My adoption boys

11

Jana pov

Er wordt op de deur geklopt en ik rol geërgerd met mijn ogen.

Ik loop naar de deur en doe hem open. In de deur opening staat pap met een grote glimlach. 'Ik heb nog 4 andere logeerkamers, voor de rest, klaar gemaakt! Dan moet jij dat niet meer doen!' Ik kijk hem verward aan.

'Voor wie?'

'Dat is geheim!' Pap draait zich om en doet de deur toe. Als ik verbaasd naar de deur kijk, gaat hij weer open. 'owja, Sorry als  ik jullie heb gestoord!' pap's ogen kijken me ondeugend aan en zijn bril glijd een beetje van zijn neus. Ik kijk hem geïrriteerd aan. Hij schenkt me nog een glimlach en sluit voor de 2de keer de deur.

Achter mij hoor ik een kuchje en Louis staat een beetje onwennig tegen de vensterbank te leunen.

'Ow, misschien moet je je spullen maar eens opruimen!' Ik loop weg maar Louis zijn stem houd me tegen. 'Jana!' Ik draai me om en mijn ogen  worden meteen weer naar zijn ogen toe gezogen. Het lijken wel heldere oceanen!

Als we zo een tijdje hebben gestaan lijkt Louis te ontwaken.

'Waar liggen mijn koffers?' Louis' ogen kijken me een beetje treurig en ontgoocheld aan.

'Beneden!' zeg ik en kijk hem na hoe hij de kamer uit snelt.

Ik loop hem traag achterna...

Wat wou Louis eigenlijk zeggen?

ok, ik vind dit echt geen goed hoofdstuk....
maar ik wou jullie niet met lege handen achterlaten!
omg en hij staat op nummer 11 Thankssss! xx me