My adoption boys

10

'Jana, geef jij Louis een rondleiding door ons huis? Dan kunnen pap en ik onze bagage pakken want we vertrekken voor 2 weken!'

Ik kijk mam geschrokken aan. 'Gaan jullie weer weg?'

Mam kijkt even naar pap en begint dan te praten.

'er komt nog een verrassing! '

'Wat?' vraag ik nieuwsgierig.

'Dat zul je wel zien! Hup hup!  Ga nu maar Louis zijn kamer laten zien! ' ze duwt Louis en mij de keuken uit.

'En geen stoute dingen doen, hé. Hij is tenslotte je broer!' fluistert ze me nog na.

'MAM!' zeg ik geïrriteerd.

Ze schenkt me nog een glimlach en sluit dan de deur.

Ik zucht en kijk naar de gesloten deur.  Denk maar niet dat ik het haar vergeef dat ze weer weg gaat! Ik draai me om en pak Louis'  arm en loop naar de trap.

'Dit is mams en paps kamer, de wc, de badkamer en mijn kamer!'

Louis knikt' Dit is mijn kamer en dit de jouwe!' In sta voor de deur en hou hem tegen.

'Benieuwd om hem te zien?' vraag ik.

'Eigenlijk wel! Je hebt er zeker heel veel werk ingestoken! ' In trek een wenkbrauw op. 'Hoe weet jij dat?'

'Omdat je het zelf zei'  zegt hij met een glimlach.

'Ow.'

Louis loopt langs me heen en doet de deur open.

Ik volg hem.

'En?'

Louis draait zich om. 'Hij is super! ' Hij loopt naar me toe en geeft mij een knuffel.

Louis pov

Ik moet het haar vertellen! Ik kijk naar Jana, die nog steeds in mijn armen licht. Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel. Ik laat mijn armen om mijn lichaal vallen en loop naar het raam. Jana kijkt me raar aan. Ik kijk even naar buiten, neem een grote hap adem en wil de woorden uitspreken die ik al duizende keren boor de spiegel heb uitgesproken als er op de deur word geklopt.  Ik zucht. Dan niet...

Nieuw hoofdstuk!

owja, ik heb nog een vraagje...

Hebben jullie het liefst sat ik reageer op jullie comments of niet...?

Let me know!

xx me