Ik ren de trappen af en prop nog gauw een boterham in mijn mond.
'Ik ben weg!' roep ik nog snel richting woonkamer waarachter mam druk bezig is achter de computer.
'Oké, veel plezier'
'Mam, op school heb je geen plezier!'
Maar ik krijg geen antwoord terug.
Grommend sla ik de deur toe en pak mijn fiets.
Snel fiets ik naar school.
'Jana!' ik kijk achter me en zie Caro naar me toe fietsen.
Ik zucht, ik heb nu echt geen zin om met haar te praten. Oké, foutje. Ik heb nooit zin om met haar te praten. Ze is zo een meisje dat denkt dat ze leuk en populair is en dat kilo' s make-up op doet. Afschuwelijk! Net een barbiepop!
'Hey' zeg ik met een nep glimlach.
'Weetje, er komt vandaag een nieuwe jongen op school! ' zegt ze enthousiast.
'En ze zeggen dat hij een wees is!' Ze schiet in de lach!
'Haha Afgang! ' lacht ze verder.
Ik wil er iets van zeggen maar weet toch hoe ze gaat reageren:Caro gaat eerst boos weggefietsen en zeggen dat het die jongen zijn eigenschuld is dat hij wees. Om de volgende dag weer naar me toe te komen en met een suikerzoete stem te zeggen dat ik toch gelijk heb.
Zoals ik daarnet al zei. Ze is een barbiepop zonder gevoelens.
Als ik op school aankom en mijn fiets weg heb gezet zie ik een groep jongens en meisjes staan ik loop er naar toe om te kijken wat er is.
nieuw verhaal! xx me
JE LEEST
My adoption boys
FanfictionOntmoet Jana Cooper, een meisje met rijke ouders en veel vriendinnen. Eigenlijk zijn het geen echte vriendinnen. Ze willen alleen maar vriendin met Jana worden omdat ze zo rijke ouders heeft. Dat vind Jana niet zo leuk, want ze verlangd naar vriend...
