg Amber.
Amber antwoorde niet maar Fiente knikte.
Ze liepen hun laatste passen en bij het huisje aangekomen, klopte Amber op de deur. Er deed niemand open en ze klopte nog eens. De deur ging op een kier open en ze stapten naar binnen.

Ik hoop dat jullie dit lange deel leuk vonden en niet te afgezaagd.
En 1 tip: Stay alive♡